NICOLOVIUS THEODOR BALTHASAR, prezydent rejencji gdańskiej
(Utworzył nową stronę „{{web}} {{author: MrGl}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
(nowe_hasło_07.2018) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | {{author: MrGl}} | + | '''THEODOR BALTHASAR NICOLOVIUS''' (18 V 1768 Królewiec – 11 X 1831 Królewiec), prezydent [[REJENCJA GDAŃSKA| rejencji gdańskiej]]. Syn urzędnika pruskiego Matthiasa Balthasara Nicoloviusa (1717–1778), brat urzędnika ministerialnego Georga Heinricha (1767–1839). Absolwent gimnazjum w Królewcu, na tamtejszym uniwersytecie studiował filozofię i prawo. Od 1797 roku pracował w administracji państwowej w Płocku, który po rozbiorach Polski został włączony do państwa pruskiego. W latach 1803–1809 był radcą w Gumbinnen (obecnie Gusiew, Rosja), w 1810 wiceprezydentem rejencji w Królewcu, a od 1813 w Gunbinnen. Od 19 XI 1818 do 9 V 1825 roku pełnił obowiązki prezydenta rejencji gdańskiej, jego zwierzchnikiem był nadprezydent prowincji Westpreußen (Prusy Zachodnie) Heinrich von Schön (1773–1856).<br/><br/> |
| − | [[Category: | + | W trakcie swej kadencji największą uwagę poświęcił tworzeniu terenowych organów władzy państwowej, jakimi od 1820 roku były nowo powołane powiaty w rejencji. Wspierał terenowe oddziały centralnej administracji skarbowej i policji, które były organizowane głównie w Gdańsku. Brał też udział w tworzeniu bazy dla nowych garnizonów wojskowych w Gdańsku, Elblągu i Starogardzie Gdańskim. Po przejściu na emeryturę wyjechał z Gdańska. <br/><br/> |
| + | Był żonaty z Marianne Sophie Hamann (1779–1855). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 09:34, 16 paź 2018
THEODOR BALTHASAR NICOLOVIUS (18 V 1768 Królewiec – 11 X 1831 Królewiec), prezydent rejencji gdańskiej. Syn urzędnika pruskiego Matthiasa Balthasara Nicoloviusa (1717–1778), brat urzędnika ministerialnego Georga Heinricha (1767–1839). Absolwent gimnazjum w Królewcu, na tamtejszym uniwersytecie studiował filozofię i prawo. Od 1797 roku pracował w administracji państwowej w Płocku, który po rozbiorach Polski został włączony do państwa pruskiego. W latach 1803–1809 był radcą w Gumbinnen (obecnie Gusiew, Rosja), w 1810 wiceprezydentem rejencji w Królewcu, a od 1813 w Gunbinnen. Od 19 XI 1818 do 9 V 1825 roku pełnił obowiązki prezydenta rejencji gdańskiej, jego zwierzchnikiem był nadprezydent prowincji Westpreußen (Prusy Zachodnie) Heinrich von Schön (1773–1856).
W trakcie swej kadencji największą uwagę poświęcił tworzeniu terenowych organów władzy państwowej, jakimi od 1820 roku były nowo powołane powiaty w rejencji. Wspierał terenowe oddziały centralnej administracji skarbowej i policji, które były organizowane głównie w Gdańsku. Brał też udział w tworzeniu bazy dla nowych garnizonów wojskowych w Gdańsku, Elblągu i Starogardzie Gdańskim. Po przejściu na emeryturę wyjechał z Gdańska.
Był żonaty z Marianne Sophie Hamann (1779–1855).
