MIKULSKI SIEMION PIETROWICZ, wojskowy komendant Gdańska

Wersja z 12:28, 17 wrz 2019

Generał-lejtnant Siemion Mikulski (w środku), po prawej prezydent Gdańska Franciszek Korus-Janowski, po lewej wojewoda gdański Mieczysław Okęcki

SIEMION PIETROWICZ MIKULSKI (15/27 IX 1896 Kiwaczyna pod Suchopolem, gubernia grodzieńska – 8 V 1964 Moskwa), wojskowy komendant Gdańska w 1945 roku. Białorusin, oficer Armii Czerwone. Walczył w armii rosyjskiej podczas I wojny światowej, w marcu 1918 roku w stopniu podporucznika wstąpił do Armii Czerwonej.

W 1929 roku ukończył Akademię Wojskową im. Frunze. Brał udział w wojnie z Polską (maj – październik 1920) oraz Finlandią (1939–1940). Od kwietnia 1940 roku dowódca 142. Dywizji Strzelców, na tym stanowisku zastał go wybuch wojny z Niemcami (22 VI 1941). Od 1 X 1941 szef sztabu 23. Armii (Front Leningradzki), od 23 I 1942 zastępca dowódcy 54. Armii (Front Wołchowski), od 12 XI 1942 szef sztabu 2. Armii Uderzeniowej (przesmyk Karelski), od 15 XII 1942 zastępca dowódcy 8. Armii, od 19 VI 1943 dowódca 6. Korpusu Strzelców (Front Wołchowski), a od IV 1944 123. Korpusu Strzelców.

Od 3 VI 1944 do 23 III 1945 dowódca 99. Korpusu Strzelców (od 29 XII 1944: 40. Gwardyjskiego), z którym wziął udział w operacji wschodniopomorskiej i zdobyciu Gdańska. Od 11 IX 1941 generał–major, od 2 XI 1944 generał–lejtnant. Od 23 (faktycznie 31) marca do lipca 1945 roku pierwszy radziecki komendant wojskowy Gdańska. Od lipca 1945 do maja 1946 dowódca 54. Korpusu Strzelców, następnie do przejścia na emeryturę w 1955 wykładowca Wyższej Akademii Wojskowej im. Woroszyłowa. Pochowany na Cmentarzu Preobrażeńskim w Moskwie. OM