KOWALCZYK JERZY STEFAN, profesor Politechniki Gdańskiej

Wersja z 07:41, 27 wrz 2017

JERZY KOWALCZYK (20 X 1923 Siedlce – 15 XI 2006 Gdańsk), naukowiec, specjalista z chemii analitycznej, chromatografii. Syn Aleksandra Kowalczyka (1897–1977), żołnierza Polskiej Organizacji Wojskowej, Armii Krajowej (AK) i lotnika, oraz Stefanii (1902–1996) z domu Bujnik. W latach 1941–1944 żołnierz Związku Walki Zbrojnej (w 1942 przemianowanego na AK) w okolicach Siedlec, jednocześnie urzędnik w Urzędzie Gminy w Sarnakach (1941–1942), sekretarz w Urzędzie Gminy Czuryły (1942–1944).

W 1945 roku uzyskał maturę w liceum matematyczno-fizycznym im. Bolesława Prusa w Siedlcach. Od stycznia do października 1945 studiował na I roku Wydziału Mechaniczno-Elektrycznego Politechniki Warszawskiej z tymczasową siedzibą w Lublinie. Dwustopniowe studia wyższe odbył na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej (PG), od 1949 magister inżynier chemik. Na Wydziale Chemicznym PG w 1962 uzyskał doktorat, w 1966 habilitację. Od 1967 roku docent, 1977 profesor nadzwyczajny (tytularny), 1994 profesor zwyczajny. W latach 1949–1950 pracował w Ministerstwie Handlu, 1950–1951 w Głównym Instytucie Lotnictwa w Warszawie. W okresie 1951–1957 był kierownikiem laboratorium w Państwowym Szpitalu Klinicznym nr 1 w Gdańsku, następnie (1959–1962) kierownikiem w Centralnym Laboratorium Akademii Medycznej w Gdańsku ( Gdański Uniwersytet Medyczny). W latach 1957–1994 pracownik PG, 1967–1970 kierownik Zakładu Analizy Technicznej w Katedrze Chemii Technicznej i Nieorganicznej i Analizy Technicznej na Wydziale Chemicznym PG. Autor i współautor publikacji na temat chromatografii cieczowej. Jako twórca lub współtwórca wynalazków uzyskał 13 patentów (wśród nich kolumna chromatografu cieczowego, 1982), w tym europejskie. Konstruktor pierwszego w Polsce chromatografu cieczowego, w latach 1975–1989 wdrożonego do produkcji dla Zakładów „Polfa” w Kutnie. Członek między innymi Komitetu Inżynierii Chemicznej Polskiej Akademii Nauk. Autor wspomnień. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979), Złotym Krzyżem Zasługi (1975). Pochowany na cmentarzu katolickim w Sopocie.

Był żonaty z Ewą z domu Trent (ur. 1929), ojciec Wojciecha (ur. 1951) i Piotra (ur. 1956). WP