KOPIJEWITZ ELIAS, wydawca, drukarz

Wersja z 20:10, 24 paź 2022

ELIAS KOPIJEWITZ (Kopijewicz; 1651 Kojdanów pod Mińskiem? – 23 IX 1714 Moskwa), tłumacz, wydawca i drukarz. Syn Teodora. Około 1667 roku przeniósł się z ziem białoruskich do Niderlandów, gdzie zajął się tłumaczeniem świeckiej literatury na język rosyjski, w czym był prekursorem. Utrzymywał kontakty z carem Piotrem I.

Po wyjeździe z Amsterdamu i krótkim pobycie w Kopenhadze w połowie 1705 roku dotarł do Gdańska. Wówczas rozpoczął prace nad podręcznikiem gramatyki rosyjskiej dla osób znających niemiecki lub łacinę. Zakończył je w 1706 roku. By opublikować swą książkę, podjął współpracę z Christianem Philippem Golzem, drukarzem działającym w Chełmie. Podręcznik ukazał się pod tytułem Manuductio in grammaticam in Sclavonico Rosseanam seu Moscoviticam in usum discentium linguam Moscoviticam i był jego ostatnią znaną pracą.

Najprawdopodobniej w 1707 roku opuścił Gdańsk i udał się do Warszawy. Tam otrzymał od cara Piotra I zlecenie zakupu książek w Gdańsku. Wracając z Gdańska, wziął ze sobą cyrylickie czcionki, które zostały mu następnie zabrane przez Szwedów. Miały trafić do zasobu typograficznego królewieckiego drukarza Bazylego Korwina Kwasowskiego.

W 1676 roku ożenił się z Heleną Żydowicz (zm. przed 1708), z którą miał córkę Annę. Ponownie żonaty z Katarzyną (według niektórych źródeł z Marią). Zmarł w biedzie. PP