REDNER LEO, proboszcz Kaplicy Królewskiej
(wstawienie ilustracji (e-mail z 21.10.2019)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| + | [[File:Leo_(Leon)_Redner.jpg|thumb|Leo (Leon) Redner]] | ||
| + | |||
'''LEO''' (Leon) '''REDNER''', (13 IX 1828 Nowe, Pomorze – 1 IV 1898 Pelplin), ksiądz katolicki, proboszcz [[KAPLICA KRÓLEWSKA I PLEBANIA KOŚCIOŁA NMP | Kaplicy Królewskiej]], biskup chełmiński.<br/><br/> | '''LEO''' (Leon) '''REDNER''', (13 IX 1828 Nowe, Pomorze – 1 IV 1898 Pelplin), ksiądz katolicki, proboszcz [[KAPLICA KRÓLEWSKA I PLEBANIA KOŚCIOŁA NMP | Kaplicy Królewskiej]], biskup chełmiński.<br/><br/> | ||
W 1848 roku zdał maturę w Chojnicach, studiował we Wrocławiu teologię, w 1852 roku uzyskał licencjat. 17 IV 1853 roku w Pelplinie otrzymał święcenia kapłańskie. W latach 1854–1857 był katechetą w gimnazjum w Chojnicach, od 14 IX 1857 roku administratorem [[KAPLICA KRÓLEWSKA I PLEBANIA KOŚCIOŁA NMP | Kaplicy Królewskiej]] w Gdańsku, od 27 III 1860 proboszczem. Katecheta w gdańskich szkołach średnich. Autor publikacji o tematyce społeczno-politycznej, w okresie 1865–1872 redagował czasopismo katolickie „Katholisches Kirchenblatt für das Bistum Danzig” i przewodził Towarzystwu Piusa w Gdańsku. <br/><br/> | W 1848 roku zdał maturę w Chojnicach, studiował we Wrocławiu teologię, w 1852 roku uzyskał licencjat. 17 IV 1853 roku w Pelplinie otrzymał święcenia kapłańskie. W latach 1854–1857 był katechetą w gimnazjum w Chojnicach, od 14 IX 1857 roku administratorem [[KAPLICA KRÓLEWSKA I PLEBANIA KOŚCIOŁA NMP | Kaplicy Królewskiej]] w Gdańsku, od 27 III 1860 proboszczem. Katecheta w gdańskich szkołach średnich. Autor publikacji o tematyce społeczno-politycznej, w okresie 1865–1872 redagował czasopismo katolickie „Katholisches Kirchenblatt für das Bistum Danzig” i przewodził Towarzystwu Piusa w Gdańsku. <br/><br/> | ||
4 VI 1886 roku wybrany przez kapitułę wikariuszem generalnym diecezji chełmińskiej, 19 XI 1886 papież mianował go biskupem ordynariuszem chełmińskim (sakrę otrzymał 17 VI 1887 w katedrze pelplińskiej). Uzyskał zgodę władz na ponowne otwarcie zamkniętego w okresie ''Kulturkampfu'' seminarium duchownego w Pelplinie. Jako ordynariusz wizytował parafie, w wielu głosił kazania po polsku. W 1896 roku wydał zgodę na odprawianie części nabożeństw w języku polskim w [[KOŚCIÓŁ ŚW. MIKOŁAJA | kościele św. Mikołaja]] w Gdańsku. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | 4 VI 1886 roku wybrany przez kapitułę wikariuszem generalnym diecezji chełmińskiej, 19 XI 1886 papież mianował go biskupem ordynariuszem chełmińskim (sakrę otrzymał 17 VI 1887 w katedrze pelplińskiej). Uzyskał zgodę władz na ponowne otwarcie zamkniętego w okresie ''Kulturkampfu'' seminarium duchownego w Pelplinie. Jako ordynariusz wizytował parafie, w wielu głosił kazania po polsku. W 1896 roku wydał zgodę na odprawianie części nabożeństw w języku polskim w [[KOŚCIÓŁ ŚW. MIKOŁAJA | kościele św. Mikołaja]] w Gdańsku. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 11:35, 21 paź 2019
_Redner.jpg)
LEO (Leon) REDNER, (13 IX 1828 Nowe, Pomorze – 1 IV 1898 Pelplin), ksiądz katolicki, proboszcz Kaplicy Królewskiej, biskup chełmiński.
W 1848 roku zdał maturę w Chojnicach, studiował we Wrocławiu teologię, w 1852 roku uzyskał licencjat. 17 IV 1853 roku w Pelplinie otrzymał święcenia kapłańskie. W latach 1854–1857 był katechetą w gimnazjum w Chojnicach, od 14 IX 1857 roku administratorem Kaplicy Królewskiej w Gdańsku, od 27 III 1860 proboszczem. Katecheta w gdańskich szkołach średnich. Autor publikacji o tematyce społeczno-politycznej, w okresie 1865–1872 redagował czasopismo katolickie „Katholisches Kirchenblatt für das Bistum Danzig” i przewodził Towarzystwu Piusa w Gdańsku.
4 VI 1886 roku wybrany przez kapitułę wikariuszem generalnym diecezji chełmińskiej, 19 XI 1886 papież mianował go biskupem ordynariuszem chełmińskim (sakrę otrzymał 17 VI 1887 w katedrze pelplińskiej). Uzyskał zgodę władz na ponowne otwarcie zamkniętego w okresie Kulturkampfu seminarium duchownego w Pelplinie. Jako ordynariusz wizytował parafie, w wielu głosił kazania po polsku. W 1896 roku wydał zgodę na odprawianie części nabożeństw w języku polskim w kościele św. Mikołaja w Gdańsku.
