GAJEWSKI WALDEMAR, aktor
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''WALDEMAR GAJEWSKI''' (23 XII 1934 Warszawa – 29 IX 1992 Gdańsk), aktor. Syn Stefana i Izabelli z domu Andrzejewskiej. Do 1947 roku mieszkał w Warszawie, następnie wraz z rodziną przeniósł się do Wrocławia, gdzie w 1954 ukończył Technikum Elektryczne. W latach 1954–1955 odbył służbę wojskową, uzyskując po dziesięciu miesiącach zwolnienie do rezerwy jako jedyny żywiciel rodziny. W latach 1955–1956 pracował na stanowisku technika dokumentacji w Zjednoczeniu Przemysłu Węgla Brunatnego we Wrocławiu. We wrześniu 1956 roku podjął naukę w Studiu Dramatycznym przy Państwowych Teatrach Dramatycznych we Wrocławiu. 18 IX 1961 roku zdał eksternistyczny egzamin aktorski przed Państwową Komisją Egzaminacyjną Ministerstwa Kultury i Sztuki, uzyskując prawo wykonywania zawodu aktora dramatu. <br/><br/> | '''WALDEMAR GAJEWSKI''' (23 XII 1934 Warszawa – 29 IX 1992 Gdańsk), aktor. Syn Stefana i Izabelli z domu Andrzejewskiej. Do 1947 roku mieszkał w Warszawie, następnie wraz z rodziną przeniósł się do Wrocławia, gdzie w 1954 ukończył Technikum Elektryczne. W latach 1954–1955 odbył służbę wojskową, uzyskując po dziesięciu miesiącach zwolnienie do rezerwy jako jedyny żywiciel rodziny. W latach 1955–1956 pracował na stanowisku technika dokumentacji w Zjednoczeniu Przemysłu Węgla Brunatnego we Wrocławiu. We wrześniu 1956 roku podjął naukę w Studiu Dramatycznym przy Państwowych Teatrach Dramatycznych we Wrocławiu. 18 IX 1961 roku zdał eksternistyczny egzamin aktorski przed Państwową Komisją Egzaminacyjną Ministerstwa Kultury i Sztuki, uzyskując prawo wykonywania zawodu aktora dramatu. <br/><br/> | ||
W latach 1959–1961 aktor Teatru Rozmaitości we Wrocławiu, 1961–1963 wrocławskiego Zespołu Estradowego Śląskiego Okręgu Wojskowego, 1963–1967 ponownie aktor Teatru Rozmaitości. Jego najważniejsze role w Teatrze Rozmaitości to Phosphorides w ''Romulusie Wielkim'' (1959) i książę Jan Lancaster w ''Henryku IV'' – obie sztuki w reżyserii Jerzego Jarockiego (1965). W 1966 roku był asystentem tego reżysera podczas realizacji sztuki ''Się kochamy''.<br/><br/> | W latach 1959–1961 aktor Teatru Rozmaitości we Wrocławiu, 1961–1963 wrocławskiego Zespołu Estradowego Śląskiego Okręgu Wojskowego, 1963–1967 ponownie aktor Teatru Rozmaitości. Jego najważniejsze role w Teatrze Rozmaitości to Phosphorides w ''Romulusie Wielkim'' (1959) i książę Jan Lancaster w ''Henryku IV'' – obie sztuki w reżyserii Jerzego Jarockiego (1965). W 1966 roku był asystentem tego reżysera podczas realizacji sztuki ''Się kochamy''.<br/><br/> | ||
| − | Od 1967 roku do aż śmierci aktor [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]], w latach 1987–1988 asystent dyrektora ds. koordynacji pracy artystycznej i technicznej teatru. Grywał głównie role drugoplanowe, najważniejsze z nich to Pan Nula w ''Dyliżansie'' w reżyserii Zbigniewa Bogdańskiego (1967), Asystent w ''Rzeczy listopadowej'' w reżyserii Marka Okopińskiego (1968), Poseł Szwecji w ''Termopilach polskich'' w reżyserii Marka Okopińskiego (1970), Michał Makarewicz Makarow w ''Braciach Karamazow'' w reżyserii Lecha Hellwiga-Górzyńskiego (1973), Gubernator/Kamerjunkier w ''Dziadach'' w reżyserii Macieja Prusa (1979), Majordomus w ''Makbecie'' w reżyserii [[HEBANOWSKI STANISŁAW | Stanisława Hebanowskiego]] (1980), Towarzysz Abramowski w ''Szewcach'' w reżyserii [[KOCHAŃCZYK MARCEL | Marcela Kochańczyka]] (1981), Perełka w ''Zemście'' w reżyserii Stanisława Hebanowskiego (1982), Sprzedawca balonów w ''Pluskwie'' w reżyserii Ryszarda Majora (1989). U [[BABICKI KRZYSZTOF | Krzysztofa Babickiego]] wystąpił jako Spiskowiec V w ''Kordianie'' (1982), Woźnica w ''Hiobie'' (1982), Tragarz w ''Pułapce'' (1984), Kelner w ''Parku'' (1987), Poeta w ''Caliguli'' (1988), Margarelon w ''Troilusie i Kressydzie'' (1990), Woźnica w ''Hiobie'' (1990), Przechodzień w ''Kobiecie z morza'' (1992). <br/><br/> | + | Od 1967 roku do aż śmierci aktor [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]], w latach 1987–1988 asystent dyrektora ds. koordynacji pracy artystycznej i technicznej teatru. Grywał głównie role drugoplanowe, najważniejsze z nich to Pan Nula w ''Dyliżansie'' w reżyserii Zbigniewa Bogdańskiego (1967), Asystent w ''Rzeczy listopadowej'' w reżyserii Marka Okopińskiego (1968), Poseł Szwecji w ''Termopilach polskich'' w reżyserii Marka Okopińskiego (1970), Michał Makarewicz Makarow w ''Braciach Karamazow'' w reżyserii Lecha Hellwiga-Górzyńskiego (1973), Gubernator/Kamerjunkier w ''Dziadach'' w reżyserii Macieja Prusa (1979), Majordomus w ''Makbecie'' w reżyserii [[HEBANOWSKI-DOBROGOYSKI STANISŁAW | Stanisława Hebanowskiego]] |
| + | (1980), Towarzysz Abramowski w ''Szewcach'' w reżyserii [[KOCHAŃCZYK MARCEL | Marcela Kochańczyka]] (1981), Perełka w ''Zemście'' w reżyserii Stanisława Hebanowskiego (1982), Sprzedawca balonów w ''Pluskwie'' w reżyserii Ryszarda Majora (1989). U [[BABICKI KRZYSZTOF | Krzysztofa Babickiego]] wystąpił jako Spiskowiec V w ''Kordianie'' (1982), Woźnica w ''Hiobie'' (1982), Tragarz w ''Pułapce'' (1984), Kelner w ''Parku'' (1987), Poeta w ''Caliguli'' (1988), Margarelon w ''Troilusie i Kressydzie'' (1990), Woźnica w ''Hiobie'' (1990), Przechodzień w ''Kobiecie z morza'' (1992). <br/><br/> | ||
Wykazując się dużym talentem organizacyjnym, realizował się przede wszystkim jako asystent reżysera – we Wrocławiu pracował z Jerzym Jarockim, w Gdańsku z Matyasem Giriczem, Krzysztofem Rościszewskim, Lechem Hellwigiem-Górzyńskim, Markiem Okopińskim, Stanisławem Hebanowskim, Jefimem Lifsonem, Ryszardem Majorem, Kazimierzem Kutzem, Marcelem Kochańczykiem, Krzysztofem Babickim, Stanisławem Różewiczem oraz Janem Skotnickim. W 1985 roku pełnił funkcję asystenta choreografa w sztuce ''Czarna dziura czyli Gwiezdne love story'' w reżyserii Jerzego Gruzy w Teatrze Muzycznym w Gdyni. Był wykładowcą istniejącego zaledwie kilka lat (1977–1985) Studium Aktorskiego przy Teatrze Wybrzeże. <br/><br/> | Wykazując się dużym talentem organizacyjnym, realizował się przede wszystkim jako asystent reżysera – we Wrocławiu pracował z Jerzym Jarockim, w Gdańsku z Matyasem Giriczem, Krzysztofem Rościszewskim, Lechem Hellwigiem-Górzyńskim, Markiem Okopińskim, Stanisławem Hebanowskim, Jefimem Lifsonem, Ryszardem Majorem, Kazimierzem Kutzem, Marcelem Kochańczykiem, Krzysztofem Babickim, Stanisławem Różewiczem oraz Janem Skotnickim. W 1985 roku pełnił funkcję asystenta choreografa w sztuce ''Czarna dziura czyli Gwiezdne love story'' w reżyserii Jerzego Gruzy w Teatrze Muzycznym w Gdyni. Był wykładowcą istniejącego zaledwie kilka lat (1977–1985) Studium Aktorskiego przy Teatrze Wybrzeże. <br/><br/> | ||
Zagrał w kilkunastu przedstawieniach Teatru Telewizji (''Ostatnie dobranoc Armstronga'', 1970; ''Medytacje o życiu godziwym'', 1972; ''Gra'', 1973; ''Odchodząc, obejrzyj się'', 1979; ''Obrzęd'', 1980; ''Proces Alberta Forstera'', 1980; ''Krystyna'', 1980; ''Czerwony bukiet'', 1981; ''Ślub'', 1983; ''Wychowanka'', 1984; ''Remus'', 1987; ''O cudownym Narodzeniu Pańskim'', 1987; ''Człowiek śmiechu'', 1987; ''My, niżej podpisani'', 1988; ''Morfina'', 1988; ''Wallenstein'', 1989; P''onad śnieg bielszym się stanę'', 1989; ''Misterium wielkanocne'', 1989; ''Gody weselne'', 1990; ''Już prawie nic'', 1991) oraz Teatru Polskiego Radia (''Gdańsk – Godzina Ipsylon'', 1979). Miał na swoim koncie role w filmach fabularnych i telewizyjnych (''Tylko Beatrycze'', 1975; ''Kazimierz Wielki'', 1975; ''Struny'', 1977; ''Wkrótce nadejdą bracia'', 1985; ''Mokry szmal'', 1985; ''Medium'', 1985, ''Zmowa'', 1988) oraz w serialach telewizyjnych (''Znak orła'', 1977; ''Przyłbice i kaptury'', 1985). <br/><br/> | Zagrał w kilkunastu przedstawieniach Teatru Telewizji (''Ostatnie dobranoc Armstronga'', 1970; ''Medytacje o życiu godziwym'', 1972; ''Gra'', 1973; ''Odchodząc, obejrzyj się'', 1979; ''Obrzęd'', 1980; ''Proces Alberta Forstera'', 1980; ''Krystyna'', 1980; ''Czerwony bukiet'', 1981; ''Ślub'', 1983; ''Wychowanka'', 1984; ''Remus'', 1987; ''O cudownym Narodzeniu Pańskim'', 1987; ''Człowiek śmiechu'', 1987; ''My, niżej podpisani'', 1988; ''Morfina'', 1988; ''Wallenstein'', 1989; P''onad śnieg bielszym się stanę'', 1989; ''Misterium wielkanocne'', 1989; ''Gody weselne'', 1990; ''Już prawie nic'', 1991) oraz Teatru Polskiego Radia (''Gdańsk – Godzina Ipsylon'', 1979). Miał na swoim koncie role w filmach fabularnych i telewizyjnych (''Tylko Beatrycze'', 1975; ''Kazimierz Wielki'', 1975; ''Struny'', 1977; ''Wkrótce nadejdą bracia'', 1985; ''Mokry szmal'', 1985; ''Medium'', 1985, ''Zmowa'', 1988) oraz w serialach telewizyjnych (''Znak orła'', 1977; ''Przyłbice i kaptury'', 1985). <br/><br/> | ||
Członek [[POLSKA ZJEDNOCZONA PARTIA ROBOTNICZA. KOMITET WOJEWÓDZKI | Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]] i Związku Artystów Scen Polskich. Mieszkał we Wrzeszczu, następnie na Zaspie. Od 1959 roku był żonaty z Janiną z domu Monietą (1935–2011). Miał dwóch synów: Stefana (ur. 1961) i Tomasza (ur. 1966). Zmarł w trakcie przygotowań do spektaklu ''Biesy'', w którym był asystentem reżysera Krzysztofa Babickiego. Został pochowany na [[CMENTARZE NA SIEDLCACH | cmentarzu Łostowickim]]. {{author: OK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Członek [[POLSKA ZJEDNOCZONA PARTIA ROBOTNICZA. KOMITET WOJEWÓDZKI | Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]] i Związku Artystów Scen Polskich. Mieszkał we Wrzeszczu, następnie na Zaspie. Od 1959 roku był żonaty z Janiną z domu Monietą (1935–2011). Miał dwóch synów: Stefana (ur. 1961) i Tomasza (ur. 1966). Zmarł w trakcie przygotowań do spektaklu ''Biesy'', w którym był asystentem reżysera Krzysztofa Babickiego. Został pochowany na [[CMENTARZE NA SIEDLCACH | cmentarzu Łostowickim]]. {{author: OK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 15:53, 21 maj 2021
WALDEMAR GAJEWSKI (23 XII 1934 Warszawa – 29 IX 1992 Gdańsk), aktor. Syn Stefana i Izabelli z domu Andrzejewskiej. Do 1947 roku mieszkał w Warszawie, następnie wraz z rodziną przeniósł się do Wrocławia, gdzie w 1954 ukończył Technikum Elektryczne. W latach 1954–1955 odbył służbę wojskową, uzyskując po dziesięciu miesiącach zwolnienie do rezerwy jako jedyny żywiciel rodziny. W latach 1955–1956 pracował na stanowisku technika dokumentacji w Zjednoczeniu Przemysłu Węgla Brunatnego we Wrocławiu. We wrześniu 1956 roku podjął naukę w Studiu Dramatycznym przy Państwowych Teatrach Dramatycznych we Wrocławiu. 18 IX 1961 roku zdał eksternistyczny egzamin aktorski przed Państwową Komisją Egzaminacyjną Ministerstwa Kultury i Sztuki, uzyskując prawo wykonywania zawodu aktora dramatu.
W latach 1959–1961 aktor Teatru Rozmaitości we Wrocławiu, 1961–1963 wrocławskiego Zespołu Estradowego Śląskiego Okręgu Wojskowego, 1963–1967 ponownie aktor Teatru Rozmaitości. Jego najważniejsze role w Teatrze Rozmaitości to Phosphorides w Romulusie Wielkim (1959) i książę Jan Lancaster w Henryku IV – obie sztuki w reżyserii Jerzego Jarockiego (1965). W 1966 roku był asystentem tego reżysera podczas realizacji sztuki Się kochamy.
Od 1967 roku do aż śmierci aktor Teatru Wybrzeże, w latach 1987–1988 asystent dyrektora ds. koordynacji pracy artystycznej i technicznej teatru. Grywał głównie role drugoplanowe, najważniejsze z nich to Pan Nula w Dyliżansie w reżyserii Zbigniewa Bogdańskiego (1967), Asystent w Rzeczy listopadowej w reżyserii Marka Okopińskiego (1968), Poseł Szwecji w Termopilach polskich w reżyserii Marka Okopińskiego (1970), Michał Makarewicz Makarow w Braciach Karamazow w reżyserii Lecha Hellwiga-Górzyńskiego (1973), Gubernator/Kamerjunkier w Dziadach w reżyserii Macieja Prusa (1979), Majordomus w Makbecie w reżyserii Stanisława Hebanowskiego
(1980), Towarzysz Abramowski w Szewcach w reżyserii Marcela Kochańczyka (1981), Perełka w Zemście w reżyserii Stanisława Hebanowskiego (1982), Sprzedawca balonów w Pluskwie w reżyserii Ryszarda Majora (1989). U Krzysztofa Babickiego wystąpił jako Spiskowiec V w Kordianie (1982), Woźnica w Hiobie (1982), Tragarz w Pułapce (1984), Kelner w Parku (1987), Poeta w Caliguli (1988), Margarelon w Troilusie i Kressydzie (1990), Woźnica w Hiobie (1990), Przechodzień w Kobiecie z morza (1992).
Wykazując się dużym talentem organizacyjnym, realizował się przede wszystkim jako asystent reżysera – we Wrocławiu pracował z Jerzym Jarockim, w Gdańsku z Matyasem Giriczem, Krzysztofem Rościszewskim, Lechem Hellwigiem-Górzyńskim, Markiem Okopińskim, Stanisławem Hebanowskim, Jefimem Lifsonem, Ryszardem Majorem, Kazimierzem Kutzem, Marcelem Kochańczykiem, Krzysztofem Babickim, Stanisławem Różewiczem oraz Janem Skotnickim. W 1985 roku pełnił funkcję asystenta choreografa w sztuce Czarna dziura czyli Gwiezdne love story w reżyserii Jerzego Gruzy w Teatrze Muzycznym w Gdyni. Był wykładowcą istniejącego zaledwie kilka lat (1977–1985) Studium Aktorskiego przy Teatrze Wybrzeże.
Zagrał w kilkunastu przedstawieniach Teatru Telewizji (Ostatnie dobranoc Armstronga, 1970; Medytacje o życiu godziwym, 1972; Gra, 1973; Odchodząc, obejrzyj się, 1979; Obrzęd, 1980; Proces Alberta Forstera, 1980; Krystyna, 1980; Czerwony bukiet, 1981; Ślub, 1983; Wychowanka, 1984; Remus, 1987; O cudownym Narodzeniu Pańskim, 1987; Człowiek śmiechu, 1987; My, niżej podpisani, 1988; Morfina, 1988; Wallenstein, 1989; Ponad śnieg bielszym się stanę, 1989; Misterium wielkanocne, 1989; Gody weselne, 1990; Już prawie nic, 1991) oraz Teatru Polskiego Radia (Gdańsk – Godzina Ipsylon, 1979). Miał na swoim koncie role w filmach fabularnych i telewizyjnych (Tylko Beatrycze, 1975; Kazimierz Wielki, 1975; Struny, 1977; Wkrótce nadejdą bracia, 1985; Mokry szmal, 1985; Medium, 1985, Zmowa, 1988) oraz w serialach telewizyjnych (Znak orła, 1977; Przyłbice i kaptury, 1985).
Członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i Związku Artystów Scen Polskich. Mieszkał we Wrzeszczu, następnie na Zaspie. Od 1959 roku był żonaty z Janiną z domu Monietą (1935–2011). Miał dwóch synów: Stefana (ur. 1961) i Tomasza (ur. 1966). Zmarł w trakcie przygotowań do spektaklu Biesy, w którym był asystentem reżysera Krzysztofa Babickiego. Został pochowany na cmentarzu Łostowickim.
