GENERAŁ ZARUSKI, żaglowiec
(wstawienie ilustracji (e-mail z 9.07.2018)) |
m |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:2_Generał_Zaruski_-_jacht.JPG|thumb|Jacht „Generał Zaruski” cumujący przy Narodowym Muzeum Morskim w Gdańsku, 2018]] | [[File:2_Generał_Zaruski_-_jacht.JPG|thumb|Jacht „Generał Zaruski” cumujący przy Narodowym Muzeum Morskim w Gdańsku, 2018]] | ||
| − | '''„GENERAŁ ZARUSKI”''', żaglowiec, drewniany kecz gaflowy, długość 28 m (z bukszprytem), szerokość 5,8 m, zanurzenie 3,6 m, powierzchnia ożaglowania 314 m², pojemność 71 BRT, 2 silniki o łącznej mocy 228 KM, załoga 26 osób; zbudowany w 1939 roku w stoczni B. Lunda w Ekenäs w Szwecji z inicjatywy gen. Mariusza Zaruskiego, na zamówienie Ligi Morskiej i Kolonialnej. Wybuch II wojny światowej uniemożliwił przekazanie go stronie polskiej. Podczas wojny pod nazwą „Kryssaren” pływał pod banderą Svenska Seglarskola. W roku 1946 przekazany Polsce, otrzymał imię „Generał Zaruski”. Przez kilka lat był flagową jednostką Ligi Morskiej. W 1950 przemianowany na „Młodą Gwardię”. W 1953, po likwidacji Ligi Morskiej, przejęty przez Ligę Przyjaciół Żołnierza (późniejsza Ligę Obrony Kraju). W roku 1957 przemianowany na „Mariusz Zaruski”. W tym samym roku, wspólnie z „Zewem Morza”, odbył rejs do Narviku, podczas którego – po raz pierwszy w historii polskiego żeglarstwa – przekroczono koło podbiegunowe. W roku 1969 jednostka powróciła do imienia „Generał Zaruski”. W 1975 popłynął w swój najdłuższy rejs na Spitsbergen i Wyspę Niedźwiedzią. W połowie lat 90. XX wieku wydzierżawiony prywatnemu armatorowi. Pogarszający się stan techniczny spowodował utratę w 2003 roku klasy Polskiego Rejestru Statków, co skutkowało wyłączeniem go z eksploatacji. Przez niemal cały okres 1946–2003 pływał jako jednostka szkoleniowa, przez jego pokład przewinęły się setki młodych adeptów żeglarstwa. Brał udział w Operacjach Żagiel, odbywały się na nim również rejsy organizowane przez Bractwo Żelaznej Szekli, zabierał także na pokład młodzież niepełnosprawną i z tzw. środowisk zagrożonych. W roku 2005, z inicjatywy Fundacji Polskie Żagle imienia gen. Mariusza Zaruskiego | + | '''„GENERAŁ ZARUSKI”''', STS, żaglowiec, drewniany kecz gaflowy, długość 28 m (z bukszprytem), szerokość 5,8 m, zanurzenie 3,6 m, powierzchnia ożaglowania 314 m², pojemność 71 BRT, 2 silniki o łącznej mocy 228 KM, załoga 26 osób; zbudowany w 1939 roku w stoczni B. Lunda w Ekenäs w Szwecji z inicjatywy gen. Mariusza Zaruskiego, na zamówienie Ligi Morskiej i Kolonialnej. Wybuch II wojny światowej uniemożliwił przekazanie go stronie polskiej. Podczas wojny pod nazwą „Kryssaren” pływał pod banderą Svenska Seglarskola.<br/><br/> |
| + | W roku 1946 przekazany Polsce, otrzymał imię „Generał Zaruski”. Przez kilka lat był flagową jednostką Ligi Morskiej. W 1950 przemianowany na „Młodą Gwardię”. W 1953, po likwidacji Ligi Morskiej, przejęty przez Ligę Przyjaciół Żołnierza (późniejsza Ligę Obrony Kraju). W roku 1957 przemianowany na „Mariusz Zaruski”. W tym samym roku, wspólnie z „Zewem Morza”, odbył rejs do Narviku, podczas którego – po raz pierwszy w historii polskiego żeglarstwa – przekroczono koło podbiegunowe. W roku 1969 jednostka powróciła do imienia „Generał Zaruski”. W 1975 popłynął w swój najdłuższy rejs na Spitsbergen i Wyspę Niedźwiedzią. W połowie lat 90. XX wieku wydzierżawiony prywatnemu armatorowi. Pogarszający się stan techniczny spowodował utratę w 2003 roku klasy Polskiego Rejestru Statków, co skutkowało wyłączeniem go z eksploatacji.<br/><br/> | ||
| + | Przez niemal cały okres 1946–2003 pływał jako jednostka szkoleniowa, przez jego pokład przewinęły się setki młodych adeptów żeglarstwa. Brał udział w Operacjach Żagiel, odbywały się na nim również rejsy organizowane przez Bractwo Żelaznej Szekli, zabierał także na pokład młodzież niepełnosprawną i z tzw. środowisk zagrożonych. W roku 2005, z inicjatywy Fundacji Polskie Żagle imienia gen. Mariusza Zaruskiego. W kwietniu 2009 przyholowany do Władysławowa. Prace remontowe w roku 2006 wstrzymano z braku funduszy. 3 XI 2008 miasto Gdańsk odkupiło żaglowiec od Ligi Obrony Kraju; armatorem został Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji. W kwietniu 2009 przeholowany do[[GDAŃSKA STOCZNIA REMONTOWA | Gdańskiej Stoczni Remontowej]], gdzie firma Complex Jacht z Pucka rozpoczęła na nim prace remontowe. Ponownie zwodowany 5 XII 2011, podniósł banderę 30 X 2012. Służy szkoleniu i wychowaniu morskiemu młodzieży jako jednostka flagowa Miasta Gdańska, z biurem armatora na terenie Przystani Żeglarskiej „Żabi Kruk” przy ul. Żabi Kruk 15a. {{author: RP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Wersja z 10:41, 8 lip 2019
„GENERAŁ ZARUSKI”, STS, żaglowiec, drewniany kecz gaflowy, długość 28 m (z bukszprytem), szerokość 5,8 m, zanurzenie 3,6 m, powierzchnia ożaglowania 314 m², pojemność 71 BRT, 2 silniki o łącznej mocy 228 KM, załoga 26 osób; zbudowany w 1939 roku w stoczni B. Lunda w Ekenäs w Szwecji z inicjatywy gen. Mariusza Zaruskiego, na zamówienie Ligi Morskiej i Kolonialnej. Wybuch II wojny światowej uniemożliwił przekazanie go stronie polskiej. Podczas wojny pod nazwą „Kryssaren” pływał pod banderą Svenska Seglarskola.
W roku 1946 przekazany Polsce, otrzymał imię „Generał Zaruski”. Przez kilka lat był flagową jednostką Ligi Morskiej. W 1950 przemianowany na „Młodą Gwardię”. W 1953, po likwidacji Ligi Morskiej, przejęty przez Ligę Przyjaciół Żołnierza (późniejsza Ligę Obrony Kraju). W roku 1957 przemianowany na „Mariusz Zaruski”. W tym samym roku, wspólnie z „Zewem Morza”, odbył rejs do Narviku, podczas którego – po raz pierwszy w historii polskiego żeglarstwa – przekroczono koło podbiegunowe. W roku 1969 jednostka powróciła do imienia „Generał Zaruski”. W 1975 popłynął w swój najdłuższy rejs na Spitsbergen i Wyspę Niedźwiedzią. W połowie lat 90. XX wieku wydzierżawiony prywatnemu armatorowi. Pogarszający się stan techniczny spowodował utratę w 2003 roku klasy Polskiego Rejestru Statków, co skutkowało wyłączeniem go z eksploatacji.
Przez niemal cały okres 1946–2003 pływał jako jednostka szkoleniowa, przez jego pokład przewinęły się setki młodych adeptów żeglarstwa. Brał udział w Operacjach Żagiel, odbywały się na nim również rejsy organizowane przez Bractwo Żelaznej Szekli, zabierał także na pokład młodzież niepełnosprawną i z tzw. środowisk zagrożonych. W roku 2005, z inicjatywy Fundacji Polskie Żagle imienia gen. Mariusza Zaruskiego. W kwietniu 2009 przyholowany do Władysławowa. Prace remontowe w roku 2006 wstrzymano z braku funduszy. 3 XI 2008 miasto Gdańsk odkupiło żaglowiec od Ligi Obrony Kraju; armatorem został Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji. W kwietniu 2009 przeholowany do Gdańskiej Stoczni Remontowej, gdzie firma Complex Jacht z Pucka rozpoczęła na nim prace remontowe. Ponownie zwodowany 5 XII 2011, podniósł banderę 30 X 2012. Służy szkoleniu i wychowaniu morskiemu młodzieży jako jednostka flagowa Miasta Gdańska, z biurem armatora na terenie Przystani Żeglarskiej „Żabi Kruk” przy ul. Żabi Kruk 15a.
