SIEDEMNASTY KORPUS ARMIJNY

[[File:Wilhelm_II_wizytuje_17__Korpus_Armijny.JPG|thumb|Wilhelm II wizytuje 17. Korpus Armijny]][[File:Cesarz_niemiecki_i_król_Prus_Wilhelm_II_w_mundurze_1__Przybocznego_Pułku_Huzarów_nr_1.JPG|thumb|Cesarz niemiecki i król Prus Wilhelm II w mundurze 1. Przybocznego Pułku Huzarów nr 1]][[File:Księżniczka_Maria_Luiza_w_mundurze____czarnych_huzarów___.JPG|thumb|Księżniczka Maria Luiza w mundurze „czarnych huzarów”]]SIEDEMNASTY(17.) KORPUS ARMIJNY (17. Armeekorps), związek taktyczny wojsk lądowych II Rzeszy Niemieckiej, obejmujący zasięgiem prowincję Prusy Zach., z siedzibą dowództwa w Gd., od 1901 przy Elisabethwall 1 (ul. Wały Jagiellońskie). Utworzony 1 IV 1890 poprzez wydzielenie z 1. Korpusu Armijnego z siedzibą w Królewcu, istniał do 1920 (w Gd. do 1919). Składał się z: 35. dyw. piechoty (miejsce stacjonowania: Toruń); 36. dyw. piechoty (Gd.); batalionu strzelców nr 2 (Chełmno); pułku artylerii pieszej nr 11 (Toruń), pułku artylerii pieszej nr 15 (Toruń, Grudziądz), zastąpionego później pułkiem artylerii pieszej nr 17 (Gd., Piława); pomor. batalionu saperskiego nr 2 (Toruń), zastąpionego później przez batalion saperski nr 17; batalionu taborów nr 17 (G., Toruń). W 1913 i 1914 przechodził reorganizacje, oprócz wyłączanych jednostek pojawiły się nowe, np. wojska łączności (5. batalion telegraficzny, 1. i 2. kompania forteczna łączności telefonicznej, później 17. oddział łączności telefonicznej), inżynieryjskie (17. oddział budowy mostów i pluton reflektorów) i lotnicze (17. oddział lotniczy). 17. Korpusowi Armijnemu podlegały liczne warsztaty wojsk. i fabryki broni, inspekcje wojsk., zabudowania koszarowe, place ćwiczeń, twierdza w Wisłoujściu, urzędy zaopatrzenia, szpitale, więzienia oraz umocnienia garnizonowe, dom inwalidów (Słupsk) i in.  Oddziały stacjonujące w Gdańsku: 1) Dowództwo 36. dywizji piechoty (36. Infanterie-Division); utworzona 1 IV 1890, istniała do 1919 (w Gd. do 1918); w Gd. stacjonowało dowództwo dywizji i część jednostek. Skład: 71. brygada piechoty (Gd.), 72. brygada piechoty (Iława, Ostróda i Działdowo); 36. brygada kawalerii (Gd., Słupsk, Sławno); 36. brygada artylerii polowej (36. Feldartillerie-Brigade). a) 71. brygada piechoty (71. Infanterie-Brigade) utworzona 1 IV 1890, istniała do 1919. Skład: 5. pułk grenadierów im. króla Fryderyka i (Grenadier-Regiment König Friedrich I. Nr. 5 (4. Ostpreußiches)) i 128. gd. pułk piechoty (Infantrie-Regiment Nr. 128). W 1918 w wyniku reorganizacji dołączono 175. pułk piechoty, 64. oddział broni maszynowej oraz część 5. pułku huzarów. b) 36. brygada kawalerii (36. Kavalerie-Brigade) utworzona 1 IV 1890 z dotychczasowej brygady przybocznej huzarów. Skład: 1 pułk przyboczny huzarów nr 1 (1. Leibhusaren-Regiment Nr. 1) i przypisana im eskadra strzelców konnych (Gd.) oraz pomor. pułk huzarów im. księcia Blücher von Wahlstatt nr 5 (Husaren-Regiment Fürst Blücher von Wahlstatt Nr. 5, Słupsk, później też Sławno). W 1901 pomor. pułk huzarów zastąpiony został przez stacjonujący w Gd. 2. pułk przyboczny huzarów nr 2 im. Królowej Prus Wiktorii (2. Leibhusaren-Regiment Königin Victoria von Preußen Nr. 2), nazwany tak na cześć Wiktorii Luizy (1892–1980), córki cesarza Wilhelma II. W 1914–18 brygada wzmocniona o 4. oddział broni maszynowej, oddział saperów konnych oraz oddział konny 35. pułku artylerii polowej. c) Dowództwo 36. brygady artylerii polowej (36. Feldartillerie-Brigade); skład: 36. pułk artylerii polowej (Feldartillerie-Regiment Nr. 36, w Gd.), 72. pułk artylerii polowej (Gd., Grudziądz). 2) i batalion 17. pułku artylerii ciężkiej (Fußartillerie-Regiment Nr. 17 ) (Nowy Port).  3) 5. batalion telegraficzny (Telegraphen-Bataillon Nr. 5), utworzony 1 X 1912 w Berlinie-Klausdorf, docelowo przeznaczony do Gd., gdzie stacjonował sztab, 1., 2. i 3. kompania oraz 4. kompania radiowa; 5. kompania radiowa stacjonowała w Pile. Liczebność: 8 oficerów, 100 żołnierzy.  4) 17. batalion pontonowy (Train-Bataillon Nr. 17), utworzony 28 VII 1890, początkowo jako kompania, od 1 X 1890 w sile batalionu; 27 i 1902 zmienił nazwę na zachodniopruski batalion pontonowy taborów weg nr 17, 1912 wzmocniony  liczebnie do 4 eskadr; od 1 IV 1914 jako zachodnioprus. oddział taborów nr 17. W Gd. stacjonował od 1902, niewielka część w Toruniu. Jednostka odpowiedzialna za budowę mostu pontonowego przez Wisłę w Tczewie lub w innym miejscu zgodnie z otrzymanym rozkazem, w Gd. mieściło się dowództwo batalionu i magazyn sprzętu pontonowego (ob. al. Grunwaldzka 211, klub studencki Żak). {{author: JDan}}  {{author:JDan}}