ANKER SIMON, kupiec
m |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:SIMON_ANKER.jpg|thumb|Elewator zbożowy Ankera <br/> w Nowym Porcie, przed 1939]] | [[File:SIMON_ANKER.jpg|thumb|Elewator zbożowy Ankera <br/> w Nowym Porcie, przed 1939]] | ||
| − | '''SIMON ANKER''' (2 VIII 1845 Orneta – 3 XII 1935 Gdańsk), kupiec. Do Gdańska przybył z rodziną około roku 1880. Założył firmę S. Anker Mehl-Kleie und Kraftfuttermittel Großhandlung, zajmującą się handlem zbożem i jego przetworami oraz jego eksportem i importem. Do roku 1900 posiadał 2 duże spichrze przy Hopfengasse 55 i 56 (ul. Chmielna), do 1915 nabył 3 dalsze. Dla ułatwienia eksportu zboża w 1909 roku wybudował w porcie elewator zbożowy (przy obecnym Nabrzeżu Oliwskim), eksploatowany do dzisiaj. W roku 1904 wraz z Erichem Karkutschem wybudował dużą piekarnię przy Kolkowgasse 15 (ul. Królikarnia), którą w 1916 przeniósł na Rittergasse 7–8 (ul. Rycerska; obecnie na fasadzie budynku należącego do Muzeum Archeologicznego widoczne są zachowane inicjały „A.S.B”: Anker Simon Brotfabrik). Był wówczas największym kupcem tej branży w Gdańsku. Po roku 1920 część jego obowiązków przejęli synowie: Artur (1877–1951), Leo ( | + | '''SIMON ANKER''' (2 VIII 1845 Orneta – 3 XII 1935 Gdańsk), kupiec. Do Gdańska przybył z rodziną około roku 1880. Założył firmę S. Anker Mehl-Kleie und Kraftfuttermittel Großhandlung, zajmującą się handlem zbożem i jego przetworami oraz jego eksportem i importem. Do roku 1900 posiadał 2 duże spichrze przy Hopfengasse 55 i 56 (ul. Chmielna), do 1915 nabył 3 dalsze. Dla ułatwienia eksportu zboża w 1909 roku wybudował w porcie elewator zbożowy (przy obecnym Nabrzeżu Oliwskim), eksploatowany do dzisiaj. W roku 1904 wraz z Erichem Karkutschem wybudował dużą piekarnię przy Kolkowgasse 15 (ul. Królikarnia), którą w 1916 przeniósł na Rittergasse 7–8 (ul. Rycerska; obecnie na fasadzie budynku należącego do Muzeum Archeologicznego widoczne są zachowane inicjały „A.S.B”: Anker Simon Brotfabrik). Był wówczas największym kupcem tej branży w Gdańsku. Po roku 1920 część jego obowiązków przejęli synowie: Artur (1877–1951), Leo (2 IX 1878 Gdańsk – 5 V 1960 Londyn) i Paul (1883–1957), w mniejszym stopniu Heinrich (1880–1948) i Georg (zm. 1956). Około roku 1900 włączył się w działalność społeczną, został członkiem Zgromadzenia Reprezentantów [[GMINA SYNAGOGALNA | gminy synagogalnej]],w 1909 wszedł do zarządu [[KORPORACJA KUPCÓW GDAŃSKICH | Korporacji Kupców]].<br/><br/> |
| + | Od 1902 mieszkał w willi przy Silberhütte (ul. Hucisko). Synowie mieszkali w willach w Sopocie, działali także w zarządach wielu miejscowych banków i firm. W roku 1938 władze nazistowskie zmusiły ich do sprzedaży majątku za symboliczną kwotę i do emigracji do USA i Wielkiej Brytanii. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 17:15, 8 lip 2019
w Nowym Porcie, przed 1939
SIMON ANKER (2 VIII 1845 Orneta – 3 XII 1935 Gdańsk), kupiec. Do Gdańska przybył z rodziną około roku 1880. Założył firmę S. Anker Mehl-Kleie und Kraftfuttermittel Großhandlung, zajmującą się handlem zbożem i jego przetworami oraz jego eksportem i importem. Do roku 1900 posiadał 2 duże spichrze przy Hopfengasse 55 i 56 (ul. Chmielna), do 1915 nabył 3 dalsze. Dla ułatwienia eksportu zboża w 1909 roku wybudował w porcie elewator zbożowy (przy obecnym Nabrzeżu Oliwskim), eksploatowany do dzisiaj. W roku 1904 wraz z Erichem Karkutschem wybudował dużą piekarnię przy Kolkowgasse 15 (ul. Królikarnia), którą w 1916 przeniósł na Rittergasse 7–8 (ul. Rycerska; obecnie na fasadzie budynku należącego do Muzeum Archeologicznego widoczne są zachowane inicjały „A.S.B”: Anker Simon Brotfabrik). Był wówczas największym kupcem tej branży w Gdańsku. Po roku 1920 część jego obowiązków przejęli synowie: Artur (1877–1951), Leo (2 IX 1878 Gdańsk – 5 V 1960 Londyn) i Paul (1883–1957), w mniejszym stopniu Heinrich (1880–1948) i Georg (zm. 1956). Około roku 1900 włączył się w działalność społeczną, został członkiem Zgromadzenia Reprezentantów gminy synagogalnej,w 1909 wszedł do zarządu Korporacji Kupców.
Od 1902 mieszkał w willi przy Silberhütte (ul. Hucisko). Synowie mieszkali w willach w Sopocie, działali także w zarządach wielu miejscowych banków i firm. W roku 1938 władze nazistowskie zmusiły ich do sprzedaży majątku za symboliczną kwotę i do emigracji do USA i Wielkiej Brytanii.
