POROZUMIENIE GDAŃSKIE
(Utworzył nową stronę „{{paper}} [[File:Podpisanie porozumienia gdańskiego, z lewej strony Lecha Wałęsy – Mieczysław Jagielski, z prawej – Tadeusz Fiszbach, 1980.JPG|thumb|Podpisan...”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Podpisanie porozumienia gdańskiego, z lewej strony Lecha Wałęsy – Mieczysław Jagielski, z prawej – Tadeusz Fiszbach, 1980.JPG|thumb|Podpisanie porozumienia gdańskiego, z lewej strony Lecha Wałęsy – Mieczysław Jagielski, z prawej – Tadeusz Fiszbach, 1980]]POROZUMIENIE GDAŃSKIE (porozumienia sierpniowe), najsłynniejsze spośród 4 porozumień podpisanych latem 1980 przez komisje rządowe PRL ze strajkującymi robotnikami (Szczecin – 30 sierpnia, Gdańsk – 31 sierpnia, Jastrzębie – 3 września, Katowice – 11 września). Porozumienie gd. uważane jest za najbardziej dojrzałe politycznie i najkorzystniejsze dla robotników. Dużą rolę w jego wypracowaniu odegrali wspierający gd. Międzyzakładowy Komitet Strajkowy tzw. eksperci z Tadeuszem Mazowieckim na czele oraz członkowie q Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża. W pierwszym punkcie porozumienia znalazł się zapis: „Działalność Związków Zawodowych w PRL nie spełniła nadziei i oczekiwań pracowników. Uznaje się za celowe powołanie nowych, samorządnych związków zawodowych, które byłyby autentycznym reprezentantem klasy pracującej”. Bezpośrednim rezultatem p.g. było utworzenie 17 IX 1980 – pierwszego w bloku sowieckim – niezależnego od władz komunistycznych związku zawodowego (q NSZZ „Solidarność”). Porozumienie gd. gwarantowało m.in. prawo do strajku, bezpieczeństwo dla uczestników strajku, złagodzenie cenzury, uwolnienie więźniów polit., przywrócenie do pracy osób zwolnionych po q grudniu 1970 i q czerwcu 1976 oraz radiową transmisję mszy św. Sygnatariuszami porozumienia byli wszyscy – z wyjątkiem q Andrzeja Gwiazdy – członkowie gd. MKS (przew. q Lech Wałęsa; zast. przew.: Andrzej Kołodziej i q Bogdan Lis; członkowie: q Lech Bądkowski, Wojciech Gruszecki, Stefan Izdebski, Jerzy Kmiecik, Zdzisław Kobyliński, q Henryka Krzywonos, Stefan Lewandowski, q Alina Pienkowska, Józef Przybylski, Jerzy Sikorski, Lech Sobieszek, Tadeusz Stanny, q Anna Walentynowicz, Florian Wiśniewski) oraz przedstawiciele komisji rządowej (wicepremier Mieczysław Jagielski, czł. sekretariatu KC PZPR Zbigniew Zieliński, | + | [[File:Podpisanie porozumienia gdańskiego, z lewej strony Lecha Wałęsy – Mieczysław Jagielski, z prawej – Tadeusz Fiszbach, 1980.JPG|thumb|Podpisanie porozumienia gdańskiego, z lewej strony Lecha Wałęsy – Mieczysław Jagielski, z prawej – Tadeusz Fiszbach, 1980]] |
| + | '''POROZUMIENIE GDAŃSKIE''' (porozumienia sierpniowe), najsłynniejsze spośród 4 porozumień podpisanych latem 1980 przez komisje rządowe PRL ze strajkującymi robotnikami (Szczecin – 30 sierpnia, Gdańsk – 31 sierpnia, Jastrzębie – 3 września, Katowice – 11 września). Porozumienie gd. uważane jest za najbardziej dojrzałe politycznie i najkorzystniejsze dla robotników. Dużą rolę w jego wypracowaniu odegrali wspierający gd. Międzyzakładowy Komitet Strajkowy tzw. eksperci z Tadeuszem Mazowieckim na czele oraz członkowie q Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża. W pierwszym punkcie porozumienia znalazł się zapis: „Działalność Związków Zawodowych w PRL nie spełniła nadziei i oczekiwań pracowników. Uznaje się za celowe powołanie nowych, samorządnych związków zawodowych, które byłyby autentycznym reprezentantem klasy pracującej”. Bezpośrednim rezultatem p.g. było utworzenie 17 IX 1980 – pierwszego w bloku sowieckim – niezależnego od władz komunistycznych związku zawodowego (q NSZZ „Solidarność”). Porozumienie gd. gwarantowało m.in. prawo do strajku, bezpieczeństwo dla uczestników strajku, złagodzenie cenzury, uwolnienie więźniów polit., przywrócenie do pracy osób zwolnionych po q grudniu 1970 i q czerwcu 1976 oraz radiową transmisję mszy św. Sygnatariuszami porozumienia byli wszyscy – z wyjątkiem q Andrzeja Gwiazdy – członkowie gd. MKS (przew. q Lech Wałęsa; zast. przew.: Andrzej Kołodziej i q Bogdan Lis; członkowie: q Lech Bądkowski, Wojciech Gruszecki, Stefan Izdebski, Jerzy Kmiecik, Zdzisław Kobyliński, q Henryka Krzywonos, Stefan Lewandowski, q Alina Pienkowska, Józef Przybylski, Jerzy Sikorski, Lech Sobieszek, Tadeusz Stanny, q Anna Walentynowicz, Florian Wiśniewski) oraz przedstawiciele komisji rządowej (wicepremier Mieczysław Jagielski, czł. sekretariatu KC PZPR Zbigniew Zieliński, I sekr. KW PZPR w Gd. q Tadeusz Fiszbach i wojewoda gd. q Jerzy Kołodziejski). Oryginalne teksty p.g. zaginęły po 1981. Władze komunist. zerwały p.g., wprowadzając w nocy z 12 na 13 XII 1981 q stan wojenny. {{author: PB}} [[Category: Encyklopedia]] | ||
Wersja z 16:41, 2 mar 2013
POROZUMIENIE GDAŃSKIE (porozumienia sierpniowe), najsłynniejsze spośród 4 porozumień podpisanych latem 1980 przez komisje rządowe PRL ze strajkującymi robotnikami (Szczecin – 30 sierpnia, Gdańsk – 31 sierpnia, Jastrzębie – 3 września, Katowice – 11 września). Porozumienie gd. uważane jest za najbardziej dojrzałe politycznie i najkorzystniejsze dla robotników. Dużą rolę w jego wypracowaniu odegrali wspierający gd. Międzyzakładowy Komitet Strajkowy tzw. eksperci z Tadeuszem Mazowieckim na czele oraz członkowie q Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża. W pierwszym punkcie porozumienia znalazł się zapis: „Działalność Związków Zawodowych w PRL nie spełniła nadziei i oczekiwań pracowników. Uznaje się za celowe powołanie nowych, samorządnych związków zawodowych, które byłyby autentycznym reprezentantem klasy pracującej”. Bezpośrednim rezultatem p.g. było utworzenie 17 IX 1980 – pierwszego w bloku sowieckim – niezależnego od władz komunistycznych związku zawodowego (q NSZZ „Solidarność”). Porozumienie gd. gwarantowało m.in. prawo do strajku, bezpieczeństwo dla uczestników strajku, złagodzenie cenzury, uwolnienie więźniów polit., przywrócenie do pracy osób zwolnionych po q grudniu 1970 i q czerwcu 1976 oraz radiową transmisję mszy św. Sygnatariuszami porozumienia byli wszyscy – z wyjątkiem q Andrzeja Gwiazdy – członkowie gd. MKS (przew. q Lech Wałęsa; zast. przew.: Andrzej Kołodziej i q Bogdan Lis; członkowie: q Lech Bądkowski, Wojciech Gruszecki, Stefan Izdebski, Jerzy Kmiecik, Zdzisław Kobyliński, q Henryka Krzywonos, Stefan Lewandowski, q Alina Pienkowska, Józef Przybylski, Jerzy Sikorski, Lech Sobieszek, Tadeusz Stanny, q Anna Walentynowicz, Florian Wiśniewski) oraz przedstawiciele komisji rządowej (wicepremier Mieczysław Jagielski, czł. sekretariatu KC PZPR Zbigniew Zieliński, I sekr. KW PZPR w Gd. q Tadeusz Fiszbach i wojewoda gd. q Jerzy Kołodziejski). Oryginalne teksty p.g. zaginęły po 1981. Władze komunist. zerwały p.g., wprowadzając w nocy z 12 na 13 XII 1981 q stan wojenny.
