ZEUNER ROBERT CARL GUSTAV, artysta plastyk
(Utworzył nową stronę „{{web}} {{author: MrGl}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | {{author: MrGl}} | + | '''ROBERT CARL GUSTAV ZEUNER''' (2 II 1885 Gdańsk – maj 1945 Gdańsk), artysta plastyk. Syn litografa i drukarza Alfreda Roberta Emila Zeunera (1856 Tczew – 1895 Gdańsk), współwłaściciela firmy edytorskiej „Zeuner Bracia”, i Laury z domu Werner. <br/><br/> |
| − | [[Category: | + | Po ukończeniu szkoły podstawowej rozpoczął naukę w klasie rzemiosła artystycznego w [[PAŃSTWOWA RZEMIEŚLNICZA SZKOŁA DOKSZTAŁCAJĄCA | Państwowej Rzemieślniczej Szkole Dokształcającej]] (Staatliche Fortbildungs- und Gewerkschule). Po 1903 roku studiował w Akademiach Sztuk Pięknych w Królewcu (Königsberg) i w Berlinie. W latach 1906–1909 (1910?) wraz z matką był właścicielem firmy litograficznej „WW. Zeuner & Sohn, Buch- und Steindruckerei, Litographische Anstalt“, działającej przy Hundegasse 49 (ul. Ogarna). Po likwidacji firmy doskonalił umiejętności w pracowni malarskiej [[PFUHLE FRITZ AUGUST | Fritza Augusta Pfuhlego]], profesora rysunku na Wydziale Architektury [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]]. Od 1918 był nauczycielem w swej dawnej szkole, działającej wówczas pod nazwą Szkoły Rzemiosła Artystycznego (Kunstgewerbeschule). <br/><br/> |
| + | Był artystą wszechstronnym. Tworzył obrazy olejne, akwarele, pastele ukazujące pejzaże morskie, brzeg morski, lasy, wioski. Był uznanym portrecistą (pastele). Wykonywał grafiki i litografie reklamowe, był autorem wzorów banknotów i znaczków pocztowych [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] (II WMG) oraz ilustracji książkowych. <br/><br/> | ||
| + | W 1914 roku mieszkał przy Schwarzes Meer 10 (ul. Stawki ([[CZARNE MORZE | Czarne Morze]])), po 1921 w Sopocie przy Rickertstrasse 8 (ul. Obrońców Westerplatte), w 1935 przy Schäferstrasse 47 (ul. Wybickiego), w 1939 przy Haffnerstrasse 67 (ul. Sobieskiego). W 1928 dysponował też w Sopocie własną pracownią przy Schäferstrasse 44 (ul. Wybickiego). <br/><br/> | ||
| + | Nie popierając władz nazistowskich II WMG, w 1933 roku zmuszony został do rezygnacji z pracy w szkole i przejścia na emeryturę, odebrano mu także sopocką pracownię. W początkach 1945 roku aresztowany przez nazistów, osadzony został w gdańskim [[ARESZT ŚLEDCZY W GDAŃSKU| więzieniu]], gdzie zmarł na tyfus. Pochowany został w jednym z masowych grobów przy ul. Dąbrowskiego ([[POMNIK OFIAR EPIDEMII CHORÓB ZAKAŹNYCH 1945–1946 | Pomnik ofiar epidemii chorób zakaźnych 1945–1946]]). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 13:41, 10 paź 2019
ROBERT CARL GUSTAV ZEUNER (2 II 1885 Gdańsk – maj 1945 Gdańsk), artysta plastyk. Syn litografa i drukarza Alfreda Roberta Emila Zeunera (1856 Tczew – 1895 Gdańsk), współwłaściciela firmy edytorskiej „Zeuner Bracia”, i Laury z domu Werner.
Po ukończeniu szkoły podstawowej rozpoczął naukę w klasie rzemiosła artystycznego w Państwowej Rzemieślniczej Szkole Dokształcającej (Staatliche Fortbildungs- und Gewerkschule). Po 1903 roku studiował w Akademiach Sztuk Pięknych w Królewcu (Königsberg) i w Berlinie. W latach 1906–1909 (1910?) wraz z matką był właścicielem firmy litograficznej „WW. Zeuner & Sohn, Buch- und Steindruckerei, Litographische Anstalt“, działającej przy Hundegasse 49 (ul. Ogarna). Po likwidacji firmy doskonalił umiejętności w pracowni malarskiej Fritza Augusta Pfuhlego, profesora rysunku na Wydziale Architektury Technische Hochschule Danzig. Od 1918 był nauczycielem w swej dawnej szkole, działającej wówczas pod nazwą Szkoły Rzemiosła Artystycznego (Kunstgewerbeschule).
Był artystą wszechstronnym. Tworzył obrazy olejne, akwarele, pastele ukazujące pejzaże morskie, brzeg morski, lasy, wioski. Był uznanym portrecistą (pastele). Wykonywał grafiki i litografie reklamowe, był autorem wzorów banknotów i znaczków pocztowych II Wolnego Miasta Gdańska (II WMG) oraz ilustracji książkowych.
W 1914 roku mieszkał przy Schwarzes Meer 10 (ul. Stawki ( Czarne Morze)), po 1921 w Sopocie przy Rickertstrasse 8 (ul. Obrońców Westerplatte), w 1935 przy Schäferstrasse 47 (ul. Wybickiego), w 1939 przy Haffnerstrasse 67 (ul. Sobieskiego). W 1928 dysponował też w Sopocie własną pracownią przy Schäferstrasse 44 (ul. Wybickiego).
Nie popierając władz nazistowskich II WMG, w 1933 roku zmuszony został do rezygnacji z pracy w szkole i przejścia na emeryturę, odebrano mu także sopocką pracownię. W początkach 1945 roku aresztowany przez nazistów, osadzony został w gdańskim więzieniu, gdzie zmarł na tyfus. Pochowany został w jednym z masowych grobów przy ul. Dąbrowskiego ( Pomnik ofiar epidemii chorób zakaźnych 1945–1946).
