SIEGEL HUGO EUGEN, budowniczy fortepianów
(wstawienie ilustracji (e-mail z 27.09.2018)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| + | [[File:1_Hugo_Eugen_Siegel.jpg|thumb|Pianino Hugona Eugena Siegela z 1870 roku w domu jego prawnuczki Ireny von der Heyden z domu Laemmer, 2018. Na pulpicie pianina kopia utworu kapelmistrza Johanna Friedricha Siegela (1794–1872), ojca Hugona Eugena, Erinnerung an Zoppot (Wspomnienie Sopotu), 1842; nad pianinem portrety antenatów aktualnej posiadaczki pianina]] | ||
| + | [[File:2_Hugo_Eugen_Siegel.jpg|thumb|Tabliczka firmowa gdańskiej wytwórni fortepianów Hugo Siegel]] | ||
| + | |||
'''HUGO EUGEN SIEGEL''' (13 XI 1827 Gdańsk – 5 IV 1902 Gdańsk), budowniczy fortepianów. Syn oboisty, kapelmistrza wojskowego i miejskiego Johanna Friedricha (13 III 1794 Merseburg – 15 IV 1872 Gdańsk) oraz Johanny Caroliny z domu Ziehmann (26 III 1794 – 20 IV 1854), córki gdańskiego mistrza sukiennika; brat fortepianmistrza Eduarda Rudolpha (2 VII 1819 Gdańsk – 10 III 1901 Stade koło Hamburga; zob. tabelę w haśle [[INSTRUMENTY MUZYCZNE – BUDOWNICTWO | instrumenty muzyczne – budownictwo]]), a także muzyka Friedricha Juliusa Louisa (13 XI 1816 Gdańsk – 12 IV 1875 Gdańsk). Od 1851 do około 1853 roku stroiciel firmy [[WOYCKE ERNST THEODOR | Ernsta Theodora Woyckego]] w Gdańsku. Po kilkuletniej zagranicznej praktyce od 1856 roku prowadził w Gdańsku fabrykę pianin przy Langgasse 55 (ul. Długa), w domu B. Kabusa, a od października 1866 przy Heilige-Geist-Gasse 118 (ul. św. Ducha); od 1863 również skład fortepianów i fisharmonii. Na gdańskiej wystawie przemysłowej w 1858 roku pokazał pionowy fortepian szafkowy (kabinet) z metalową ramą modelu Papego; na wystawie w Królewcu w 1875 jego pianina nagrodzono medalem srebrnym wielkim. W 1890 roku oferował instrumenty z najnowszą konstrukcją ram odlewanych. We wrześniu 1893 planował zamknięcie firmy. Numery seryjne produkcji: 21 VIII 1869 – 600, 22 VII 1875 – 1000, 1902 – około 2000. <br/><br/> | '''HUGO EUGEN SIEGEL''' (13 XI 1827 Gdańsk – 5 IV 1902 Gdańsk), budowniczy fortepianów. Syn oboisty, kapelmistrza wojskowego i miejskiego Johanna Friedricha (13 III 1794 Merseburg – 15 IV 1872 Gdańsk) oraz Johanny Caroliny z domu Ziehmann (26 III 1794 – 20 IV 1854), córki gdańskiego mistrza sukiennika; brat fortepianmistrza Eduarda Rudolpha (2 VII 1819 Gdańsk – 10 III 1901 Stade koło Hamburga; zob. tabelę w haśle [[INSTRUMENTY MUZYCZNE – BUDOWNICTWO | instrumenty muzyczne – budownictwo]]), a także muzyka Friedricha Juliusa Louisa (13 XI 1816 Gdańsk – 12 IV 1875 Gdańsk). Od 1851 do około 1853 roku stroiciel firmy [[WOYCKE ERNST THEODOR | Ernsta Theodora Woyckego]] w Gdańsku. Po kilkuletniej zagranicznej praktyce od 1856 roku prowadził w Gdańsku fabrykę pianin przy Langgasse 55 (ul. Długa), w domu B. Kabusa, a od października 1866 przy Heilige-Geist-Gasse 118 (ul. św. Ducha); od 1863 również skład fortepianów i fisharmonii. Na gdańskiej wystawie przemysłowej w 1858 roku pokazał pionowy fortepian szafkowy (kabinet) z metalową ramą modelu Papego; na wystawie w Królewcu w 1875 jego pianina nagrodzono medalem srebrnym wielkim. W 1890 roku oferował instrumenty z najnowszą konstrukcją ram odlewanych. We wrześniu 1893 planował zamknięcie firmy. Numery seryjne produkcji: 21 VIII 1869 – 600, 22 VII 1875 – 1000, 1902 – około 2000. <br/><br/> | ||
Mieszkał przy Holzmarkt (Targ Drzewny), od kwietnia 1853 przy Altstädtischer Graben 1314 (ul. Podwale Staromiejskie). 30 XII 1858 roku ożenił się z Marią Henriettą Agnes z domu Eggert (15 III 1829 – 3 XI 1897), córką Carla Simona, organisty [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] (jej brat, fortepianmistrz [[EGGERT JOHANN CARL WILHELM | Johann Carl Wilhelm Eggert]], poślubił Paulinę Louisę, siostrę Hugona). Miał córki: Marię Sabinę Eugenię Lindenberg (16 VIII 1860 – 23 VIII 1909; ochrzczona 17 XI 1860) oraz bliźniaczki Eugenię Annę Weyrich (14 XII 1863 – 15 XII 1931; ochrzczona wraz z siostrą 14 III 1864), skrzypaczkę, i Elisabeth Agnes Laemmer (14 XII 1863 – 24 IV 1945), pianistkę. Powtórnie ożenił się 11 II 1899 roku z Margarethą Priską Elisabeth z domu Zöllner (ur. 16 IX 1852 Gdańsk), córką mistrza krawieckiego Johanna Heinricha i Emmy Marii Theresy z domu Glink. Ewangelik. {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Mieszkał przy Holzmarkt (Targ Drzewny), od kwietnia 1853 przy Altstädtischer Graben 1314 (ul. Podwale Staromiejskie). 30 XII 1858 roku ożenił się z Marią Henriettą Agnes z domu Eggert (15 III 1829 – 3 XI 1897), córką Carla Simona, organisty [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] (jej brat, fortepianmistrz [[EGGERT JOHANN CARL WILHELM | Johann Carl Wilhelm Eggert]], poślubił Paulinę Louisę, siostrę Hugona). Miał córki: Marię Sabinę Eugenię Lindenberg (16 VIII 1860 – 23 VIII 1909; ochrzczona 17 XI 1860) oraz bliźniaczki Eugenię Annę Weyrich (14 XII 1863 – 15 XII 1931; ochrzczona wraz z siostrą 14 III 1864), skrzypaczkę, i Elisabeth Agnes Laemmer (14 XII 1863 – 24 IV 1945), pianistkę. Powtórnie ożenił się 11 II 1899 roku z Margarethą Priską Elisabeth z domu Zöllner (ur. 16 IX 1852 Gdańsk), córką mistrza krawieckiego Johanna Heinricha i Emmy Marii Theresy z domu Glink. Ewangelik. {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 09:23, 27 wrz 2018
HUGO EUGEN SIEGEL (13 XI 1827 Gdańsk – 5 IV 1902 Gdańsk), budowniczy fortepianów. Syn oboisty, kapelmistrza wojskowego i miejskiego Johanna Friedricha (13 III 1794 Merseburg – 15 IV 1872 Gdańsk) oraz Johanny Caroliny z domu Ziehmann (26 III 1794 – 20 IV 1854), córki gdańskiego mistrza sukiennika; brat fortepianmistrza Eduarda Rudolpha (2 VII 1819 Gdańsk – 10 III 1901 Stade koło Hamburga; zob. tabelę w haśle instrumenty muzyczne – budownictwo), a także muzyka Friedricha Juliusa Louisa (13 XI 1816 Gdańsk – 12 IV 1875 Gdańsk). Od 1851 do około 1853 roku stroiciel firmy Ernsta Theodora Woyckego w Gdańsku. Po kilkuletniej zagranicznej praktyce od 1856 roku prowadził w Gdańsku fabrykę pianin przy Langgasse 55 (ul. Długa), w domu B. Kabusa, a od października 1866 przy Heilige-Geist-Gasse 118 (ul. św. Ducha); od 1863 również skład fortepianów i fisharmonii. Na gdańskiej wystawie przemysłowej w 1858 roku pokazał pionowy fortepian szafkowy (kabinet) z metalową ramą modelu Papego; na wystawie w Królewcu w 1875 jego pianina nagrodzono medalem srebrnym wielkim. W 1890 roku oferował instrumenty z najnowszą konstrukcją ram odlewanych. We wrześniu 1893 planował zamknięcie firmy. Numery seryjne produkcji: 21 VIII 1869 – 600, 22 VII 1875 – 1000, 1902 – około 2000.
Mieszkał przy Holzmarkt (Targ Drzewny), od kwietnia 1853 przy Altstädtischer Graben 1314 (ul. Podwale Staromiejskie). 30 XII 1858 roku ożenił się z Marią Henriettą Agnes z domu Eggert (15 III 1829 – 3 XI 1897), córką Carla Simona, organisty kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (jej brat, fortepianmistrz Johann Carl Wilhelm Eggert, poślubił Paulinę Louisę, siostrę Hugona). Miał córki: Marię Sabinę Eugenię Lindenberg (16 VIII 1860 – 23 VIII 1909; ochrzczona 17 XI 1860) oraz bliźniaczki Eugenię Annę Weyrich (14 XII 1863 – 15 XII 1931; ochrzczona wraz z siostrą 14 III 1864), skrzypaczkę, i Elisabeth Agnes Laemmer (14 XII 1863 – 24 IV 1945), pianistkę. Powtórnie ożenił się 11 II 1899 roku z Margarethą Priską Elisabeth z domu Zöllner (ur. 16 IX 1852 Gdańsk), córką mistrza krawieckiego Johanna Heinricha i Emmy Marii Theresy z domu Glink. Ewangelik.
