FOCKING, firma
(Utworzył nową stronę „{{paper}} FOCKING . Firma handlowo-armatorska G.F. Focking, zał. 1822 przez kupca Gustava Friedricha Fockinga (19 IX 1798 Gd. – 14 i 1862 Gd.), współzał. 1822 ...”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | FOCKING . Firma handlowo-armatorska G.F. Focking, zał. 1822 przez kupca Gustava Friedricha Fockinga (19 IX 1798 Gd. – 14 i 1862 Gd.), współzał. 1822 q Korporacji Kupców, udziałowca i 1857–62 czł. rady nadzorczej q | + | '''FOCKING.''' Firma handlowo-armatorska G.F. Focking, zał. 1822 przez kupca Gustava Friedricha Fockinga (19 IX 1798 Gd. – 14 i 1862 Gd.), współzał. 1822 q Korporacji Kupców, udziałowca i 1857–62 czł. rady nadzorczej q Danziger Privat-Actien-Bank, radcy od 1832 do śmierci, nieetatowego czł. Zarządu Miasta, 1854 konsula honorowego hol.-niderl. w Gd. (q Dom Dobroczynności). Firma zajmowała się hurtowym handlem zbożem, po 1830 eksploatowała kilka statków żaglowych. W 1849 były to: pinki „Von Weickhmann” (poj. 415 łasztów) i „Selma” (poj. 328 łasztów), barki „Göthe” (poj. 311 łasztów), „Johann” (poj. 309 łasztów), „Friedrich Wilhelm IV” (poj. 266 łasztów), galiot „St. Jakob” (poj. 356 łasztów), brygi „Jason” (poj. 156 łasztów) i „Caroline” (poj. 155 łasztów). W 1831– 54 kantor firmy znajdował się w kamienicy właściciela przy Helige-Geist-Gasse 957 (ul. św. Ducha 73). Po śmierci zał. właścicielem firmy został jego zięć Hermann Theodor Brinckmann (grudzień 1820 Rostok – 14 II 1905 Gd.), mąż jego córki Emilii Friedriki, syn kupca Michaela, działający w Gd. od ok. 1845 jako kupiec i eksporter zboża i jego przetworów, nast. senior Bractwa Dworu Artusa, od 1874 do śmierci czł. rady nadzorczej q szpitala diakonis ewang. przy Neugarten 3/5 (ul. Nowe Ogrody), 1861 konsul honorowy Księstwa Mecklenburg-Schwerin i wicekonsul honorowy Niderlandów w Gd., 1862 po teściu honorowy konsul hol.-niderl. w Gd., od 1845 czł. q Korporacji Kupców, 1854 –62 czł. Rady Miejskiej, od 1846 czł. q Towarzystwa Przyjaciół Sztuki. Nowy właściciel utrzymał dotychczasową nazwę firmy, ukierunkowując jej działalność na eksport zboża i drewna do Europy Zach. Biura przeniósł do własnej kamienicy przy Jopengasse 18 (ul. Piwna); firma dzierżawiła także gd. filię loterii królewskiej. Po śmierci Paula Brinckmanna (1847 Gd. – zginął 14 i 1871 w wojnie Prus z Francją), najstarszego syna, spadkobiercą został młodszy syn Gustav Hermann Brinckmann (1 III 1853 Gd. – 28 IV 1928 Gd.), 1870 absolwent q Akademii Handlowej, od 1886 czł. q Korporacji Kupców, od 1879 wicekonsul honorowy Niderlandów w Gd., po śmierci ojca od 1905 do lipca 1914 konsul honorowy tego państwa w Gd. W 1874 na statku firmy ojca „Gustav Friedrich Focking” popłynął do Nowego Jorku. Od 1878 prokurent w firmie ojca, od 1885 współwłaściciel, po śmierci ojca 1905 właściciel. Za jego czasów firma, pod nazwą G.F. Focking, zajmowała się pocz. żeglugą, maklerstwem, eksportem zboża, ubezpieczeniami i dzierżawą kolektury państw. loterii pieniężnej w Gd., po 1925 ograniczyła działalność do dzierżawy loterii państw.; zlikwidowana przez spadkobierców po śmierci G.H. Brinckmanna. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 18:20, 15 lut 2013
FOCKING. Firma handlowo-armatorska G.F. Focking, zał. 1822 przez kupca Gustava Friedricha Fockinga (19 IX 1798 Gd. – 14 i 1862 Gd.), współzał. 1822 q Korporacji Kupców, udziałowca i 1857–62 czł. rady nadzorczej q Danziger Privat-Actien-Bank, radcy od 1832 do śmierci, nieetatowego czł. Zarządu Miasta, 1854 konsula honorowego hol.-niderl. w Gd. (q Dom Dobroczynności). Firma zajmowała się hurtowym handlem zbożem, po 1830 eksploatowała kilka statków żaglowych. W 1849 były to: pinki „Von Weickhmann” (poj. 415 łasztów) i „Selma” (poj. 328 łasztów), barki „Göthe” (poj. 311 łasztów), „Johann” (poj. 309 łasztów), „Friedrich Wilhelm IV” (poj. 266 łasztów), galiot „St. Jakob” (poj. 356 łasztów), brygi „Jason” (poj. 156 łasztów) i „Caroline” (poj. 155 łasztów). W 1831– 54 kantor firmy znajdował się w kamienicy właściciela przy Helige-Geist-Gasse 957 (ul. św. Ducha 73). Po śmierci zał. właścicielem firmy został jego zięć Hermann Theodor Brinckmann (grudzień 1820 Rostok – 14 II 1905 Gd.), mąż jego córki Emilii Friedriki, syn kupca Michaela, działający w Gd. od ok. 1845 jako kupiec i eksporter zboża i jego przetworów, nast. senior Bractwa Dworu Artusa, od 1874 do śmierci czł. rady nadzorczej q szpitala diakonis ewang. przy Neugarten 3/5 (ul. Nowe Ogrody), 1861 konsul honorowy Księstwa Mecklenburg-Schwerin i wicekonsul honorowy Niderlandów w Gd., 1862 po teściu honorowy konsul hol.-niderl. w Gd., od 1845 czł. q Korporacji Kupców, 1854 –62 czł. Rady Miejskiej, od 1846 czł. q Towarzystwa Przyjaciół Sztuki. Nowy właściciel utrzymał dotychczasową nazwę firmy, ukierunkowując jej działalność na eksport zboża i drewna do Europy Zach. Biura przeniósł do własnej kamienicy przy Jopengasse 18 (ul. Piwna); firma dzierżawiła także gd. filię loterii królewskiej. Po śmierci Paula Brinckmanna (1847 Gd. – zginął 14 i 1871 w wojnie Prus z Francją), najstarszego syna, spadkobiercą został młodszy syn Gustav Hermann Brinckmann (1 III 1853 Gd. – 28 IV 1928 Gd.), 1870 absolwent q Akademii Handlowej, od 1886 czł. q Korporacji Kupców, od 1879 wicekonsul honorowy Niderlandów w Gd., po śmierci ojca od 1905 do lipca 1914 konsul honorowy tego państwa w Gd. W 1874 na statku firmy ojca „Gustav Friedrich Focking” popłynął do Nowego Jorku. Od 1878 prokurent w firmie ojca, od 1885 współwłaściciel, po śmierci ojca 1905 właściciel. Za jego czasów firma, pod nazwą G.F. Focking, zajmowała się pocz. żeglugą, maklerstwem, eksportem zboża, ubezpieczeniami i dzierżawą kolektury państw. loterii pieniężnej w Gd., po 1925 ograniczyła działalność do dzierżawy loterii państw.; zlikwidowana przez spadkobierców po śmierci G.H. Brinckmanna.
