SZCZODROWSKA-PEPLIŃSKA ELŻBIETA, artystka rzeźbiarka

[[File:Płaskorzeźba_Elżbiety_Szczodrowskiej_Peplińskiej_i_Roberta_Peplińskiego__pomnik_Poległych_Stoczniowców.JPG|thumb|Płaskorzeźba Elżbiety Szczodrowskiej-Peplińskiej i Roberta Peplińskiego, pomnik Poległych Stoczniowców]]SZCZODROWSKA-PEPLIŃSKA ELŻBIETA (5 IX 1921 Tczew – 30 V 2009 Sopot), artysta rzeźbiarz, pedagog. Od 1934 w Gd. W 1937 rozpoczęła naukę w Pomorskiej Szkole Sztuk Pięknych Wacława Szczeblewskiego w Gdyni. W 1945–49 studiowała rzeźbę u prof. q Mariana Wnuka w PWSSP w Sopocie (q Akademia Sztuk Pięknych). Wystawiała w Sopocie 1958, 1968 i 1969, 1964 – 65 w NRD, Danii, Francji, Lublinie 1969, Muzeum Stutthof w Sztutowie od 1970. 1952–76 nauczała rzeźby w Liceum Plastycznym w Gdyni-Orłowie. Posługiwała się rozpoznawalnym stylem, prace w metalu, drewnie, odlewy w cemencie, nawiązywały często do przeżyć jej i rodziny w czasie II w. świat. Cykl poświęcony martyrologii znajduje się na stałej wystawie w Muzeum Stutthof w Sztutowie. Z mężem Robertem Peplińskim stworzyła m.in.: tabernakulum, chrzcielnicę, elementy ołtarzowe oraz drzwi z brązu (od strony ul. Mniszki) w q kośc. św. Brygidy (po 1970), figurę Chrystusa Ukrzyżowanego w q kośc. św. Andrzeja Boboli (1973), cykl rzeźb ołtarzowych oraz ambonę w q kośc. św. Franciszka (1974–75), poza Gd. po 1970 powstały rzeźby do kaplicy kośc. Sióstr Niepokalanek w Kościerzynie i kośc. paraf. w Jodłownie k. Kolbud. W 1980 zaprojektowała i wykonała z mężem rzeźby w dolnej partii q pomnika Poległych Stocz- niowców w Gd.{{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]]