SZPITAL WSZYSTKICH BOŻYCH ANIOŁÓW
(uzupełnienie BŚ (e-mail z 6.05.2019)) |
(uzupełnienie L.M.(6.08.2020)) |
||
Linia 29: | Linia 29: | ||
|- | |- | ||
| 1858 | | 1858 | ||
− | | Carl Wilhelm Uphagen (1803–1878) | + | | [[UPHAGEN CARL WILHELM| Carl Wilhelm Uphagen]] (1803–1878) |
| kupiec | | kupiec | ||
|- | |- | ||
Linia 45: | Linia 45: | ||
|- | |- | ||
| 1908, 1914, 1921 | | 1908, 1914, 1921 | ||
− | | Friedrich Wilhelm Penner (1842–1925) | + | | [[PENNER FRIEDRICH WILHELM| Friedrich Wilhelm Penner]] (1842–1925) |
| browarnik | | browarnik | ||
|- | |- | ||
Linia 63: | Linia 63: | ||
|- | |- | ||
| 1549 | | 1549 | ||
− | | Stephanus Bilovius | + | | [[BILOVIUS STEPHAN| Stephanus Bilovius]] |
|- | |- | ||
| 1615 | | 1615 |
Wersja z 09:06, 6 sie 2020
SZPITAL WSZYSTKICH BOŻYCH ANIOŁÓW (Hospital Aller Gottes Engel, zwany szpitalem św. Michała Archanioła, St. Michael-Hospital). Powstał przy drodze ze Starego Miasta do Wrzeszcza, na obszarze patrymonium Młodego Miasta, naprzeciw obecnych ulic Śniadeckich, Tuwima i Skłodowskiej-Curie. Około roku 1349 albo 1335/1341 początkowo kaplica polna z fundacji wielkiego mistrza Dietricha von Altenburga, rozbudowana do funkcji szpitalnej zapewne przez wielkiego mistrza Konrada von Jungingena (1393–1407), choć wzmiankowany dopiero od 1440. W połowie XV wieku połączony ze szpitalem św. Jerzego. Niszczony podczas wojen w latach 1520, 1576 (odbudowany w 1580) i 1734 (odbudowany w 1739). W okresie 1752–1753 wybudowano nowy dom dla kaznodziei szpitala, 1762–1763 – dla zarządu. Ostatecznie zniszczony w 1807 roku, do 1945 nawiązywała do niego nazwa St. Michaelsweg (obecna ul. Traugutta), dawne odgałęzienie (przy szpitalu) drogi do Świętej Studzienki. Instytucja przetrwała do roku 1945 jako fundacja z mieszkaniami dla pensjonariuszy, od 1835 z siedzibą przy Schüsseldamm 1 (ul. Łagiewniki). W 1681 przebywało w nim 39 osób (także prebendariuszy), w 1690 – 54, w 1706 – 40. Po roku 1807 opiekował się 40 pensjonariuszami, którzy dostawali mieszkanie, pieniądze na opał i rocznie po 20 talarów zapomogi. Od około połowy XIX wieku do 1945 liczba pensjonariuszy była stała (35 osób); przyjmowano chrześcijan po 50. roku życia, odpłatnie lub nieodpłatnie (tylko zubożałych, posiadających obywatelstwo gdańskie). Wspierała także 130 osób spoza szpitala. Zarząd sprawowało trzech prowizorów. Działalność fundacji ustała w 1945 roku.
Notowany w roku | Imię i nazwisko | Zawód |
---|---|---|
1797 | Christoph Hartwich Reimer (1740–1821) | kupiec |
1817 | Johann Carl Bollhagen (1781–1863) | kupiec |
1839 | D.C. Karth | kupiec |
1858 | Carl Wilhelm Uphagen (1803–1878) | kupiec |
1869 | Ernst August Schönbeck (1790–1871) | kupiec |
1874, 1884 | Richard Ehrlich (1816–1893) | makler |
1892, 1897 | Heinrich Wilhelm Mayer (1832 – po 1916) | browarnik |
1908, 1914, 1921 | Friedrich Wilhelm Penner (1842–1925) | browarnik |
1928,1935 | Felix von Kolkow | kupiec |
1939 | Alfred Glagau | bankowiec |
1549 | Stephanus Bilovius |
1615 | Henricus Petrejus Hartmann |
1623–1648 | Petrus Richter |
1648–1664 | Simon Janichius |
1664–1685 | Adam Hartsch |
1686–1710 | Michael Ewald |
1710–1711 | Adam Tichirtner |
1712–1715 | Johann David Henrichsdorff |
1715–1749 | Johann Salomon Richter |
1750–1761 | David Hermann Richter |
1761–1768 | Johann Gerber |
1768–1800 | Johann Christian Teschke |
1801–1807 | Carl Beniamin Schmidt |