CHODECKA-PRZYBYLSKA MARIA, aktorka, reżyser
(nowe_hasło_08.2017) |
(dodanie logotypów) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| + | [[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] <br/> | ||
| + | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| + | |||
'''MARIA CHODECKA-PRZYBYLSKA''' (26 III 1917 Odessa – 30 VI 1992 Sopot), aktorka, reżyserka. Córka Wacława Chodeckiego, urzędnika pocztowego, oraz Wandy (brak informacji o nazwisku panieńskim). W 1923 roku wraz z rodzicami przyjechała do Polski. Mieszkała najpierw w Bydgoszczy, a następnie (od 1928) w Żyrardowie i (od 1934) w Brześciu. Od 1938 roku pracowała jako kancelistka w urzędzie rozjemczym, przygotowując się w trybie eksternistycznym do matury, do której nie przystąpiła z powodu wybuchu drugiej wojny światowej. 17 VIII 1943 roku została zmobilizowana do Wojska Polskiego. Debiutowała w Teatrze I Dywizji Wojska Polskiego im. Tadeusza Kościuszki rolą Anieli w ''Ślubach panieńskich'' Aleksandra Fredry w reżyserii Władysława Krasnowieckiego (premiera 1 VIII 1944). <br/><br/> | '''MARIA CHODECKA-PRZYBYLSKA''' (26 III 1917 Odessa – 30 VI 1992 Sopot), aktorka, reżyserka. Córka Wacława Chodeckiego, urzędnika pocztowego, oraz Wandy (brak informacji o nazwisku panieńskim). W 1923 roku wraz z rodzicami przyjechała do Polski. Mieszkała najpierw w Bydgoszczy, a następnie (od 1928) w Żyrardowie i (od 1934) w Brześciu. Od 1938 roku pracowała jako kancelistka w urzędzie rozjemczym, przygotowując się w trybie eksternistycznym do matury, do której nie przystąpiła z powodu wybuchu drugiej wojny światowej. 17 VIII 1943 roku została zmobilizowana do Wojska Polskiego. Debiutowała w Teatrze I Dywizji Wojska Polskiego im. Tadeusza Kościuszki rolą Anieli w ''Ślubach panieńskich'' Aleksandra Fredry w reżyserii Władysława Krasnowieckiego (premiera 1 VIII 1944). <br/><br/> | ||
Wersja z 14:36, 29 sie 2017
MARIA CHODECKA-PRZYBYLSKA (26 III 1917 Odessa – 30 VI 1992 Sopot), aktorka, reżyserka. Córka Wacława Chodeckiego, urzędnika pocztowego, oraz Wandy (brak informacji o nazwisku panieńskim). W 1923 roku wraz z rodzicami przyjechała do Polski. Mieszkała najpierw w Bydgoszczy, a następnie (od 1928) w Żyrardowie i (od 1934) w Brześciu. Od 1938 roku pracowała jako kancelistka w urzędzie rozjemczym, przygotowując się w trybie eksternistycznym do matury, do której nie przystąpiła z powodu wybuchu drugiej wojny światowej. 17 VIII 1943 roku została zmobilizowana do Wojska Polskiego. Debiutowała w Teatrze I Dywizji Wojska Polskiego im. Tadeusza Kościuszki rolą Anieli w Ślubach panieńskich Aleksandra Fredry w reżyserii Władysława Krasnowieckiego (premiera 1 VIII 1944).
Po wojnie w latach 1945–1947 studiowała na Wydziale Aktorskim Wyższej Szkoły Teatralnej w Łodzi. Pracowała w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi (1945–1947), Teatrach Dolnośląskich we Wrocławiu (1947–1949), Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie–Elblagu (1949–1952), Teatrze Ziemi Pomorskiej w Toruniu (1952–1956).
W Teatrze Wybrzeże była zaangażowana w latach 1957–1959, a w latach 1959–1963 na Scenie Objazdowej tego teatru. Brała udział w próbach do Sułkowskiego Stefana Żeromskiego w reżyserii Tadeusza Żuchniewskiego jako księżniczka Agnieszka Gonzaga. Tuż przed premierą 7 I 1957 (ze względu na chorobę) rolę przejęła Kira Pepłowska. Po odejściu z teatru Alicji Migulanki Chodecka zagrała tytułową rolę w Obronie Ksantypy Ludwika Hieronima Morstina w reżyserii Aleksandra Rodziewicza (12 VI 1957). Zagrała rolę Pani II oraz była asystentką reżysera Ryszarda Wasilewskiego przy realizacji Romansu w wodewilu Władysława Krzemińskiego (2 X 1959). W sztuce Zielony Gil Tirsa de Moliny w reżyserii Stanisława Milskiego zagrała Donnę Diannę de Solis (10 I 1958).
Na Scenie Objazdowej Teatru Wybrzeże wystąpiła między innymi jako Pola Rajska w spektaklu Śledztwo trwa Pawła Galiana wyreżyserowanym przez Aleksandra Długosza (21 I 1961). Zagrała w trzech spektaklach reżyserowanych przez Waleriana Lachnitta: Margitę Syliową w Nie jesteśmy aniołami Klary Feher (26 II 1960), Kobietę w Czasie młodości Leonida Zorina (17 X 1961) oraz baronową Aurorę Dudevant, czyli George Sand, w Lecie w Nohant Jarosława Iwaszkiewicza (17 V 1963).
W Teatrze Wybrzeże i na jego Scenie Objazdowej podejmowała się także reżyserowania. Zrealizowała tutaj Dom kobiet Zofii Nałkowskiej (24 VIII 1958), Śluby panieńskie Aleksandra Fredry (24 X 1959), Braci Plauta (5 V 1961), Wesołe kumoszki z Windsoru Williama Shakespeare’a (31 XII 1961) oraz Komedię o młynie Lope de Vegi (12 I 1963). W 1964 roku przeniosła się do Teatru Ziemi Gdańskiej w Gdyni, gdzie wyreżyserowała Martchołta Romana Brandstaettera (13 IV 1964) i zagrała między innymi Panią Dobrójską w Ślubach panieńskich Aleksandra Fredry w reżyserii Stefanii Domańskiej (24 III 1970).
W 1968 roku został odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi.
