ALMONDE MARIANNE ANGELICA van, śpiewaczka
(wstawienie ilustracji (e-mail z 8.07.2019)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
'''MARIANNE ANGELICA van ALMONDE''' (8 X 1804 Gdańsk – 28 VIII 1866 Czerbienschin (Scherpingen; Szczerbięcin, powiat tczewski)), śpiewaczka amatorka o głosie sopranowym, nazywana „gdańskim słowikiem”. Córka kupca [[ALMONDE CORNELIUS van | Corneliusa van Almonde]] oraz Marii z domu Mac Lean (1762 – 20 III 1844 Gdańsk). Śpiewu uczyła się zapewne u [[REICHEL CARL ANTON | Carla Antona Reichela]], a od października 1822 roku w Berlinie u Carla Friedricha Zeltera (1758–1832), dyrygenta tamtejszego chóru mieszanego Singakademie, który nazywał ją „słowikiem z Gdańska”. 22 IV 1823 roku w liście do Johanna Wolfganga Goethego Zelter pisał o niej: „Od pięciu miesięcy mam uczennicę […], siedemnastoletnią blondynkę z kruczoczarnymi brwiami, […] o głosie dźwięczącym jak dzwoneczek. Za każdą lekcję dostaję talara i całusa najpiękniejszych warg. […] dzięki Almonde (tak nazywa się najurokliwsza gdańszczanka) czuję się o 40 lat młodszy”. <br/><br/> | '''MARIANNE ANGELICA van ALMONDE''' (8 X 1804 Gdańsk – 28 VIII 1866 Czerbienschin (Scherpingen; Szczerbięcin, powiat tczewski)), śpiewaczka amatorka o głosie sopranowym, nazywana „gdańskim słowikiem”. Córka kupca [[ALMONDE CORNELIUS van | Corneliusa van Almonde]] oraz Marii z domu Mac Lean (1762 – 20 III 1844 Gdańsk). Śpiewu uczyła się zapewne u [[REICHEL CARL ANTON | Carla Antona Reichela]], a od października 1822 roku w Berlinie u Carla Friedricha Zeltera (1758–1832), dyrygenta tamtejszego chóru mieszanego Singakademie, który nazywał ją „słowikiem z Gdańska”. 22 IV 1823 roku w liście do Johanna Wolfganga Goethego Zelter pisał o niej: „Od pięciu miesięcy mam uczennicę […], siedemnastoletnią blondynkę z kruczoczarnymi brwiami, […] o głosie dźwięczącym jak dzwoneczek. Za każdą lekcję dostaję talara i całusa najpiękniejszych warg. […] dzięki Almonde (tak nazywa się najurokliwsza gdańszczanka) czuję się o 40 lat młodszy”. <br/><br/> | ||
| − | Występowała na koncertach [[STOWARZYSZENIE ŚPIEWACZE| Stowarzyszenia Śpiewaczego]] jako solistka. Między innymi 25 XI 1821 roku w [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościele Piotra i Pawła]] śpiewała arię „Ich weiß, dass mein Erlöser lebt” z oratorium ''Mesjasz'' Georga Friedricha Händla, 26 1822 w tym samym kościele śpiewała partię Archanioła Gabriela w oratorium ''Stworzenie świata'' Josepha Haydna, 31 III 1825 w mieszkaniu nauczyciela muzyki Carla Friedricha Ilgnera przy Jopengasse 15 (ul. Piwna) wzięła udział w wykonaniu ''Stabat Mater'' Haydna, 22 II 1829 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] (NMP) śpiewała partię sopranu w hymnie dziękczynnym ''Te deum'' Carla Heinricha Grauna, wykonanym z okazji uroczystego wprowadzenia Carla Heinricha Breslera na urząd pastora tej świątyni (zob. [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | tabela: Luterańscy pastorzy kościoła NMP]]), 18 IV 1840 w [[DWÓR ARTUSA | Dworze Artusa]] śpiewała trzy arie z ''Mesjasza'' Händla. W późniejszych koncertach Stowarzyszenia Śpiewaczego nie brała już udziału. <br/><br/> | + | Występowała na koncertach [[STOWARZYSZENIE ŚPIEWACZE | Stowarzyszenia Śpiewaczego]] jako solistka. Między innymi 25 XI 1821 roku w [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościele Piotra i Pawła]] śpiewała arię „Ich weiß, dass mein Erlöser lebt” z oratorium ''Mesjasz'' Georga Friedricha Händla, 26 1822 w tym samym kościele śpiewała partię Archanioła Gabriela w oratorium ''Stworzenie świata'' Josepha Haydna, 31 III 1825 w mieszkaniu nauczyciela muzyki Carla Friedricha Ilgnera przy Jopengasse 15 (ul. Piwna) wzięła udział w wykonaniu ''Stabat Mater'' Haydna, 22 II 1829 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] (NMP) śpiewała partię sopranu w hymnie dziękczynnym ''Te deum'' Carla Heinricha Grauna, wykonanym z okazji uroczystego wprowadzenia Carla Heinricha Breslera na urząd pastora tej świątyni (zob. [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | tabela: Luterańscy pastorzy kościoła NMP]]), 18 IV 1840 w [[DWÓR ARTUSA | Dworze Artusa]] śpiewała trzy arie z ''Mesjasza'' Händla. W późniejszych koncertach Stowarzyszenia Śpiewaczego nie brała już udziału. <br/><br/> |
Była dwukrotnie zamężna. 9 X 1823 roku w kościele NMP poślubiła Johanna Carla Friedricha Henrichsdorffa. Miała z nim czworo dzieci, z których pełnoletności dożyła tylko córka Maria Anna (17 VII 1828 Gdańsk – 9 XI 1909 Wundichow (Unichowo, powiat bytowski)), od 11 VIII 1847 żona Adalberta von der Marwitz (29 VIII 1821 Klein Nossin (Nożynko, powiat bytowski) – 25 VI 1904 Wundichow), z którym miała dziewięcioro dzieci, między innymi syna Georga von der Marwitz (3 VII 1856 Klein Nossin – 27 X 1929 Wundichow), pruskiego generała kawalerii, dowódcy 2. Korpusu Armijnego Cesarstwa Niemieckiego podczas I wojny światowej. <br/><br/> | Była dwukrotnie zamężna. 9 X 1823 roku w kościele NMP poślubiła Johanna Carla Friedricha Henrichsdorffa. Miała z nim czworo dzieci, z których pełnoletności dożyła tylko córka Maria Anna (17 VII 1828 Gdańsk – 9 XI 1909 Wundichow (Unichowo, powiat bytowski)), od 11 VIII 1847 żona Adalberta von der Marwitz (29 VIII 1821 Klein Nossin (Nożynko, powiat bytowski) – 25 VI 1904 Wundichow), z którym miała dziewięcioro dzieci, między innymi syna Georga von der Marwitz (3 VII 1856 Klein Nossin – 27 X 1929 Wundichow), pruskiego generała kawalerii, dowódcy 2. Korpusu Armijnego Cesarstwa Niemieckiego podczas I wojny światowej. <br/><br/> | ||
Wersja z 13:38, 11 sie 2019
MARIANNE ANGELICA van ALMONDE (8 X 1804 Gdańsk – 28 VIII 1866 Czerbienschin (Scherpingen; Szczerbięcin, powiat tczewski)), śpiewaczka amatorka o głosie sopranowym, nazywana „gdańskim słowikiem”. Córka kupca Corneliusa van Almonde oraz Marii z domu Mac Lean (1762 – 20 III 1844 Gdańsk). Śpiewu uczyła się zapewne u Carla Antona Reichela, a od października 1822 roku w Berlinie u Carla Friedricha Zeltera (1758–1832), dyrygenta tamtejszego chóru mieszanego Singakademie, który nazywał ją „słowikiem z Gdańska”. 22 IV 1823 roku w liście do Johanna Wolfganga Goethego Zelter pisał o niej: „Od pięciu miesięcy mam uczennicę […], siedemnastoletnią blondynkę z kruczoczarnymi brwiami, […] o głosie dźwięczącym jak dzwoneczek. Za każdą lekcję dostaję talara i całusa najpiękniejszych warg. […] dzięki Almonde (tak nazywa się najurokliwsza gdańszczanka) czuję się o 40 lat młodszy”.
Występowała na koncertach Stowarzyszenia Śpiewaczego jako solistka. Między innymi 25 XI 1821 roku w kościele Piotra i Pawła śpiewała arię „Ich weiß, dass mein Erlöser lebt” z oratorium Mesjasz Georga Friedricha Händla, 26 1822 w tym samym kościele śpiewała partię Archanioła Gabriela w oratorium Stworzenie świata Josepha Haydna, 31 III 1825 w mieszkaniu nauczyciela muzyki Carla Friedricha Ilgnera przy Jopengasse 15 (ul. Piwna) wzięła udział w wykonaniu Stabat Mater Haydna, 22 II 1829 w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (NMP) śpiewała partię sopranu w hymnie dziękczynnym Te deum Carla Heinricha Grauna, wykonanym z okazji uroczystego wprowadzenia Carla Heinricha Breslera na urząd pastora tej świątyni (zob. tabela: Luterańscy pastorzy kościoła NMP), 18 IV 1840 w Dworze Artusa śpiewała trzy arie z Mesjasza Händla. W późniejszych koncertach Stowarzyszenia Śpiewaczego nie brała już udziału.
Była dwukrotnie zamężna. 9 X 1823 roku w kościele NMP poślubiła Johanna Carla Friedricha Henrichsdorffa. Miała z nim czworo dzieci, z których pełnoletności dożyła tylko córka Maria Anna (17 VII 1828 Gdańsk – 9 XI 1909 Wundichow (Unichowo, powiat bytowski)), od 11 VIII 1847 żona Adalberta von der Marwitz (29 VIII 1821 Klein Nossin (Nożynko, powiat bytowski) – 25 VI 1904 Wundichow), z którym miała dziewięcioro dzieci, między innymi syna Georga von der Marwitz (3 VII 1856 Klein Nossin – 27 X 1929 Wundichow), pruskiego generała kawalerii, dowódcy 2. Korpusu Armijnego Cesarstwa Niemieckiego podczas I wojny światowej.
5 I 1839 roku w kościele św. Piotra i Pawła wyszła powtórnie za mąż za Archibalda III Mac Leana (zob. Mac Lean, rodzina), rezydującego w pałacu w Scherpingen. Mieli dwóch synów: Archibalda IV (1842 Scherpingen – 1913 Niederwalluf, Hesja) i Lachlana (1845 Scherpingen – 1912 Roschau (Rościszewo, gmina Trąbki Wielkie)), pochowanego w Straszynie, oraz trzy córki, których dat życia nie ustalono: Emily, po mężu Glüer, Annę, po mężu Mellentine, i Florę, zapewne niezamężną.
