HASSBARGEN HERMANN, dyrektor Biblioteki Miejskiej
(uzupełnienie L.M.(15.09.2020)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''HERMANN HASSBARGEN''' (17 I 1893 | + | '''HERMANN HASSBARGEN''' (17 I 1893 Blersum, Dolna Saksonia – kwiecień 1955 Niemcy), doktor filozofii, bibliotekarz. Po studiach, przerwanych I wojną światową, w latach 1922–1927 pracował w bibliotece [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]]. Od 1 X 1927 w [[BIBLIOTEKA MIEJSKA | Bibliotece Miejskiej]]; po przejściu na emeryturę 1 XII 1935 dyrektora biblioteki [[SCHWARZ FRIEDRICH | Friedricha Schwarza]] pełnił jego obowiązki, początkowo jako kierownik, w okresie 1939–1945 dyrektor. Od 1936 roku członek Verein Deutscher Bibliothekare (Związek Bibliotekarzy Niemieckich).<br/><br/> |
Pod koniec II wojny światowej odpowiedzialny za zabezpieczenie zbiorów Biblioteki Miejskiej. Większość ukrył w piwnicach i w dolnej partii magazynu biblioteki, przy Am Jakobstor 16 (ul. Wałowa 15), co uratowało je przed zniszczeniem (budynek ocalał). Natomiast skrzynie z najcenniejszymi zbiorami (w tym inkunabuły i starodruki) wywieziono do zamku w Malborku i zabudowań katedralnych w Pelplinie. Większość odzyskano po roku 1945.<br/><br/> | Pod koniec II wojny światowej odpowiedzialny za zabezpieczenie zbiorów Biblioteki Miejskiej. Większość ukrył w piwnicach i w dolnej partii magazynu biblioteki, przy Am Jakobstor 16 (ul. Wałowa 15), co uratowało je przed zniszczeniem (budynek ocalał). Natomiast skrzynie z najcenniejszymi zbiorami (w tym inkunabuły i starodruki) wywieziono do zamku w Malborku i zabudowań katedralnych w Pelplinie. Większość odzyskano po roku 1945.<br/><br/> | ||
Mieszkał w latach 1928–1935 przy Schüsseldamm 57 (ul. Łagiewniki), w 1939 w Sopocie przy Schäferstraße 31 (ul. Wybickiego).<br/><br/> | Mieszkał w latach 1928–1935 przy Schüsseldamm 57 (ul. Łagiewniki), w 1939 w Sopocie przy Schäferstraße 31 (ul. Wybickiego).<br/><br/> | ||
Po roku 1945 w Niemczech Zachodnich. Badacz okresu początków [[REFORMACJA | reformacji]] w Gdańsku w XVI wieku oraz dziejów gdańskiego drukarstwa w XVI–XVII wieku. Autor między innymi ''Die Danziger Vorfahren Arthur Schopenhauers'' (1928), ''Die Reformation in Danzig 1525 als Ereignis deutscher Geschichte mit Hilfe neuer Quellen dargestellt'' (1937), ''Kleine Chronik von Danzig'' (1939), ''Die Masken fallen'' (1949). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Po roku 1945 w Niemczech Zachodnich. Badacz okresu początków [[REFORMACJA | reformacji]] w Gdańsku w XVI wieku oraz dziejów gdańskiego drukarstwa w XVI–XVII wieku. Autor między innymi ''Die Danziger Vorfahren Arthur Schopenhauers'' (1928), ''Die Reformation in Danzig 1525 als Ereignis deutscher Geschichte mit Hilfe neuer Quellen dargestellt'' (1937), ''Kleine Chronik von Danzig'' (1939), ''Die Masken fallen'' (1949). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 14:24, 15 wrz 2020
HERMANN HASSBARGEN (17 I 1893 Blersum, Dolna Saksonia – kwiecień 1955 Niemcy), doktor filozofii, bibliotekarz. Po studiach, przerwanych I wojną światową, w latach 1922–1927 pracował w bibliotece Technische Hochschule Danzig. Od 1 X 1927 w Bibliotece Miejskiej; po przejściu na emeryturę 1 XII 1935 dyrektora biblioteki Friedricha Schwarza pełnił jego obowiązki, początkowo jako kierownik, w okresie 1939–1945 dyrektor. Od 1936 roku członek Verein Deutscher Bibliothekare (Związek Bibliotekarzy Niemieckich).
Pod koniec II wojny światowej odpowiedzialny za zabezpieczenie zbiorów Biblioteki Miejskiej. Większość ukrył w piwnicach i w dolnej partii magazynu biblioteki, przy Am Jakobstor 16 (ul. Wałowa 15), co uratowało je przed zniszczeniem (budynek ocalał). Natomiast skrzynie z najcenniejszymi zbiorami (w tym inkunabuły i starodruki) wywieziono do zamku w Malborku i zabudowań katedralnych w Pelplinie. Większość odzyskano po roku 1945.
Mieszkał w latach 1928–1935 przy Schüsseldamm 57 (ul. Łagiewniki), w 1939 w Sopocie przy Schäferstraße 31 (ul. Wybickiego).
Po roku 1945 w Niemczech Zachodnich. Badacz okresu początków reformacji w Gdańsku w XVI wieku oraz dziejów gdańskiego drukarstwa w XVI–XVII wieku. Autor między innymi Die Danziger Vorfahren Arthur Schopenhauers (1928), Die Reformation in Danzig 1525 als Ereignis deutscher Geschichte mit Hilfe neuer Quellen dargestellt (1937), Kleine Chronik von Danzig (1939), Die Masken fallen (1949).
