SPLETT CARL MARIA, biskup gdański

{{paper}}

{{paper}}

[[File:Carl_Maria_Splett.jpg|thumb|Carl Maria Splett]]

[[File:Carl_Maria_Splett.jpg|thumb|Carl Maria Splett]]

'''CARL MARIA SPLETT''' (17 I 1898 Sopot – 5 III 1964 Düsseldorf), biskup gdański. Ukończył seminarium duchowne w Pelplinie, gdzie 10 VII 1921 otrzymał święcenia kapłańskie. Po odbyciu studiów w Rzymie otrzymał doktorat z prawa kanonicznego. Od 1924 roku wikariusz w kilku gdańskich parafiach. Od 1935 roku administrator parafii katedralnej w Oliwie. 13 VI 1938 mianowany biskupem gdańskim, co wiązało się z utworzeniem w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]] (WMG) także polskich parafii personalnych. Pozytywnie odniósł się do przyłączenia II WMG do III Rzeszy. 6 IX 1939 zawiesił w diecezji polskie nabożeństwa. 29 XI 1939 mianowany przez papieża Piusa XII tymczasowym administratorem diecezji chełmińskiej. Pod naciskiem władz hitlerowskich wydał w kwietniu i maju 1940 roku zakaz posługiwania się językiem polskim w kościele, w tym podczas spowiedzi. Aresztowany w 1945; w pokazowym czterodniowym procesie Sąd Karny w Gdańsku 1 II 1946 skazał go na 8 lat więzienia, pozbawienie praw publicznych na 5 lat i konfiskatę mienia. Osadzony początkowo w więzieniu we Wronkach, 9 VIII 1953 internowany w klasztorze w Borku Starym pod Rzeszowem, od grudnia – w klasztorze benedyktynów w Dukli. Zwolniony 17 XII 1956, 26 tego miesiąca wyjechał do Republiki Federalnej Niemiec. Działał tam jako duszpasterz w środowisku byłych gdańszczan; jego współpracownikiem był ich kapelan, prałat [[STACHNIK RICHARD | Richard Stachnik]]. Zachował do śmierci tytuł biskupa gdańskiego. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]

'''CARL MARIA SPLETT''' (17 I 1898 Sopot – 5 III 1964 Düsseldorf), biskup gdański. Ukończył seminarium duchowne w Pelplinie, gdzie 10 VII 1921 otrzymał święcenia kapłańskie. Po odbyciu studiów w Rzymie otrzymał doktorat z prawa kanonicznego. Od 1924 roku wikariusz w kilku gdańskich parafiach. Od 1935 roku administrator parafii katedralnej w Oliwie. 13 VI 1938 mianowany biskupem gdańskim, co wiązało się z utworzeniem w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]] (WMG) także polskich parafii personalnych. Pozytywnie odniósł się do przyłączenia II WMG do III Rzeszy. 6 IX 1939 zawiesił w diecezji polskie nabożeństwa. 29 XI 1939 mianowany przez papieża Piusa XII tymczasowym administratorem diecezji chełmińskiej. Pod naciskiem władz hitlerowskich wydał w kwietniu i maju 1940 roku zakaz posługiwania się językiem polskim w kościele, w tym podczas spowiedzi. Aresztowany w 1945; w pokazowym czterodniowym procesie Sąd Karny w Gdańsku 1 II 1946 skazał go na 8 lat więzienia, pozbawienie praw publicznych na 5 lat i konfiskatę mienia. Osadzony początkowo w więzieniu we Wronkach, 9 VIII 1953 internowany w klasztorze w Borku Starym pod Rzeszowem, od grudnia – w klasztorze benedyktynów w Dukli. Zwolniony 17 XII 1956, 26 tego miesiąca wyjechał do Republiki Federalnej Niemiec. Działał tam jako duszpasterz w środowisku byłych gdańszczan; jego współpracownikiem był ich kapelan, prałat [[STACHNIK RICHARD | Richard Stachnik]]. Zachował do śmierci tytuł biskupa gdańskiego. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]