DĄBROWSKI KAZIMIERZ BENEDYKT, opat oliwski
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Dąbrowski Kazimierz Benedykt.JPG|thumb|Kazimierz Benedykt Dąbrowski]][[File:Płyta nagrobna opata Kazimierza B. Dąbrowskiego | + | [[File:Dąbrowski Kazimierz Benedykt.JPG|thumb|Kazimierz Benedykt Dąbrowski]] |
| + | [[File:Płyta nagrobna opata Kazimierza B. Dąbrowskiego w kościele Trójcy Świętej (archikatedrze oliwskiej).JPG|thumb|Płyta nagrobna opata Kazimierza B. Dąbrowskiego<br/>w kościele Trójcy Świętej (archikatedrze oliwskiej)]] | ||
'''KAZIMIERZ BENEDYKT DĄBROWSKI''' (Dombrowski; 1659 – 5 IV 1722), opat oliwski. Pochodził z rodziny szlacheckiej z ziemi chełmińskiej herbu Panna Rozczosana, dzięki otrzymanemu stypendium, ustanowionemu przez kanonika warmińskiego Johanna Preucka (1575–1631), przez 2 lata studiował w Rzymie. W latach 1696–1705 był proboszczem i dziekanem kościoła św. Mikołaja w Grudziądzu. W czasie swojego urzędowania odbudował zniszczoną przez Szwedów podczas potopu (1650–1655) kaplicę Działyńskich i odrestaurował kaplicę Kostków. Równocześnie był plebanem w Mokrem pod Grudziądzem i Lichnowach na Żuławach. Piastował urząd kanonika chełmińskiego i włocławskiego. Do kwietnia 1703 roku pełnił funkcję prałata kantoratu włocławskiego. W roku 1701 wybrany sędzią trybunału koronnego. 1 V 1703 roku objął urząd opata oliwskiego. W 1711 był wikariuszem prowincji. W roku 1713 król polski August II wysłał go na sejmik generalny pruski w Malborku z poselstwem dotyczącym propozycji i warunków współdziałania stanów pruskich m.in. przy odzyskaniu Elbląga. Za jego urzędowania w roku 1709 w Oliwie i w okolicy grasowała zaraza. W samym opactwie pochłonęła spośród zakonników 9 ofiar, msze i sprawowanie sakramentów odbywały się w kaplicy św. Bernarda w Wielkiej Bramie Wjazdowej (Porta Magna). Odtąd nazwano tę kaplicę Kaplicą Zarazy (Pestkapelle). W roku 1716 gościł w klasztorze oliwskim króla Augusta II. {{author: MAB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | '''KAZIMIERZ BENEDYKT DĄBROWSKI''' (Dombrowski; 1659 – 5 IV 1722), opat oliwski. Pochodził z rodziny szlacheckiej z ziemi chełmińskiej herbu Panna Rozczosana, dzięki otrzymanemu stypendium, ustanowionemu przez kanonika warmińskiego Johanna Preucka (1575–1631), przez 2 lata studiował w Rzymie. W latach 1696–1705 był proboszczem i dziekanem kościoła św. Mikołaja w Grudziądzu. W czasie swojego urzędowania odbudował zniszczoną przez Szwedów podczas potopu (1650–1655) kaplicę Działyńskich i odrestaurował kaplicę Kostków. Równocześnie był plebanem w Mokrem pod Grudziądzem i Lichnowach na Żuławach. Piastował urząd kanonika chełmińskiego i włocławskiego. Do kwietnia 1703 roku pełnił funkcję prałata kantoratu włocławskiego. W roku 1701 wybrany sędzią trybunału koronnego. 1 V 1703 roku objął urząd opata oliwskiego. W 1711 był wikariuszem prowincji. W roku 1713 król polski August II wysłał go na sejmik generalny pruski w Malborku z poselstwem dotyczącym propozycji i warunków współdziałania stanów pruskich m.in. przy odzyskaniu Elbląga. Za jego urzędowania w roku 1709 w Oliwie i w okolicy grasowała zaraza. W samym opactwie pochłonęła spośród zakonników 9 ofiar, msze i sprawowanie sakramentów odbywały się w kaplicy św. Bernarda w Wielkiej Bramie Wjazdowej (Porta Magna). Odtąd nazwano tę kaplicę Kaplicą Zarazy (Pestkapelle). W roku 1716 gościł w klasztorze oliwskim króla Augusta II. {{author: MAB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 19:53, 16 kwi 2018
.JPG)
w kościele Trójcy Świętej (archikatedrze oliwskiej)
KAZIMIERZ BENEDYKT DĄBROWSKI (Dombrowski; 1659 – 5 IV 1722), opat oliwski. Pochodził z rodziny szlacheckiej z ziemi chełmińskiej herbu Panna Rozczosana, dzięki otrzymanemu stypendium, ustanowionemu przez kanonika warmińskiego Johanna Preucka (1575–1631), przez 2 lata studiował w Rzymie. W latach 1696–1705 był proboszczem i dziekanem kościoła św. Mikołaja w Grudziądzu. W czasie swojego urzędowania odbudował zniszczoną przez Szwedów podczas potopu (1650–1655) kaplicę Działyńskich i odrestaurował kaplicę Kostków. Równocześnie był plebanem w Mokrem pod Grudziądzem i Lichnowach na Żuławach. Piastował urząd kanonika chełmińskiego i włocławskiego. Do kwietnia 1703 roku pełnił funkcję prałata kantoratu włocławskiego. W roku 1701 wybrany sędzią trybunału koronnego. 1 V 1703 roku objął urząd opata oliwskiego. W 1711 był wikariuszem prowincji. W roku 1713 król polski August II wysłał go na sejmik generalny pruski w Malborku z poselstwem dotyczącym propozycji i warunków współdziałania stanów pruskich m.in. przy odzyskaniu Elbląga. Za jego urzędowania w roku 1709 w Oliwie i w okolicy grasowała zaraza. W samym opactwie pochłonęła spośród zakonników 9 ofiar, msze i sprawowanie sakramentów odbywały się w kaplicy św. Bernarda w Wielkiej Bramie Wjazdowej (Porta Magna). Odtąd nazwano tę kaplicę Kaplicą Zarazy (Pestkapelle). W roku 1716 gościł w klasztorze oliwskim króla Augusta II.
