DWÓR SMOLNY
(Utworzył nową stronę „{{web}} {{author: BŚ}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | {{author: BŚ}} | + | '''DWÓR SMOLNY''' (1422 Terebinta, 1440 Theerhoff, 1518 Neuer Teerhof), miejsce składowania i urzędowego sprawdzania przez brakarzy jakości oraz wagi produktów pochodzenia leśnego, takich jak smoła czy dziegieć, odgrywających istotną rolę w gdańskim handlu. Imienne wzmianki o pracujących tu brakarzach pojawiły się po raz pierwszy w 1378 roku, o samym dworze w 1422. Od początku XV wieku było to także miejsce brakowania lnu, konopi, miodu i wosku. Pierwotnie dwór mieścił się na cyplu północnej części [[SPICHLERZE | Wyspy Spichrzów]], naprzeciwko [[ŻURAW | Żurawia]], przy łączącym się z [[MOTŁAWA | Motławą]] zastoisku (łasze) Bersen (Brensa, na wysokości obecnej ul. Angielska Grobla), przekopanym później w Nową Motławę. <br/><br/> |
| − | [[Category: | + | 4 II 1494 roku Hans Briger, zatrudniony jako pomocnik, najprawdopodobniej niezrównoważony psychicznie, namówił brata Marcza i Michaela Kutelera do podpalenia Dworu Smolnego i położonego obok [[DWÓR POPIELNY | Dworu Popielnego]]. W pożarze zginęły 24 osoby, spłonął cumujący obok statek i pięć spichlerzy z towarem przygotowanym do eksportu. Sprawcę aresztowano 23 kwietnia, po tym jak trzy dni wcześniej dokonał zabójstwa szynkarza i kobiety przy Breitgasse (ul. Szeroka) – zamknięto bramy miasta i ustalono, kto jako ostatni przebywał w szynku. Na torturach przyznał się także do spalenia obu dworów. Został skazany na śmierć; na zgliszczach Dworu Smolnego publicznie wyrywano mu części ciała rozżarzonymi cęgami, następnie połamano kołem na [[GÓRA SZUBIENICZNA | Górze Szubienicznej]] (zob. też [[SZUBIENICA | szubienica]]). Pozostałych winowajców obwożono na wozie po mieście, także rozrywając ich ciała rozżarzonymi cęgami, potem spalono na stosie na zgliszczach dworu. <br/><br/> |
| + | Po pożarze dwór ze względów bezpieczeństwa został przeniesiony na południowy kraniec Wyspy Spichrzów (za obecną ul. Toruńską, w stronę ul. Grodza Kamienna), z dala od zabudowy miejskiej. W 1519 roku otoczono go parkanem. W 1576, podczas przekopywania i tworzenia Nowej Motławy, wykopano także Kanał Smolny – przekop łączący jej stare i nowe koryto. W efekcie tych prac dwór znalazł się na oblanej wodami ze wszystkich stron Wyspie Smolnej. Nad przekopem wybudowano most, wiodący w stronę pozostałych Spichlerzy i łączący się z ciągiem ul. Chmielnej. Był to jedyny w ówczesnym Gdańsku most stały, a nie zwodzony. Na Wyspie Smolnej obowiązywał zakaz używania ognia. Dwór został spalony podczas oblężenia Gdańska w 1813 roku. <br/><br/> | ||
| + | W połowie XIX wieku, po zasypaniu Kanału Smolnego i fragmentu Motławy, na obszarze po Dworze Smolnym i po sąsiednim Dworze Popielnym wybudowano kolejowy [[DWORZEC BRAMA NIZINNA | Dworzec Brama Nizinna]] (otwarty w 1852 roku) i pierwszą gdańską [[GAZOWNIE | gazownię]] (czynną od 1853). W 2015 roku na terenie po byłym dworze przeprowadzono badania archeologiczne, natrafiając na półwytwory beczek, ceramikę oraz monety z XV–XIX wieku. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | ||
Wersja z 08:51, 24 paź 2019
DWÓR SMOLNY (1422 Terebinta, 1440 Theerhoff, 1518 Neuer Teerhof), miejsce składowania i urzędowego sprawdzania przez brakarzy jakości oraz wagi produktów pochodzenia leśnego, takich jak smoła czy dziegieć, odgrywających istotną rolę w gdańskim handlu. Imienne wzmianki o pracujących tu brakarzach pojawiły się po raz pierwszy w 1378 roku, o samym dworze w 1422. Od początku XV wieku było to także miejsce brakowania lnu, konopi, miodu i wosku. Pierwotnie dwór mieścił się na cyplu północnej części Wyspy Spichrzów, naprzeciwko Żurawia, przy łączącym się z Motławą zastoisku (łasze) Bersen (Brensa, na wysokości obecnej ul. Angielska Grobla), przekopanym później w Nową Motławę.
4 II 1494 roku Hans Briger, zatrudniony jako pomocnik, najprawdopodobniej niezrównoważony psychicznie, namówił brata Marcza i Michaela Kutelera do podpalenia Dworu Smolnego i położonego obok Dworu Popielnego. W pożarze zginęły 24 osoby, spłonął cumujący obok statek i pięć spichlerzy z towarem przygotowanym do eksportu. Sprawcę aresztowano 23 kwietnia, po tym jak trzy dni wcześniej dokonał zabójstwa szynkarza i kobiety przy Breitgasse (ul. Szeroka) – zamknięto bramy miasta i ustalono, kto jako ostatni przebywał w szynku. Na torturach przyznał się także do spalenia obu dworów. Został skazany na śmierć; na zgliszczach Dworu Smolnego publicznie wyrywano mu części ciała rozżarzonymi cęgami, następnie połamano kołem na Górze Szubienicznej (zob. też szubienica). Pozostałych winowajców obwożono na wozie po mieście, także rozrywając ich ciała rozżarzonymi cęgami, potem spalono na stosie na zgliszczach dworu.
Po pożarze dwór ze względów bezpieczeństwa został przeniesiony na południowy kraniec Wyspy Spichrzów (za obecną ul. Toruńską, w stronę ul. Grodza Kamienna), z dala od zabudowy miejskiej. W 1519 roku otoczono go parkanem. W 1576, podczas przekopywania i tworzenia Nowej Motławy, wykopano także Kanał Smolny – przekop łączący jej stare i nowe koryto. W efekcie tych prac dwór znalazł się na oblanej wodami ze wszystkich stron Wyspie Smolnej. Nad przekopem wybudowano most, wiodący w stronę pozostałych Spichlerzy i łączący się z ciągiem ul. Chmielnej. Był to jedyny w ówczesnym Gdańsku most stały, a nie zwodzony. Na Wyspie Smolnej obowiązywał zakaz używania ognia. Dwór został spalony podczas oblężenia Gdańska w 1813 roku.
W połowie XIX wieku, po zasypaniu Kanału Smolnego i fragmentu Motławy, na obszarze po Dworze Smolnym i po sąsiednim Dworze Popielnym wybudowano kolejowy Dworzec Brama Nizinna (otwarty w 1852 roku) i pierwszą gdańską gazownię (czynną od 1853). W 2015 roku na terenie po byłym dworze przeprowadzono badania archeologiczne, natrafiając na półwytwory beczek, ceramikę oraz monety z XV–XIX wieku.
