PUSZ KRZYSZTOF, wicewojewoda gdański (pomorski)
| Linia 5: | Linia 5: | ||
W latach 1977–1978 inspektor w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń w Gdańsku, 1979–1983 pracownik Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Handlu Wewnętrznego (WPHW). Jako ajent prowadził sklep w Hali Targowej w Gdyni, zwolniony z powodu działalności opozycyjnej. W 1984 roku właściciel fermy lisów, 1985–1987 taksówkarz, w 1988 dozorca parkingu. Od września 1980 działacz [[SOLIDARNOŚĆ | Solidarności]], członek Komitetu Założycielskiego, następnie Komitetu Zakładowego w WPHW. Po 13 XII 1981 i wprowadzeniu stanu wojennego brał udział w organizowaniu mieszkań dla ukrywających się działaczy Solidarności, współorganizator (z bratem Ryszardem i we współpracy z [[BORUSEWICZ BOGDAN | Bogdanem Borusewiczem]]) rozrzucenia w gdańskich kościołach 24 XII 1981 około 20 tysięcy ulotek wzywających do oporu. Od października 1982 do czerwca 1984 roku organizator spotkań Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej (podziemnego organu koordynującego działalność zdelegalizowanej Solidarności) i Regionalnej Komisji Koordynacyjnej. Od lutego 1985 kierowca [[WAŁĘSA LECH | Lecha Wałęsy]], w okresie 1986–1989 sekretarz w jego biurze, m.in. redaktor komunikatów dla dziennikarzy. W maju 1988 roku uczestnik strajku w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej im. Lenina]].<br/><br/> | W latach 1977–1978 inspektor w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń w Gdańsku, 1979–1983 pracownik Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Handlu Wewnętrznego (WPHW). Jako ajent prowadził sklep w Hali Targowej w Gdyni, zwolniony z powodu działalności opozycyjnej. W 1984 roku właściciel fermy lisów, 1985–1987 taksówkarz, w 1988 dozorca parkingu. Od września 1980 działacz [[SOLIDARNOŚĆ | Solidarności]], członek Komitetu Założycielskiego, następnie Komitetu Zakładowego w WPHW. Po 13 XII 1981 i wprowadzeniu stanu wojennego brał udział w organizowaniu mieszkań dla ukrywających się działaczy Solidarności, współorganizator (z bratem Ryszardem i we współpracy z [[BORUSEWICZ BOGDAN | Bogdanem Borusewiczem]]) rozrzucenia w gdańskich kościołach 24 XII 1981 około 20 tysięcy ulotek wzywających do oporu. Od października 1982 do czerwca 1984 roku organizator spotkań Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej (podziemnego organu koordynującego działalność zdelegalizowanej Solidarności) i Regionalnej Komisji Koordynacyjnej. Od lutego 1985 kierowca [[WAŁĘSA LECH | Lecha Wałęsy]], w okresie 1986–1989 sekretarz w jego biurze, m.in. redaktor komunikatów dla dziennikarzy. W maju 1988 roku uczestnik strajku w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej im. Lenina]].<br/><br/> | ||
W 1989–1990 dyrektor Biura Krajowego „Solidarności”, 1990–1991 podsekretarz stanu w kancelarii prezydenta Lecha Wałęsy, 22 XII 1990 – 29 X 1991 szef Gabinetu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Od roku 1992 szef marketingu w firmie informatycznej Protex w Warszawie, 1993–1994 dyrektor marketingu w Inter Ams, 1994–1997 w Prokom Software SA. W 1994 bezskutecznie ubiegał się o mandat radnego Gdańska z ramienia Forum Porozumienie. Od kwietnia 1995 członek Unii Wolności (UW). Z rekomendacji tej partii w rządzie Jerzego Buzka od 20 I 1998 wicewojewoda gdański, 1999–2001 wicewojewoda pomorski. W latach 2002–2003 członek Zarządu w Fabryce Kabli Rogum w Pruszczu Gdańskim, 2004–2006 w Przedsiębiorstwie Motoryzacyjnym Polmozbyt Gdańsk sp. z o.o., od 2007 do 2013 prezes Port Service sp. z o.o. w Gdańsku. Od 1998 zasiadał w Radzie Krajowej UW, 2001–2005 szef regionu pomorskiego, następnie kierował tym regionem z ramienia Partii Demokratycznej. Do 2002 roku był wiceprezydentem klubu [[WYBRZEŻE | GKS Wybrzeżu Gdańsk]]. W 2006 wysuwany był przez koalicję Lewica i Demokraci na stanowisko [[PREZYDENT GDAŃSKA | prezydenta Gdańska]]. Od roku 2009 członek Stronnictwa Demokratycznego, przewodniczący struktur partii w województwie pomorskim. Członek Rady Instytuty Lecha Wałęsy, od 2017 roku prezes Fundacji im. Lecha Wałęsy (fundację utworzył z Adamem Domińskim, zięciem Lecha Wałęsy), zajmującej się zagranicznymi wyjazdami byłego prezydenta, organizacją jego debat i konferencji. Z ramienia Lecha Wałęsy | W 1989–1990 dyrektor Biura Krajowego „Solidarności”, 1990–1991 podsekretarz stanu w kancelarii prezydenta Lecha Wałęsy, 22 XII 1990 – 29 X 1991 szef Gabinetu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Od roku 1992 szef marketingu w firmie informatycznej Protex w Warszawie, 1993–1994 dyrektor marketingu w Inter Ams, 1994–1997 w Prokom Software SA. W 1994 bezskutecznie ubiegał się o mandat radnego Gdańska z ramienia Forum Porozumienie. Od kwietnia 1995 członek Unii Wolności (UW). Z rekomendacji tej partii w rządzie Jerzego Buzka od 20 I 1998 wicewojewoda gdański, 1999–2001 wicewojewoda pomorski. W latach 2002–2003 członek Zarządu w Fabryce Kabli Rogum w Pruszczu Gdańskim, 2004–2006 w Przedsiębiorstwie Motoryzacyjnym Polmozbyt Gdańsk sp. z o.o., od 2007 do 2013 prezes Port Service sp. z o.o. w Gdańsku. Od 1998 zasiadał w Radzie Krajowej UW, 2001–2005 szef regionu pomorskiego, następnie kierował tym regionem z ramienia Partii Demokratycznej. Do 2002 roku był wiceprezydentem klubu [[WYBRZEŻE | GKS Wybrzeżu Gdańsk]]. W 2006 wysuwany był przez koalicję Lewica i Demokraci na stanowisko [[PREZYDENT GDAŃSKA | prezydenta Gdańska]]. Od roku 2009 członek Stronnictwa Demokratycznego, przewodniczący struktur partii w województwie pomorskim. Członek Rady Instytuty Lecha Wałęsy, od 2017 roku prezes Fundacji im. Lecha Wałęsy (fundację utworzył z Adamem Domińskim, zięciem Lecha Wałęsy), zajmującej się zagranicznymi wyjazdami byłego prezydenta, organizacją jego debat i konferencji. Z ramienia Lecha Wałęsy | ||
| − | w | + | w kadencjach 2017–2021 i 2021–2025 członek Rady [[EUROPEJSKIE CENTRUM SOLIDARNOŚCI (ECS)| Europejskiego Centrum Solidarności]]. W 2017 próbował doprowadzić do powstania wspólnego bloku wyborczego partii opozycyjnych w wyborach samorządowych w 2018 roku.<br/><br/> |
W 2013 oskarżony o nieodpowiednie składowanie przez firmę Port Servis w Gdańsku przeznaczonych do utylizacji niebezpiecznych odpadów sprowadzanych z Ukrainy (beczkowane pestycydy). W wyniku procesu toczącego się w latach 2015-1019 ukarany grzywną.<br/><br/> | W 2013 oskarżony o nieodpowiednie składowanie przez firmę Port Servis w Gdańsku przeznaczonych do utylizacji niebezpiecznych odpadów sprowadzanych z Ukrainy (beczkowane pestycydy). W wyniku procesu toczącego się w latach 2015-1019 ukarany grzywną.<br/><br/> | ||
W 2007 roku odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2015 Krzyżem Wolności i Solidarności. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | W 2007 roku odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2015 Krzyżem Wolności i Solidarności. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 09:26, 27 lis 2021
KRZYSZTOF PUSZ (ur. 21 VI 1951 Gdańsk), prawnik, polityk, przedsiębiorca. Absolwent VII Liceum Ogólnokształcącego i w 1976 roku Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego.
W latach 1977–1978 inspektor w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń w Gdańsku, 1979–1983 pracownik Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Handlu Wewnętrznego (WPHW). Jako ajent prowadził sklep w Hali Targowej w Gdyni, zwolniony z powodu działalności opozycyjnej. W 1984 roku właściciel fermy lisów, 1985–1987 taksówkarz, w 1988 dozorca parkingu. Od września 1980 działacz Solidarności, członek Komitetu Założycielskiego, następnie Komitetu Zakładowego w WPHW. Po 13 XII 1981 i wprowadzeniu stanu wojennego brał udział w organizowaniu mieszkań dla ukrywających się działaczy Solidarności, współorganizator (z bratem Ryszardem i we współpracy z Bogdanem Borusewiczem) rozrzucenia w gdańskich kościołach 24 XII 1981 około 20 tysięcy ulotek wzywających do oporu. Od października 1982 do czerwca 1984 roku organizator spotkań Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej (podziemnego organu koordynującego działalność zdelegalizowanej Solidarności) i Regionalnej Komisji Koordynacyjnej. Od lutego 1985 kierowca Lecha Wałęsy, w okresie 1986–1989 sekretarz w jego biurze, m.in. redaktor komunikatów dla dziennikarzy. W maju 1988 roku uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej im. Lenina.
W 1989–1990 dyrektor Biura Krajowego „Solidarności”, 1990–1991 podsekretarz stanu w kancelarii prezydenta Lecha Wałęsy, 22 XII 1990 – 29 X 1991 szef Gabinetu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Od roku 1992 szef marketingu w firmie informatycznej Protex w Warszawie, 1993–1994 dyrektor marketingu w Inter Ams, 1994–1997 w Prokom Software SA. W 1994 bezskutecznie ubiegał się o mandat radnego Gdańska z ramienia Forum Porozumienie. Od kwietnia 1995 członek Unii Wolności (UW). Z rekomendacji tej partii w rządzie Jerzego Buzka od 20 I 1998 wicewojewoda gdański, 1999–2001 wicewojewoda pomorski. W latach 2002–2003 członek Zarządu w Fabryce Kabli Rogum w Pruszczu Gdańskim, 2004–2006 w Przedsiębiorstwie Motoryzacyjnym Polmozbyt Gdańsk sp. z o.o., od 2007 do 2013 prezes Port Service sp. z o.o. w Gdańsku. Od 1998 zasiadał w Radzie Krajowej UW, 2001–2005 szef regionu pomorskiego, następnie kierował tym regionem z ramienia Partii Demokratycznej. Do 2002 roku był wiceprezydentem klubu GKS Wybrzeżu Gdańsk. W 2006 wysuwany był przez koalicję Lewica i Demokraci na stanowisko prezydenta Gdańska. Od roku 2009 członek Stronnictwa Demokratycznego, przewodniczący struktur partii w województwie pomorskim. Członek Rady Instytuty Lecha Wałęsy, od 2017 roku prezes Fundacji im. Lecha Wałęsy (fundację utworzył z Adamem Domińskim, zięciem Lecha Wałęsy), zajmującej się zagranicznymi wyjazdami byłego prezydenta, organizacją jego debat i konferencji. Z ramienia Lecha Wałęsy
w kadencjach 2017–2021 i 2021–2025 członek Rady Europejskiego Centrum Solidarności. W 2017 próbował doprowadzić do powstania wspólnego bloku wyborczego partii opozycyjnych w wyborach samorządowych w 2018 roku.
W 2013 oskarżony o nieodpowiednie składowanie przez firmę Port Servis w Gdańsku przeznaczonych do utylizacji niebezpiecznych odpadów sprowadzanych z Ukrainy (beczkowane pestycydy). W wyniku procesu toczącego się w latach 2015-1019 ukarany grzywną.
W 2007 roku odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2015 Krzyżem Wolności i Solidarności.
