KUTA TADEUSZ, redaktor naczelny „Głosu Wybrzeża”
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''TADEUSZ KUTA''' (ur. 8 II 1935 Bydgoszcz – 28 II 1983 Gdańsk). W 1956 roku ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie. W latach 1956–1968 publicysta w „Ilustrowanym Kurierze Polskim” i Rozgłośni Polskiego Radia w Bydgoszczy, w 1968 kierownik redakcji w [[WYDAWNICTWO MORSKIE | Wydawnictwie Morskim]], w 1968–1974 zastępca redaktora naczelnego [[GŁOS WYBRZEŻA | „Głosu Wybrzeża”]].<br/><br/> | + | [[File: Tadeusz_Kuta.jpg |thumb| Tadeusz Kuta]] |
| + | '''TADEUSZ KUTA''' (ur. 8 II 1935 Bydgoszcz – 28 II 1983 Gdańsk), dziennikarz. W 1956 roku ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie. W latach 1956–1968 publicysta w „Ilustrowanym Kurierze Polskim” i Rozgłośni Polskiego Radia w Bydgoszczy, w 1968 kierownik redakcji w [[WYDAWNICTWO MORSKIE | Wydawnictwie Morskim]], w 1968–1974 zastępca redaktora naczelnego [[GŁOS WYBRZEŻA | „Głosu Wybrzeża”]].<br/><br/> | ||
Publicysta specjalizujący się w tematyce zbrodni hitlerowskich na Pomorzu oraz stosunków polsko-niemieckich, autor książek o tej tematyce, w tym ''Imiona zbrodni'' (1965, nagroda tygodnika „Polityka” w roku 1966) i ''Lekcja niemieckiego'' (1970). Był sprawozdawcą z sesji Bundestagu ratyfikującego zawarty w 1970 roku układ Polska – Niemiecka Republika Federalna, który potwierdzał charakter polskiej granicy zachodniej. W okresie 1975–1976 redaktor naczelny [[TYGODNIK MORSKI | „Tygodnika Morskiego”]] oraz tygodnika [[CZAS. Tygodnik Społeczny | „Czas”]], w 1976–1981 redaktor naczelny „Głosu Wybrzeża”. Był doradcą i bliskim współpracownikiem [[FISZBACH TADEUSZ | Tadeusza Fiszbacha]], I sekretarza [[POLSKA ZJEDNOCZONA PARTIA ROBOTNICZA. KOMITET WOJEWÓDZKI | Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]] w Gdańsku. Współtworzył plan pokojowego rozwiązania konfliktu między władzą a społeczeństwem w [[SIERPIEŃ 1980 | sierpniu 1980 roku]]. Zwolennik porozumienia z [[SOLIDARNOŚĆ | NSZZ „Solidarność”]]. Pozbawiony pełnionych funkcji decyzją władz [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]].<br/><br/> | Publicysta specjalizujący się w tematyce zbrodni hitlerowskich na Pomorzu oraz stosunków polsko-niemieckich, autor książek o tej tematyce, w tym ''Imiona zbrodni'' (1965, nagroda tygodnika „Polityka” w roku 1966) i ''Lekcja niemieckiego'' (1970). Był sprawozdawcą z sesji Bundestagu ratyfikującego zawarty w 1970 roku układ Polska – Niemiecka Republika Federalna, który potwierdzał charakter polskiej granicy zachodniej. W okresie 1975–1976 redaktor naczelny [[TYGODNIK MORSKI | „Tygodnika Morskiego”]] oraz tygodnika [[CZAS. Tygodnik Społeczny | „Czas”]], w 1976–1981 redaktor naczelny „Głosu Wybrzeża”. Był doradcą i bliskim współpracownikiem [[FISZBACH TADEUSZ | Tadeusza Fiszbacha]], I sekretarza [[POLSKA ZJEDNOCZONA PARTIA ROBOTNICZA. KOMITET WOJEWÓDZKI | Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]] w Gdańsku. Współtworzył plan pokojowego rozwiązania konfliktu między władzą a społeczeństwem w [[SIERPIEŃ 1980 | sierpniu 1980 roku]]. Zwolennik porozumienia z [[SOLIDARNOŚĆ | NSZZ „Solidarność”]]. Pozbawiony pełnionych funkcji decyzją władz [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]].<br/><br/> | ||
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1974 otrzymał nagrodę wojewody gdańskiego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury. Zmarł nagle, jego pogrzeb stał się antyrządową manifestacją środowiska dziennikarskiego. {{author: ALB}} [[Category: Encyklopedia]][[Category: Ludzie]] | Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1974 otrzymał nagrodę wojewody gdańskiego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury. Zmarł nagle, jego pogrzeb stał się antyrządową manifestacją środowiska dziennikarskiego. {{author: ALB}} [[Category: Encyklopedia]][[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 14:28, 16 paź 2021
TADEUSZ KUTA (ur. 8 II 1935 Bydgoszcz – 28 II 1983 Gdańsk), dziennikarz. W 1956 roku ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie. W latach 1956–1968 publicysta w „Ilustrowanym Kurierze Polskim” i Rozgłośni Polskiego Radia w Bydgoszczy, w 1968 kierownik redakcji w Wydawnictwie Morskim, w 1968–1974 zastępca redaktora naczelnego „Głosu Wybrzeża”.
Publicysta specjalizujący się w tematyce zbrodni hitlerowskich na Pomorzu oraz stosunków polsko-niemieckich, autor książek o tej tematyce, w tym Imiona zbrodni (1965, nagroda tygodnika „Polityka” w roku 1966) i Lekcja niemieckiego (1970). Był sprawozdawcą z sesji Bundestagu ratyfikującego zawarty w 1970 roku układ Polska – Niemiecka Republika Federalna, który potwierdzał charakter polskiej granicy zachodniej. W okresie 1975–1976 redaktor naczelny „Tygodnika Morskiego” oraz tygodnika „Czas”, w 1976–1981 redaktor naczelny „Głosu Wybrzeża”. Był doradcą i bliskim współpracownikiem Tadeusza Fiszbacha, I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Gdańsku. Współtworzył plan pokojowego rozwiązania konfliktu między władzą a społeczeństwem w sierpniu 1980 roku. Zwolennik porozumienia z NSZZ „Solidarność”. Pozbawiony pełnionych funkcji decyzją władz stanu wojennego.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1974 otrzymał nagrodę wojewody gdańskiego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury. Zmarł nagle, jego pogrzeb stał się antyrządową manifestacją środowiska dziennikarskiego.
