ENGELCKE FRIEDRICH GOTTLIEB, burmistrz Gdańska
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Portret Friedricha Gottlieba Engelckego, Andreas Stech, 1686.JPG|thumb|''Portret Friedricha Gottlieba Engelckego'', Andreas Stech, 1686]] | [[File:Portret Friedricha Gottlieba Engelckego, Andreas Stech, 1686.JPG|thumb|''Portret Friedricha Gottlieba Engelckego'', Andreas Stech, 1686]] | ||
| − | '''FRIEDRICH GOTTLIEB ENGELCKE''' (6 XII 1658 Gdańsk – 23 II 1716 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Syn [[RADA MIEJSKA | rajcy]] (1662) i [[BURGRABIOWIE | burgrabiego]] królewskiego w Gdańsku (1667) Benjamina (16 X 1610 Gdańsk – 24 IV 1680 Gdańsk i | + | '''FRIEDRICH GOTTLIEB ENGELCKE''' (6 XII 1658 Gdańsk – 23 II 1716 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Syn [[RADA MIEJSKA | rajcy]] (1662) i [[BURGRABIOWIE | burgrabiego]] królewskiego w Gdańsku (1667) Benjamina (16 X 1610 Gdańsk – 24 IV 1680 Gdańsk i Anne Marie, córki rajcy (od 1640) Johanna Rossaua. Od 1672 roku uczył się w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]], następnie studiował na uniwersytetach w Królewcu (1676), Lipsku (1678) i Tybindze (1679).<br/><br/> |
| − | W 1687 wszedł w skład [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]] jako przedstawiciel [[KWARTAŁY | Kwartału Kogi]], od 1689 kwatermistrz | + | W 1687 wszedł w skład [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]] jako przedstawiciel [[KWARTAŁY | Kwartału Kogi]], od 1689 kwatermistrz. W latach 1692–1697 [[ŁAWA MIEJSKA | ławnik]], od 1698 rajca, od 1702 [[SĘDZIA | sędzią]]. Od 1707 burmistrz. Urząd pierwszego burmistrza pełnił w 1708, 1712 i 1715/1716, drugiego w 1707, 1711 i 1714, trzeciego w 1710, czwartego w 1709 i 1713. W 1709 był burgrabią królewski w Gdańsku. Na początku XVIII wieku administrował także posiadłościami wiejskimi miasta na Mierzei Wiślanej.<br/><br/> |
| − | Zajmował się działalnością kupiecką lokując kapitały w handel morski. Dzięki swoim staraniom i rozległym koneksjom otrzymał 2 II 1700 tytuł szlachecki od cesarza Leopolda I Habsburga | + | Zajmował się działalnością kupiecką, lokując kapitały w handel morski. Dzięki swoim staraniom i rozległym koneksjom otrzymał 2 II 1700 tytuł szlachecki od cesarza Leopolda I Habsburga. Zgodnie z uzyskanym przy tej okazji dyplomem nobilitacyjnym miał prawo do posługiwania się przydomkiem von Bildekau. Napisał ogłoszoną w roku 1696 historyczno-prawną rozprawkę ''Ex manuscripti Stanislai Bornbachi notatu digniora intra spatium trimestre excerpti'', opartą na materiałach źródłowych zebranych przez kronikarza [[BORNBACH STENTZEL | Stenzla Bornbacha]], w której analizował ustrój Gdańska w kontekście historycznym jak i na tle ówczesnych dużych miast europejskich. Jako administrator Mierzei Wiślanej zredagował memoriał ''Kurtze Anweisung, wie der Nehringsche Wald verbessert und in gutem Stande erhalten werden könne''. Dotyczył on stanu lasów w tej części gdańskich posiadłości i sposobów poprawy |
| − | Był właścicielem kamienicy przy Langgasse 77 (ul. Długa), | + | w kontekście wykorzystywania drewna w wytwórczości rzemieślniczej i przemyśle okrętowym. Pisał także w latach 90. XVII wieku opinie i ekspertyzy prawne na zlecenie władz miejskich. Był także (już jako rajca) autorem przedłożonego [[RADA MIEJSKA | Radzie Miejskiej]] w listopadzie 1701 krótkiego |
| + | krótkiego memoriału zawierającego postulaty w sprawie uniknięcia przez miasta pruskie kontrybucji nakładanych przez operujące na terenie Prus Królewskich – w ramach toczącej się wówczas wojny północnej – wojska szwedzkie.<br/><br/> | ||
| + | Był właścicielem kamienicy przy Langgasse 77 (ul. Długa), dworku w Sopocie (Dwór I) nabyty jeszcze przez jego ojca w 1654. Był również właścicielem wsi Jankowo na Żuławach, znajdującej się od 1666 w rękach rodziny. Posiadał bogatą kolekcję numizmatów.<br/><br/> | ||
Ożenił się 12 V 1686 z wywodzącą się z kręgów kupiectwa Anną Cathariną Kopmann. Ojciec Johanna Benjamina (28 VI 1689 Gdańsk – 3 IX 1749 Gdańsk), ławnika (od 1723) i rajcy (od 1730); Friedricha Gottlieba (17 XI 1693 Gdańsk – 19 IX 1736 Gdańsk), sekretarza miejskiego (od 1720) i ławnika (od 1730) oraz Daniela, Johanna Gottlieba, Dorothy Renaty i Christiny Reinholdy. Poprzez mariaże dzieci (zwłaszcza męskich potomków) był skoligacony z gdańskimi rodzinami patrycjuszowskim Schlieffów, a także kupieckim Veddersów. Wnuk Adrian Gottlieb (6 XII 1733 Gdańsk – 12 II 1797 Gdańsk) był w 1776 ławnikiem, od 1787 rajcą, w 1790 sędzią i w 1792 ostatnim gdańskim burgrabią.<br/><br/> | Ożenił się 12 V 1686 z wywodzącą się z kręgów kupiectwa Anną Cathariną Kopmann. Ojciec Johanna Benjamina (28 VI 1689 Gdańsk – 3 IX 1749 Gdańsk), ławnika (od 1723) i rajcy (od 1730); Friedricha Gottlieba (17 XI 1693 Gdańsk – 19 IX 1736 Gdańsk), sekretarza miejskiego (od 1720) i ławnika (od 1730) oraz Daniela, Johanna Gottlieba, Dorothy Renaty i Christiny Reinholdy. Poprzez mariaże dzieci (zwłaszcza męskich potomków) był skoligacony z gdańskimi rodzinami patrycjuszowskim Schlieffów, a także kupieckim Veddersów. Wnuk Adrian Gottlieb (6 XII 1733 Gdańsk – 12 II 1797 Gdańsk) był w 1776 ławnikiem, od 1787 rajcą, w 1790 sędzią i w 1792 ostatnim gdańskim burgrabią.<br/><br/> | ||
Pochowany w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]]), w odziedziczonej po przodkach, bogato dekorowanej obrazami emblematycznymi kaplicy św. Barbary. Jego wyjątkowo pompatyczny i pełen przepychu pogrzeb (w którym podobno uczestniczyło około 500 osób, głównie kupców), obserwował przebywający wówczas w Gdańsku car rosyjski Piotr I Wielki. {{author: DK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Pochowany w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]]), w odziedziczonej po przodkach, bogato dekorowanej obrazami emblematycznymi kaplicy św. Barbary. Jego wyjątkowo pompatyczny i pełen przepychu pogrzeb (w którym podobno uczestniczyło około 500 osób, głównie kupców), obserwował przebywający wówczas w Gdańsku car rosyjski Piotr I Wielki. {{author: DK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 11:39, 1 wrz 2019
FRIEDRICH GOTTLIEB ENGELCKE (6 XII 1658 Gdańsk – 23 II 1716 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Syn rajcy (1662) i burgrabiego królewskiego w Gdańsku (1667) Benjamina (16 X 1610 Gdańsk – 24 IV 1680 Gdańsk i Anne Marie, córki rajcy (od 1640) Johanna Rossaua. Od 1672 roku uczył się w Gimnazjum Akademickim, następnie studiował na uniwersytetach w Królewcu (1676), Lipsku (1678) i Tybindze (1679).
W 1687 wszedł w skład Trzeciego Ordynku jako przedstawiciel Kwartału Kogi, od 1689 kwatermistrz. W latach 1692–1697 ławnik, od 1698 rajca, od 1702 sędzią. Od 1707 burmistrz. Urząd pierwszego burmistrza pełnił w 1708, 1712 i 1715/1716, drugiego w 1707, 1711 i 1714, trzeciego w 1710, czwartego w 1709 i 1713. W 1709 był burgrabią królewski w Gdańsku. Na początku XVIII wieku administrował także posiadłościami wiejskimi miasta na Mierzei Wiślanej.
Zajmował się działalnością kupiecką, lokując kapitały w handel morski. Dzięki swoim staraniom i rozległym koneksjom otrzymał 2 II 1700 tytuł szlachecki od cesarza Leopolda I Habsburga. Zgodnie z uzyskanym przy tej okazji dyplomem nobilitacyjnym miał prawo do posługiwania się przydomkiem von Bildekau. Napisał ogłoszoną w roku 1696 historyczno-prawną rozprawkę Ex manuscripti Stanislai Bornbachi notatu digniora intra spatium trimestre excerpti, opartą na materiałach źródłowych zebranych przez kronikarza Stenzla Bornbacha, w której analizował ustrój Gdańska w kontekście historycznym jak i na tle ówczesnych dużych miast europejskich. Jako administrator Mierzei Wiślanej zredagował memoriał Kurtze Anweisung, wie der Nehringsche Wald verbessert und in gutem Stande erhalten werden könne. Dotyczył on stanu lasów w tej części gdańskich posiadłości i sposobów poprawy
w kontekście wykorzystywania drewna w wytwórczości rzemieślniczej i przemyśle okrętowym. Pisał także w latach 90. XVII wieku opinie i ekspertyzy prawne na zlecenie władz miejskich. Był także (już jako rajca) autorem przedłożonego Radzie Miejskiej w listopadzie 1701 krótkiego
krótkiego memoriału zawierającego postulaty w sprawie uniknięcia przez miasta pruskie kontrybucji nakładanych przez operujące na terenie Prus Królewskich – w ramach toczącej się wówczas wojny północnej – wojska szwedzkie.
Był właścicielem kamienicy przy Langgasse 77 (ul. Długa), dworku w Sopocie (Dwór I) nabyty jeszcze przez jego ojca w 1654. Był również właścicielem wsi Jankowo na Żuławach, znajdującej się od 1666 w rękach rodziny. Posiadał bogatą kolekcję numizmatów.
Ożenił się 12 V 1686 z wywodzącą się z kręgów kupiectwa Anną Cathariną Kopmann. Ojciec Johanna Benjamina (28 VI 1689 Gdańsk – 3 IX 1749 Gdańsk), ławnika (od 1723) i rajcy (od 1730); Friedricha Gottlieba (17 XI 1693 Gdańsk – 19 IX 1736 Gdańsk), sekretarza miejskiego (od 1720) i ławnika (od 1730) oraz Daniela, Johanna Gottlieba, Dorothy Renaty i Christiny Reinholdy. Poprzez mariaże dzieci (zwłaszcza męskich potomków) był skoligacony z gdańskimi rodzinami patrycjuszowskim Schlieffów, a także kupieckim Veddersów. Wnuk Adrian Gottlieb (6 XII 1733 Gdańsk – 12 II 1797 Gdańsk) był w 1776 ławnikiem, od 1787 rajcą, w 1790 sędzią i w 1792 ostatnim gdańskim burgrabią.
Pochowany w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny), w odziedziczonej po przodkach, bogato dekorowanej obrazami emblematycznymi kaplicy św. Barbary. Jego wyjątkowo pompatyczny i pełen przepychu pogrzeb (w którym podobno uczestniczyło około 500 osób, głównie kupców), obserwował przebywający wówczas w Gdańsku car rosyjski Piotr I Wielki.
