JACOBSEN EMIL, przedsiębiorca
(uzupełnienie L.M.(25.09.2020)) |
|||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
'''EMIL JACOBSEN''' (3 VII 1836 Gdańsk – 11 II 1911 Berlin), przedsiębiorca. Syn gdańskiego [[MENONICI | menonity]] Gustava Alberta Jacobsena. Od 1858 roku studiował farmację i chemię, początkowo we Wrocławiu, od 1862 w Berlinie, gdzie w 1864 uzyskał dyplom doktorski. Pracę zawodową rozpoczął w Grüne Apotheke w Wedding, jednej z dzielnic Berlina. Przez wiele lat wraz z poznanym we Wrocławiu bawarskim przedsiębiorcą Ernstem Christianem Scheringiem (1824–1889) byli właścicielami dużej fabryki chemiczno-farmaceutycznej w Berlinie-Wedding – weszła ona w skład koncernu farmaceutycznego Schering AG, założonego przez Richarda Scheringa (1859–1942), syna wspólnika, i działającego do dziś pod zmienioną nazwą. Wydawał także specjalistyczne czasopismo „Chemisch-technisches Repertorium”), ukazujące się w latach 1862–1901. Ponadto posiadał liczne patenty. <br/><br/> | '''EMIL JACOBSEN''' (3 VII 1836 Gdańsk – 11 II 1911 Berlin), przedsiębiorca. Syn gdańskiego [[MENONICI | menonity]] Gustava Alberta Jacobsena. Od 1858 roku studiował farmację i chemię, początkowo we Wrocławiu, od 1862 w Berlinie, gdzie w 1864 uzyskał dyplom doktorski. Pracę zawodową rozpoczął w Grüne Apotheke w Wedding, jednej z dzielnic Berlina. Przez wiele lat wraz z poznanym we Wrocławiu bawarskim przedsiębiorcą Ernstem Christianem Scheringiem (1824–1889) byli właścicielami dużej fabryki chemiczno-farmaceutycznej w Berlinie-Wedding – weszła ona w skład koncernu farmaceutycznego Schering AG, założonego przez Richarda Scheringa (1859–1942), syna wspólnika, i działającego do dziś pod zmienioną nazwą. Wydawał także specjalistyczne czasopismo „Chemisch-technisches Repertorium”), ukazujące się w latach 1862–1901. Ponadto posiadał liczne patenty. <br/><br/> | ||
Był autorem wielu artykułów w czasopismach naukowych. Zajmował się również poezją i historią sztuki. W 1880 roku założył w Berlinie Allgemeine Deutsche Reimverein (Stowarzyszenie Niemieckich Rymotwórców). Wydał ''Moderne Kunst und Überkunst in unmodernem Lichte'' (1908). Zgromadził duży zbiór literatury na temat okultyzmu i spirytyzmu, który wraz z całą biblioteką, liczącą dwa tysiące tomów, przekazał do Państwowej Biblioteki w Berlinie (Staatsbibliothek zu Berlin). <br/><br/> | Był autorem wielu artykułów w czasopismach naukowych. Zajmował się również poezją i historią sztuki. W 1880 roku założył w Berlinie Allgemeine Deutsche Reimverein (Stowarzyszenie Niemieckich Rymotwórców). Wydał ''Moderne Kunst und Überkunst in unmodernem Lichte'' (1908). Zgromadził duży zbiór literatury na temat okultyzmu i spirytyzmu, który wraz z całą biblioteką, liczącą dwa tysiące tomów, przekazał do Państwowej Biblioteki w Berlinie (Staatsbibliothek zu Berlin). <br/><br/> | ||
| − | Od 1900 roku mieszkał w willi w dzielnicy Wittenau, zaprojektowanej przez architekta Brunona Schmitza (1858–1916). Miał dwie córki: Betty Commickau i Emmę Krause, obie zamężne. Został pochowany | + | Od 1900 roku mieszkał w willi w dzielnicy Wittenau, zaprojektowanej przez architekta Brunona Schmitza (1858–1916). Miał dwie córki: Betty Commickau i Emmę Krause, obie zamężne. Został pochowany na cmentarzu w Berlinie-Charlottenburgu. <br/><br/> |
W 2011 roku w Bargfeld wydano jego zapiski pamiętnikarskie (''Zur Geschichte meines Tegeler Besitzthumes''). Jego imieniem nazwano jedną z ulic dzielnicy Berlina-Wittenau (Jacobsenweg) oraz miasteczka Marne w Szlezwiku-Holsztynie (Emil-Jacobsen-Straße). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | W 2011 roku w Bargfeld wydano jego zapiski pamiętnikarskie (''Zur Geschichte meines Tegeler Besitzthumes''). Jego imieniem nazwano jedną z ulic dzielnicy Berlina-Wittenau (Jacobsenweg) oraz miasteczka Marne w Szlezwiku-Holsztynie (Emil-Jacobsen-Straße). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 15:34, 25 wrz 2020
EMIL JACOBSEN (3 VII 1836 Gdańsk – 11 II 1911 Berlin), przedsiębiorca. Syn gdańskiego menonity Gustava Alberta Jacobsena. Od 1858 roku studiował farmację i chemię, początkowo we Wrocławiu, od 1862 w Berlinie, gdzie w 1864 uzyskał dyplom doktorski. Pracę zawodową rozpoczął w Grüne Apotheke w Wedding, jednej z dzielnic Berlina. Przez wiele lat wraz z poznanym we Wrocławiu bawarskim przedsiębiorcą Ernstem Christianem Scheringiem (1824–1889) byli właścicielami dużej fabryki chemiczno-farmaceutycznej w Berlinie-Wedding – weszła ona w skład koncernu farmaceutycznego Schering AG, założonego przez Richarda Scheringa (1859–1942), syna wspólnika, i działającego do dziś pod zmienioną nazwą. Wydawał także specjalistyczne czasopismo „Chemisch-technisches Repertorium”), ukazujące się w latach 1862–1901. Ponadto posiadał liczne patenty.
Był autorem wielu artykułów w czasopismach naukowych. Zajmował się również poezją i historią sztuki. W 1880 roku założył w Berlinie Allgemeine Deutsche Reimverein (Stowarzyszenie Niemieckich Rymotwórców). Wydał Moderne Kunst und Überkunst in unmodernem Lichte (1908). Zgromadził duży zbiór literatury na temat okultyzmu i spirytyzmu, który wraz z całą biblioteką, liczącą dwa tysiące tomów, przekazał do Państwowej Biblioteki w Berlinie (Staatsbibliothek zu Berlin).
Od 1900 roku mieszkał w willi w dzielnicy Wittenau, zaprojektowanej przez architekta Brunona Schmitza (1858–1916). Miał dwie córki: Betty Commickau i Emmę Krause, obie zamężne. Został pochowany na cmentarzu w Berlinie-Charlottenburgu.
W 2011 roku w Bargfeld wydano jego zapiski pamiętnikarskie (Zur Geschichte meines Tegeler Besitzthumes). Jego imieniem nazwano jedną z ulic dzielnicy Berlina-Wittenau (Jacobsenweg) oraz miasteczka Marne w Szlezwiku-Holsztynie (Emil-Jacobsen-Straße).
