KACZMAREK LECH, biskup gdański
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Kaczmarek Lech Bp.JPG|thumb|Biskup Lech Kaczmarek]] | [[File:Kaczmarek Lech Bp.JPG|thumb|Biskup Lech Kaczmarek]] | ||
| + | [[File: 1_Lech_Kaczmarek.JPG |thumb| Epitafium Lecha Kaczmarka w kościele Trójcy Świętej w Oliwie w Oliwie]] | ||
'''LECH KACZMAREK''' (13 IX 1909 Poznań – 31 VII 1984 Gdańsk), biskup ordynariusz [[DIECEZJA GDAŃSKA | diecezji gdańskiej]]. Po ukończeniu Gimnazjum Męskiego im. Bergera w Poznaniu w latach 1929–1936 odbył studia teologiczne w Gnieźnie i w Gregorianum w Rzymie. Święcenia kapłańskie przyjął 2 VIII 1936 w Poznaniu; w 1936–1938 studia doktoranckie z teologii i prawa w Rzymie, w 1938 uzyskał doktorat z teologii w Rzymie, tegoż roku również licencjat z prawa kanonicznego. W okresie 1938–1939 prefekt gimnazjum w Poznaniu. Podczas II wojny światowej ukrywał się na terenie diecezji tarnowskiej. W 1945–1953 pracował jako katecheta w Poznaniu, 1953–1958 wykładowca seminarium duchownego w Poznaniu.<br/><br/> | '''LECH KACZMAREK''' (13 IX 1909 Poznań – 31 VII 1984 Gdańsk), biskup ordynariusz [[DIECEZJA GDAŃSKA | diecezji gdańskiej]]. Po ukończeniu Gimnazjum Męskiego im. Bergera w Poznaniu w latach 1929–1936 odbył studia teologiczne w Gnieźnie i w Gregorianum w Rzymie. Święcenia kapłańskie przyjął 2 VIII 1936 w Poznaniu; w 1936–1938 studia doktoranckie z teologii i prawa w Rzymie, w 1938 uzyskał doktorat z teologii w Rzymie, tegoż roku również licencjat z prawa kanonicznego. W okresie 1938–1939 prefekt gimnazjum w Poznaniu. Podczas II wojny światowej ukrywał się na terenie diecezji tarnowskiej. W 1945–1953 pracował jako katecheta w Poznaniu, 1953–1958 wykładowca seminarium duchownego w Poznaniu.<br/><br/> | ||
Wersja z 17:10, 28 lut 2021
LECH KACZMAREK (13 IX 1909 Poznań – 31 VII 1984 Gdańsk), biskup ordynariusz diecezji gdańskiej. Po ukończeniu Gimnazjum Męskiego im. Bergera w Poznaniu w latach 1929–1936 odbył studia teologiczne w Gnieźnie i w Gregorianum w Rzymie. Święcenia kapłańskie przyjął 2 VIII 1936 w Poznaniu; w 1936–1938 studia doktoranckie z teologii i prawa w Rzymie, w 1938 uzyskał doktorat z teologii w Rzymie, tegoż roku również licencjat z prawa kanonicznego. W okresie 1938–1939 prefekt gimnazjum w Poznaniu. Podczas II wojny światowej ukrywał się na terenie diecezji tarnowskiej. W 1945–1953 pracował jako katecheta w Poznaniu, 1953–1958 wykładowca seminarium duchownego w Poznaniu.
16 XI 1958 mianowany biskupem pomocniczym diecezji gdańskiej. Jako biskup wykładał w Biskupim Seminarium Duchownym ( Gdańskie Seminarium Duchowne). Uczestnik Soboru Watykańskiego II. Od 11 III 1971 wikariusz kapitulny, 2 XII 1971 mianowany przez papieża Pawła VI biskupem ordynariuszem diecezji gdańskiej. Kanonicznie objął diecezję gdańską 6 XII 1971 roku.
Jako ordynariusz gdański stworzył Gdańskie Towarzystwo Teologiczne, biskupi sąd duchowny, gdańską kapitułę katedralną. W 1973 roku przeprowadził synod diecezjalny. Od grudnia 1982 krajowy duszpasterz ludzi morza. W sierpniu 1980 skierował księży do strajkujących zakładów pracy. Od roku 1980 członek Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu. Inicjator powołania do życia wielu parafii na terenie diecezji. Pochowany w krypcie biskupów gdańskich w kościele (archikatedrze) Trójcy Świętej.
Wraz z sakrą biskupią przyjął herb wyobrażający w polu błękitnym czerwony łaciński krzyż. W prawym górnym rogu tarczy, pomiędzy belkami krzyża, złota gwiazda betlejemska ze złotym snopem światła prawoskośnie – za prawą częścią belki poziomej krzyża i belką pionową poniżej skrzyżowania belek. Za tarczą złoty krzyż procesyjny prawoskośnie i złoty pastorał lewoskośnie, krzywaśnią na zewnątrz. Nad herbem zielony kapelusz kościelny z dwunastoma chwostami na dwóch sznurach, po sześć (jeden nad dwoma, nad trzema) z każdej strony tarczy. Pod tarczą wstęga z dewizą: Cooperatores Simus Veritatis (cytat z biblijnego listu Jana Apostoła).
