FÜRSTENBERG CARL, bankowiec
(wstawianie ilustracji LM (10.11.2020)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''CARL FÜRSTENBERG''' (28 VIII 1850 Gdańsk – 9 II 1933 Berlin), bankowiec. Syn kupca i bursztynnika Rudolfa (1813 Gdańsk – 1 I 1887 Gdańsk) | + | |
| + | '''CARL FÜRSTENBERG''' (28 VIII 1850 Gdańsk – 9 II 1933 Berlin), bankowiec. Z rodziny wywodzącej się z Trzcianki koło Piły nazwisko nadane przez władze pruskie w 1817 roku po osiedleniu się w Gdańsku jego dziadka, bursztynnika. Syn kupca i bursztynnika Rudolfa (1813 Gdańsk – 1 I 1887 Gdańsk).<br/><br/> | ||
| + | |||
| + | Po ukończeniu [[SZKOŁA ŚW. JANA | szkoły św. Jana]] naukę zawodu odbył w gdańskiej firmie bankowej [[DAMME RICHARD THEODOR | Richarda Dammego]], następnie był krótko związany z zachodniopruską firmą tekstylną. Od 1869 roku w Berlinie; pracował w bankach Gebrüder Simon Disconto-Gesellschaft (największy ówczesny niemiecki bank aukcyjny) i prywatnym banku S. Bleichrödera, gdzie zajmował jedno z czołowych stanowisk. Od 1883 roku prezes Berlińskiego Towarzystwa Handlowego (Berliner Handelsgesellschaft), który to bank za jego prezesury stał się jedną z najważniejszych instytucji finansowych Niemiec, a on sam czołową osobistością świata finansjery. Kierowany przez niego bank odegrał istotną rolę w finansowaniu rozwoju przemysłu w Niemczech, zwłaszcza ciężkiego, przyczynił się też do wielu berlińskich inwestycji, między innymi do rozbudowy głównej ulicy Berlina (Kurfürstendamm) czy powstania willowej dzielnicy Grunewald. Berliński dom Fürstenberga był miejscem spotkań przedsiębiorców, artystów i polityków. <br/><br/> | ||
| + | |||
| + | Utrzymywał z Gdańskiem stały kontakt. Angażował się w przedsięwzięcia kulturalne; w 1912 roku ofiarował 50 tysięcy marek na potrzeby utworzenia muzeum w [[DOM UPHAGENA | Domu Uphagena]] i przeprowadzenia prac konserwatorskich, finansował też zakupy muzealiów dla [[MUZEUM MIEJSKIE | Muzeum Miejskiego]]. W okresie [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] zaangażował się na prośbę [[SENAT II WOLNEGO MIASTA GDAŃSKA 1920–1939 | Senatu]] w pozyskiwanie inwestorów, wspierał Izbę Handlową w Gdańsku. Wspomagał gdańskie instytucje bankowe. Od 1889 żonaty był z warszawianką Anielą Natanson (zm. 1915), która prowadziła w wilii w Grunweladzie salon będący centrum życia berlińskiej Polonii (bywał tu między innymi Wojciech Kossak, występował Ignacy Paderewski). | ||
| + | Syn Hans należał do rady [[DANZIGER PRIVAT-AKTIEN-BANK | Danziger Privat-Aktien-Bank]]. {{author: EBSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 14:53, 10 lis 2020
CARL FÜRSTENBERG (28 VIII 1850 Gdańsk – 9 II 1933 Berlin), bankowiec. Z rodziny wywodzącej się z Trzcianki koło Piły nazwisko nadane przez władze pruskie w 1817 roku po osiedleniu się w Gdańsku jego dziadka, bursztynnika. Syn kupca i bursztynnika Rudolfa (1813 Gdańsk – 1 I 1887 Gdańsk).
Po ukończeniu szkoły św. Jana naukę zawodu odbył w gdańskiej firmie bankowej Richarda Dammego, następnie był krótko związany z zachodniopruską firmą tekstylną. Od 1869 roku w Berlinie; pracował w bankach Gebrüder Simon Disconto-Gesellschaft (największy ówczesny niemiecki bank aukcyjny) i prywatnym banku S. Bleichrödera, gdzie zajmował jedno z czołowych stanowisk. Od 1883 roku prezes Berlińskiego Towarzystwa Handlowego (Berliner Handelsgesellschaft), który to bank za jego prezesury stał się jedną z najważniejszych instytucji finansowych Niemiec, a on sam czołową osobistością świata finansjery. Kierowany przez niego bank odegrał istotną rolę w finansowaniu rozwoju przemysłu w Niemczech, zwłaszcza ciężkiego, przyczynił się też do wielu berlińskich inwestycji, między innymi do rozbudowy głównej ulicy Berlina (Kurfürstendamm) czy powstania willowej dzielnicy Grunewald. Berliński dom Fürstenberga był miejscem spotkań przedsiębiorców, artystów i polityków.
Utrzymywał z Gdańskiem stały kontakt. Angażował się w przedsięwzięcia kulturalne; w 1912 roku ofiarował 50 tysięcy marek na potrzeby utworzenia muzeum w Domu Uphagena i przeprowadzenia prac konserwatorskich, finansował też zakupy muzealiów dla Muzeum Miejskiego. W okresie II Wolnego Miasta Gdańska zaangażował się na prośbę Senatu w pozyskiwanie inwestorów, wspierał Izbę Handlową w Gdańsku. Wspomagał gdańskie instytucje bankowe. Od 1889 żonaty był z warszawianką Anielą Natanson (zm. 1915), która prowadziła w wilii w Grunweladzie salon będący centrum życia berlińskiej Polonii (bywał tu między innymi Wojciech Kossak, występował Ignacy Paderewski). Syn Hans należał do rady Danziger Privat-Aktien-Bank.
