OKĘCKI MIECZYSŁAW SZCZĘSNY, wojewoda gdański
(wstawienie ilustracji (e-mail z 17.09.2019)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| + | [[File:Franciszek Kotus Jankowski (z lewej) z gen. Siemionem Mikulskim i wojewodą Mieczysławem Okęckim.JPG|thumb|Wojewoda gdański Mieczysław Okęcki (po lewej) z generałem-lejtnantem [[MIKULSKI SIEMION PIETROWICZ| Siemionem Mikulskim]] (w środku) i prezydentem Gdańska [[KOTUS-JANKOWSKI FRANCISZEK| Franciszkiem Kotus-Janowskim]]]] | ||
| + | |||
'''MIECZYSŁAW SZCZĘSNY OKĘCKI''' (20 XI 1882 Warszawa – 21 III 1952 Sopot), inżynier, działacz polityczny. Po ukończeniu III Gimnazjum Klasycznego w Warszawie studiował na Uniwersytecie Warszawskim i w Technische Hochschule w Darmstadt inżynierię lądową, od 1909 roku inżynier. Naukę kontynuował do 1913 roku na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej w Sankt Petersburgu. W latach 1914–1916 pracował tamże w ministerstwie komunikacji. W okresie 1920–1939 pracował w Warszawie, w ministerstwie robót publicznych, ministerstwie kolei, po roku 1932 był wicedyrektorem w wydziale infrastruktury Zarządu Miasta Warszawy. W latach 1938–1944 naczelny inżynier rządu w Kabulu (Afganistan). W Polsce od jesieni 1944, objął stanowisko wiceministra komunikacji w rządzie lubelskim Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. Współorganizator Stronnictwa Demokratycznego. Powołany przez premiera Edwarda Osóbkę-Morawskiego na pierwszego po wojnie [[WOJEWÓDZTWO GDAŃSKIE | wojewodę gdańskiego]], pełnił tę funkcję w okresie 30 III 1945 – 6 I 1946. Urząd objął 15 kwietnia, urzędując najpierw w sopockim ratuszu, a następnie w Gdańsku, w budynku przy ul. Okopowej. Później (mieszkając nadal w Sopocie) był wykładowcą i kierownikiem katedry drogownictwa na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Gdańskiej. Został pochowany na cmentarzu Katolickim w Sopocie. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | '''MIECZYSŁAW SZCZĘSNY OKĘCKI''' (20 XI 1882 Warszawa – 21 III 1952 Sopot), inżynier, działacz polityczny. Po ukończeniu III Gimnazjum Klasycznego w Warszawie studiował na Uniwersytecie Warszawskim i w Technische Hochschule w Darmstadt inżynierię lądową, od 1909 roku inżynier. Naukę kontynuował do 1913 roku na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej w Sankt Petersburgu. W latach 1914–1916 pracował tamże w ministerstwie komunikacji. W okresie 1920–1939 pracował w Warszawie, w ministerstwie robót publicznych, ministerstwie kolei, po roku 1932 był wicedyrektorem w wydziale infrastruktury Zarządu Miasta Warszawy. W latach 1938–1944 naczelny inżynier rządu w Kabulu (Afganistan). W Polsce od jesieni 1944, objął stanowisko wiceministra komunikacji w rządzie lubelskim Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. Współorganizator Stronnictwa Demokratycznego. Powołany przez premiera Edwarda Osóbkę-Morawskiego na pierwszego po wojnie [[WOJEWÓDZTWO GDAŃSKIE | wojewodę gdańskiego]], pełnił tę funkcję w okresie 30 III 1945 – 6 I 1946. Urząd objął 15 kwietnia, urzędując najpierw w sopockim ratuszu, a następnie w Gdańsku, w budynku przy ul. Okopowej. Później (mieszkając nadal w Sopocie) był wykładowcą i kierownikiem katedry drogownictwa na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Gdańskiej. Został pochowany na cmentarzu Katolickim w Sopocie. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 12:30, 17 wrz 2019
_z_gen._Siemionem_Mikulskim_i_wojewod%C4%85_Mieczys%C5%82awem_Ok%C4%99ckim.JPG)
MIECZYSŁAW SZCZĘSNY OKĘCKI (20 XI 1882 Warszawa – 21 III 1952 Sopot), inżynier, działacz polityczny. Po ukończeniu III Gimnazjum Klasycznego w Warszawie studiował na Uniwersytecie Warszawskim i w Technische Hochschule w Darmstadt inżynierię lądową, od 1909 roku inżynier. Naukę kontynuował do 1913 roku na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej w Sankt Petersburgu. W latach 1914–1916 pracował tamże w ministerstwie komunikacji. W okresie 1920–1939 pracował w Warszawie, w ministerstwie robót publicznych, ministerstwie kolei, po roku 1932 był wicedyrektorem w wydziale infrastruktury Zarządu Miasta Warszawy. W latach 1938–1944 naczelny inżynier rządu w Kabulu (Afganistan). W Polsce od jesieni 1944, objął stanowisko wiceministra komunikacji w rządzie lubelskim Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. Współorganizator Stronnictwa Demokratycznego. Powołany przez premiera Edwarda Osóbkę-Morawskiego na pierwszego po wojnie wojewodę gdańskiego, pełnił tę funkcję w okresie 30 III 1945 – 6 I 1946. Urząd objął 15 kwietnia, urzędując najpierw w sopockim ratuszu, a następnie w Gdańsku, w budynku przy ul. Okopowej. Później (mieszkając nadal w Sopocie) był wykładowcą i kierownikiem katedry drogownictwa na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Gdańskiej. Został pochowany na cmentarzu Katolickim w Sopocie.
