ROLL BARBARA, historyk sztuki, konserwator
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''BARBARA ROLL''' (ur. 20 X 1928 Poznań), historyk sztuki. W 1956 roku absolwentka | + | '''BARBARA ROLL''' (ur. 20 X 1928 Poznań), historyk sztuki. W 1956 roku absolwentka Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od roku 1957 pracownik w urzędzie wojewódzkim konserwatora zabytków w Gdańsku, w latach 1961–1967 konserwator wojewódzki. Do najważniejszych jej osiągnięć należy konserwacja i częściowa rekonstrukcja wystroju Wielkiej Sali Rady [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratusza Głównego Miasta]]. Podjęła trudną i odważną decyzję usunięcia XIX-wiecznych złoceń pokrywających wystrój tej sali, odsłaniając bogactwo renesansowych barw na gzymsach i fryzach. Nadzorowała m.in. konserwację ołtarzy głównych z [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] i [[KOŚCIÓŁ ŚW. MIKOŁAJA | kościoła św. Mikołaja]]. W 1970 roku zorganizowała Biuro Badań i Dokumentacji Zabytków w Gdańsku i do 1975 pełniła w nim funkcję dyrektora, rozpoczynając wpisywanie gdańskich dzieł sztuki i architektury do rejestru zabytków oraz ewidencjonowanie budowli z przełomu XIX i XX wieku. W okresie 1975–1988 pracownik Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku, gdzie wspólnie z Iwoną Strzelecką opracowała teksty i redagowała katalogi zabytków sztuki (miasta Gdańska, powiatów: Kościerzyna, Puck, Pruszcz). Zredagowany katalog ''Gdańsk, Główne Miasto'' (2006) jest najpoważniejszym wydawnictwem dotyczącym gdańskich zabytków sztuki. {{author: CzB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 10:21, 17 maj 2016
BARBARA ROLL (ur. 20 X 1928 Poznań), historyk sztuki. W 1956 roku absolwentka Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od roku 1957 pracownik w urzędzie wojewódzkim konserwatora zabytków w Gdańsku, w latach 1961–1967 konserwator wojewódzki. Do najważniejszych jej osiągnięć należy konserwacja i częściowa rekonstrukcja wystroju Wielkiej Sali Rady Ratusza Głównego Miasta. Podjęła trudną i odważną decyzję usunięcia XIX-wiecznych złoceń pokrywających wystrój tej sali, odsłaniając bogactwo renesansowych barw na gzymsach i fryzach. Nadzorowała m.in. konserwację ołtarzy głównych z kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i kościoła św. Mikołaja. W 1970 roku zorganizowała Biuro Badań i Dokumentacji Zabytków w Gdańsku i do 1975 pełniła w nim funkcję dyrektora, rozpoczynając wpisywanie gdańskich dzieł sztuki i architektury do rejestru zabytków oraz ewidencjonowanie budowli z przełomu XIX i XX wieku. W okresie 1975–1988 pracownik Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku, gdzie wspólnie z Iwoną Strzelecką opracowała teksty i redagowała katalogi zabytków sztuki (miasta Gdańska, powiatów: Kościerzyna, Puck, Pruszcz). Zredagowany katalog Gdańsk, Główne Miasto (2006) jest najpoważniejszym wydawnictwem dotyczącym gdańskich zabytków sztuki.
