ZEITSCHRIFT DES WESTPREUSSISCHEN GESCHICHTSVEREINS
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Zeitschrift_des_Westpreussischen_Geschichtvereins.jpg|thumb|„Zeitschrift des Westpreußischen Geschichtsvereins” z 1935]] | [[File: Zeitschrift_des_Westpreussischen_Geschichtvereins.jpg|thumb|„Zeitschrift des Westpreußischen Geschichtsvereins” z 1935]] | ||
| − | '''„ZEITSCHRIFT DES WESTPREUSSISCHEN GESCHICHTSVEREINS”'''. Czasopismo historyczne ukazujące się w Gdańsku w latach 1880–1941. W sumie opublikowano 76 tomów, w tym 60 do 1918 roku. Organ [[ZACHODNIOPRUSKIE TOWARZYSTWO HISTORYCZNE | Zachodniopruskiego Towarzystwa Historycznego]]. Początkowo odbiorcami byli głównie jego członkowie. Dominowała tematyka regionalna; na łączną liczbę 243 publikacji 110 (45,3%) poświęcono Gdańskowi, 41,6% prac dotyczyło średniowiecza, 49,4% dziejów nowożytnych, 7,8% XIX i XX wieku. W przeciwieństwie do [[MITTEILUNGEN DES WESTPREUSSISCHEN GESCHICHTSVEREINS | „Mitteilungen des Westpreußischen Geschichtsvereins”]] rzadko zamieszczało recenzje i krótkie artykuły. W skład redakcji wchodzili między innymi Max Toeppen, [[BERTLING ERNST AUGUST KARL | Ernst August Karl Bertling]], Paul Gehrke, [[GÜNTHER OTTO | Otto Günther]], [[SCHWARZ FRIEDRICH | Friedrich Schwarz]]. Autorzy pochodzili z Gdańska i północnej części Prus Zachodnich, debiutował tam [[SIMSON PAUL | Paul Simson]]. Od 1925 roku, w celu podkreślenia języka niemieckiego pismo drukowano tzw. czcionką gotycką, która zastąpiła łacińską antykwę. W latach 30. XX wieku za sprawą [[KEYSER ERICH | Ericha Keysera]] nastąpiło upolitycznienie pisma; jego znaczenie malało. Większość publikacji zachowała duże wartości poznawcze. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | + | '''„ZEITSCHRIFT DES WESTPREUSSISCHEN GESCHICHTSVEREINS”'''. Czasopismo historyczne ukazujące się w Gdańsku w latach 1880–1941. W sumie opublikowano 76 tomów, w tym 60 do 1918 roku. Organ [[ZACHODNIOPRUSKIE TOWARZYSTWO HISTORYCZNE | Zachodniopruskiego Towarzystwa Historycznego]]. Początkowo odbiorcami byli głównie jego członkowie. Dominowała tematyka regionalna; na łączną liczbę 243 publikacji 110 (45,3%) poświęcono Gdańskowi, 41,6% prac dotyczyło średniowiecza, 49,4% dziejów nowożytnych, 7,8% XIX i XX wieku. W przeciwieństwie do [[MITTEILUNGEN DES WESTPREUSSISCHEN GESCHICHTSVEREINS | „Mitteilungen des Westpreußischen Geschichtsvereins”]] rzadko zamieszczało recenzje i krótkie artykuły.<br/><br/> |
| + | W skład redakcji wchodzili między innymi Max Toeppen, [[BERTLING ERNST AUGUST KARL | Ernst August Karl Bertling]], Paul Gehrke, [[GÜNTHER OTTO | Otto Günther]], [[SCHWARZ FRIEDRICH | Friedrich Schwarz]]. Autorzy pochodzili z Gdańska i północnej części Prus Zachodnich, debiutował tam [[SIMSON PAUL | Paul Simson]]. <br/><br/> | ||
| + | Od 1925 roku, w celu podkreślenia języka niemieckiego pismo drukowano tzw. czcionką gotycką, która zastąpiła łacińską antykwę. W latach 30. XX wieku za sprawą [[KEYSER ERICH | Ericha Keysera]] nastąpiło upolitycznienie pisma; jego znaczenie malało. Większość publikacji zachowała duże wartości poznawcze. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Wersja z 13:33, 2 lip 2021
„ZEITSCHRIFT DES WESTPREUSSISCHEN GESCHICHTSVEREINS”. Czasopismo historyczne ukazujące się w Gdańsku w latach 1880–1941. W sumie opublikowano 76 tomów, w tym 60 do 1918 roku. Organ Zachodniopruskiego Towarzystwa Historycznego. Początkowo odbiorcami byli głównie jego członkowie. Dominowała tematyka regionalna; na łączną liczbę 243 publikacji 110 (45,3%) poświęcono Gdańskowi, 41,6% prac dotyczyło średniowiecza, 49,4% dziejów nowożytnych, 7,8% XIX i XX wieku. W przeciwieństwie do „Mitteilungen des Westpreußischen Geschichtsvereins” rzadko zamieszczało recenzje i krótkie artykuły.
W skład redakcji wchodzili między innymi Max Toeppen, Ernst August Karl Bertling, Paul Gehrke, Otto Günther, Friedrich Schwarz. Autorzy pochodzili z Gdańska i północnej części Prus Zachodnich, debiutował tam Paul Simson.
Od 1925 roku, w celu podkreślenia języka niemieckiego pismo drukowano tzw. czcionką gotycką, która zastąpiła łacińską antykwę. W latach 30. XX wieku za sprawą Ericha Keysera nastąpiło upolitycznienie pisma; jego znaczenie malało. Większość publikacji zachowała duże wartości poznawcze.
