LINTZ JOHANN HEINRICH, burmistrz Gdańska
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | {{ | + | {{web}} |
| − | '''JOHANN HEINRICH LINTZ''' (około 1805 Niemcy – 30 IV 1876 poza Gdańskiem), | + | '''JOHANN HEINRICH LINTZ''' (około 1805 Niemcy – 30 IV 1876 poza Gdańskiem), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Z wykształcenia prawnik, przed podjęciem pracy w Gdańsku był sędzią. Powołany przez [[RADA MIEJSKA | Radę Miejską]] 1 I 1863 roku na dwunastoletnią kadencję, jako burmistrz Gdańska urzędował od 7 II 1863 roku. Współpracował z nadburmistrzem [[WINTER LEOPOLD von | Leopoldem von Winterem]], którego był zastępcą, przy realizacji kluczowych dla miasta inwestycji. Na co dzień kierował pracą Zarządu Miasta (Magistrat), odpowiadał za działalność miejskich służb komunalnych. W latach 1865–1875 z ramienia Zarządu Miasta wraz z architektem miejskim [[LICHT JULIUS ALBERT | Juliusem Lichtem]] nadzorował prace przy doprowadzeniu do miasta źródlanej wody pitnej z [[UJĘCIE WODY PRĘGOWO | ujęcia wody]] w Pręgowie i założeniu centralnej kanalizacji ([[WODOCIĄGI | wodociągi]]) wraz z polami irygacyjnymi (oczyszczalnią ścieków) w [[SĄCZKI | Sączkach]] na Stogach. Były to najważniejsze gdańskie inwestycje XIX wieku. Rolę Lintza doceniono, umieszczając jego medalion na [[FONTANNA WINTERA | fontannie Wintera]] (zbudowanej w 1875 roku) pośród innych żeliwnych medalionów przedstawiających osoby zasłużone dla tego przedsięwzięcia. Pod koniec jego kadencji rozpoczęły się w Gdańsku prace przy kolejnej dużej, rozłożonej na lata inwestycji: brukowaniu ulic granitową kostką oraz układaniu chodników z granitowej małej kostki i z płyt z kamienia gotlandzkiego. <br/><br/> |
| + | W 1867 roku mieszkał przy Steindamm 12 (ul. Kamienna Grobla), w 1874 przy Krebsmarkt 4/5 (Targ Rakowy). W końcu grudnia 1875, po zakończeniu kadencji, przeszedł na emeryturę i wyjechał z Gdańska. Jego sprawy rodzinne nie są znane. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 19:33, 1 lis 2016
JOHANN HEINRICH LINTZ (około 1805 Niemcy – 30 IV 1876 poza Gdańskiem), burmistrz Gdańska. Z wykształcenia prawnik, przed podjęciem pracy w Gdańsku był sędzią. Powołany przez Radę Miejską 1 I 1863 roku na dwunastoletnią kadencję, jako burmistrz Gdańska urzędował od 7 II 1863 roku. Współpracował z nadburmistrzem Leopoldem von Winterem, którego był zastępcą, przy realizacji kluczowych dla miasta inwestycji. Na co dzień kierował pracą Zarządu Miasta (Magistrat), odpowiadał za działalność miejskich służb komunalnych. W latach 1865–1875 z ramienia Zarządu Miasta wraz z architektem miejskim Juliusem Lichtem nadzorował prace przy doprowadzeniu do miasta źródlanej wody pitnej z ujęcia wody w Pręgowie i założeniu centralnej kanalizacji ( wodociągi) wraz z polami irygacyjnymi (oczyszczalnią ścieków) w Sączkach na Stogach. Były to najważniejsze gdańskie inwestycje XIX wieku. Rolę Lintza doceniono, umieszczając jego medalion na fontannie Wintera (zbudowanej w 1875 roku) pośród innych żeliwnych medalionów przedstawiających osoby zasłużone dla tego przedsięwzięcia. Pod koniec jego kadencji rozpoczęły się w Gdańsku prace przy kolejnej dużej, rozłożonej na lata inwestycji: brukowaniu ulic granitową kostką oraz układaniu chodników z granitowej małej kostki i z płyt z kamienia gotlandzkiego.
W 1867 roku mieszkał przy Steindamm 12 (ul. Kamienna Grobla), w 1874 przy Krebsmarkt 4/5 (Targ Rakowy). W końcu grudnia 1875, po zakończeniu kadencji, przeszedł na emeryturę i wyjechał z Gdańska. Jego sprawy rodzinne nie są znane.
