SCHRECK VALENTINUS, rektor szkoły mariackiej
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | SCHRECK VALENTINUS (1527 Altenberg – 1602 Gdańsk), poeta, rektor q szkoły mariackiej. Studiował w Wittenberdze i Królewcu, gdzie 3 X 1566 uzyskał stopień magistra. W 1567 prof. poezji, 1568 dziekan Wydz. Filoz. uniw. w Królewcu. Uprawiał wówczas gł. poezję rel. Jego talent poetycki doceniono 1559, po ogłoszeniu elegii Triumphus Christi ascedentis in coelum, zadedykowanej Mikołajowi Radziwiłłowi Czarnemu. Tworzył też wiersze okolicznościowe, szczególnie epitalamia, dedykowane przyjaciołom i przełożonym. W 1569 powołany przez Radę Miejską Gd. na rektora szkoły mariackiej, był nim do końca życia. Dbał o dobór odpowiednich nauczycieli, pisał książki dla uczniów, prowadził teatr szkolny. Przedstawienia odbywały się w q kośc. NMP (pierwsze 1570). W 1573 wystawił komedię Hansa Sachsa w jęz. niem. David und Bathseda, a 1578 Phormio Terencjusza po łacinie i Gryzeldę Boccaccia we własnej przeróbce w jęz. niem. W 1581, z okazji uroczystego otwarcia siedziby szkoły przy ul. Chlebnickiej 2, w obecności notabli miejskich wygłosił wierszowane przemówienie na temat szkolnictwa od starożytności po czasy współczesne. W 1578 dla potrzeb szkolnych ułożył krótkie wiersze do perykop ewang. (Hexastichorum et hymnorum praecipues lectionum evangelicarum In ecclesia… libri 3), 1586 poszerzone wyd. pt. Periocharum et hymnorum… libri 3. W nauczaniu jęz. łac. posługiwał się podręcznikiem Ioachima Camerariusa (rozmówki łac.-niem.), przez siebie | + | SCHRECK VALENTINUS (1527 Altenberg – 1602 Gdańsk), poeta, rektor q szkoły mariackiej. Studiował w Wittenberdze i Królewcu, gdzie 3 X 1566 uzyskał stopień magistra. W 1567 prof. poezji, 1568 dziekan Wydz. Filoz. uniw. w Królewcu. Uprawiał wówczas gł. poezję rel. Jego talent poetycki doceniono 1559, po ogłoszeniu elegii Triumphus Christi ascedentis in coelum, zadedykowanej Mikołajowi Radziwiłłowi Czarnemu. Tworzył też wiersze okolicznościowe, szczególnie epitalamia, dedykowane przyjaciołom i przełożonym. W 1569 powołany przez Radę Miejską Gd. na rektora szkoły mariackiej, był nim do końca życia. Dbał o dobór odpowiednich nauczycieli, pisał książki dla uczniów, prowadził teatr szkolny. Przedstawienia odbywały się w q kośc. NMP (pierwsze 1570). W 1573 wystawił komedię Hansa Sachsa w jęz. niem. David und Bathseda, a 1578 Phormio Terencjusza po łacinie i Gryzeldę Boccaccia we własnej przeróbce w jęz. niem. W 1581, z okazji uroczystego otwarcia siedziby szkoły przy ul. Chlebnickiej 2, w obecności notabli miejskich wygłosił wierszowane przemówienie na temat szkolnictwa od starożytności po czasy współczesne. W 1578 dla potrzeb szkolnych ułożył krótkie wiersze do perykop ewang. (Hexastichorum et hymnorum praecipues lectionum evangelicarum In ecclesia… libri 3), 1586 poszerzone wyd. pt. Periocharum et hymnorum… libri 3. W nauczaniu jęz. łac. posługiwał się podręcznikiem Ioachima Camerariusa (rozmówki łac.-niem.), przez siebie zmodyfikowanym. W 1592 opracował program reformy szkoły mariackiej Leges officia docentium et discentium in schola Mariana complectens, który został przyjęty przez rektorów pozostałych szkół parafialnych. Najważniejszym postanowieniem było wprowadzenie obowiązku szkolnego dla wszystkich dzieci w Gd. Dla uczniów z ubogich rodzin tworzono klasy pauprów. W 1575 wyd. zbiór epitalamiów (Epithalamia varia), 1583 zbiór wierszy rel. Pochowany w kośc. NMP. {{author: MAB}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 00:23, 2 mar 2013
SCHRECK VALENTINUS (1527 Altenberg – 1602 Gdańsk), poeta, rektor q szkoły mariackiej. Studiował w Wittenberdze i Królewcu, gdzie 3 X 1566 uzyskał stopień magistra. W 1567 prof. poezji, 1568 dziekan Wydz. Filoz. uniw. w Królewcu. Uprawiał wówczas gł. poezję rel. Jego talent poetycki doceniono 1559, po ogłoszeniu elegii Triumphus Christi ascedentis in coelum, zadedykowanej Mikołajowi Radziwiłłowi Czarnemu. Tworzył też wiersze okolicznościowe, szczególnie epitalamia, dedykowane przyjaciołom i przełożonym. W 1569 powołany przez Radę Miejską Gd. na rektora szkoły mariackiej, był nim do końca życia. Dbał o dobór odpowiednich nauczycieli, pisał książki dla uczniów, prowadził teatr szkolny. Przedstawienia odbywały się w q kośc. NMP (pierwsze 1570). W 1573 wystawił komedię Hansa Sachsa w jęz. niem. David und Bathseda, a 1578 Phormio Terencjusza po łacinie i Gryzeldę Boccaccia we własnej przeróbce w jęz. niem. W 1581, z okazji uroczystego otwarcia siedziby szkoły przy ul. Chlebnickiej 2, w obecności notabli miejskich wygłosił wierszowane przemówienie na temat szkolnictwa od starożytności po czasy współczesne. W 1578 dla potrzeb szkolnych ułożył krótkie wiersze do perykop ewang. (Hexastichorum et hymnorum praecipues lectionum evangelicarum In ecclesia… libri 3), 1586 poszerzone wyd. pt. Periocharum et hymnorum… libri 3. W nauczaniu jęz. łac. posługiwał się podręcznikiem Ioachima Camerariusa (rozmówki łac.-niem.), przez siebie zmodyfikowanym. W 1592 opracował program reformy szkoły mariackiej Leges officia docentium et discentium in schola Mariana complectens, który został przyjęty przez rektorów pozostałych szkół parafialnych. Najważniejszym postanowieniem było wprowadzenie obowiązku szkolnego dla wszystkich dzieci w Gd. Dla uczniów z ubogich rodzin tworzono klasy pauprów. W 1575 wyd. zbiór epitalamiów (Epithalamia varia), 1583 zbiór wierszy rel. Pochowany w kośc. NMP.
