KSIĘGI GRUNTOWE
Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
(Utworzył nową stronę „{{paper}} Najstarsza księga gruntowa Gdańska, 1354–1443[[File:Tabliczki woskowe z zakazami c...”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Najstarsza księga gruntowa Gdańska, 1354–1443.JPG|thumb|Najstarsza księga gruntowa Gdańska, 1354–1443]][[File:Tabliczki woskowe z zakazami czynszowymi z ulic Elbląskiej i Szopy, 1410.JPG|thumb|Tabliczki woskowe z zakazami czynszowymi z ulic Elbląskiej i Szopy, 1410]]KSIĘGI GRUNTOWE. Najstarsza seria ksiąg miejskich gd. q kancelarii. Zawierały spisy właścicieli parceli, w późn. notowano także wysokość płaconego czynszu. Główne Miasto i przedmieścia: najstarsza zachowana księga gruntowa powstała 1357, jest częściowo przepisana ze starszej, niezachowanej, z ok. 1330–31. Zawiera dodatkowe roczne wykazy przyjętych do prawa miejskiego 1364–1434, wpisy dotyczą kupna, sprzedaży rent i czynszów z posesji znajdujących się na Głównym Mieście (1331–59), także spichrzów i ogrodów na q Przedmieściu (1361–1405). Wykaz właścicieli działek ułożono wg podziału na ulice. Każdorazowa zmiana właściciela wiązała się ze starciem nazwiska i wpisaniem następnego posiadacza. Nieczytelność kolejnych wpisów powodowała konieczność tworzenia następnych ksiąg 1382 i 1633, z podobnym układem wpisów. W 1359 założono księgę Liber hereditarium bonorum divisionum, zawierającą wpisy dotyczące różnego rodzaju transakcji nieruchomościami, obciążeń hipotecznych, fundacji i testamentów, prowadzoną do 1439. Do ustalenia dawnych właścicieli służyły tzw. libri memorandorum (zachowane od 1579), w których zapisywano czynności prawne dotyczące parcel. Prowadzono osobne księgi gruntowe dla spichrzów i posiadłości na przedmieściach Głównego Miasta (najstarsza zał. 1385). Od XVII w. zakładano osobne k.g. dla innych dzielnic (Dolne Miasto, Siedlce, Biskupia Górka) oraz miejscowości należących do obszaru patrymonialnego Gd. Od 1420 użytkowana była osobna k.g. dla jatek Głównego Miasta i Starego Przedmieścia. K.g. stanowiły dla q tabliczek woskowych wykaz czynszów gruntowych, które z poszczególnych posiadłości zobowiązana była pobierać q Kamlaria. Stare Miasto: k.g. zakładano już 1400 i 1500, zachowały się dopiero od 1581. Osobne k.g., zakładane w XVI–XVII w., miały Osiek, q Zamczysko i q Wiadrownia nad Radunią. Od 1616 prowadzono k.g. dla jatek Starego Miasta, od 1744 Starych Szkotów. {{author: MG}} [[Category: Encyklopedia]] | + | [[File:Najstarsza księga gruntowa Gdańska, 1354–1443.JPG|thumb|Najstarsza księga gruntowa Gdańska, 1354–1443]][[File:Tabliczki woskowe z zakazami czynszowymi z ulic Elbląskiej i Szopy, 1410.JPG|thumb|Tabliczki woskowe z zakazami czynszowymi z ulic Elbląskiej i Szopy, 1410]]'''KSIĘGI GRUNTOWE.''' Najstarsza seria ksiąg miejskich gd. q kancelarii. Zawierały spisy właścicieli parceli, w późn. notowano także wysokość płaconego czynszu. Główne Miasto i przedmieścia: najstarsza zachowana księga gruntowa powstała 1357, jest częściowo przepisana ze starszej, niezachowanej, z ok. 1330–31. Zawiera dodatkowe roczne wykazy przyjętych do prawa miejskiego 1364–1434, wpisy dotyczą kupna, sprzedaży rent i czynszów z posesji znajdujących się na Głównym Mieście (1331–59), także spichrzów i ogrodów na q Przedmieściu (1361–1405). Wykaz właścicieli działek ułożono wg podziału na ulice. Każdorazowa zmiana właściciela wiązała się ze starciem nazwiska i wpisaniem następnego posiadacza. Nieczytelność kolejnych wpisów powodowała konieczność tworzenia następnych ksiąg 1382 i 1633, z podobnym układem wpisów. W 1359 założono księgę Liber hereditarium bonorum divisionum, zawierającą wpisy dotyczące różnego rodzaju transakcji nieruchomościami, obciążeń hipotecznych, fundacji i testamentów, prowadzoną do 1439. Do ustalenia dawnych właścicieli służyły tzw. libri memorandorum (zachowane od 1579), w których zapisywano czynności prawne dotyczące parcel. Prowadzono osobne księgi gruntowe dla spichrzów i posiadłości na przedmieściach Głównego Miasta (najstarsza zał. 1385). Od XVII w. zakładano osobne k.g. dla innych dzielnic (Dolne Miasto, Siedlce, Biskupia Górka) oraz miejscowości należących do obszaru patrymonialnego Gd. Od 1420 użytkowana była osobna k.g. dla jatek Głównego Miasta i Starego Przedmieścia. K.g. stanowiły dla q tabliczek woskowych wykaz czynszów gruntowych, które z poszczególnych posiadłości zobowiązana była pobierać q Kamlaria. Stare Miasto: k.g. zakładano już 1400 i 1500, zachowały się dopiero od 1581. Osobne k.g., zakładane w XVI–XVII w., miały Osiek, q Zamczysko i q Wiadrownia nad Radunią. Od 1616 prowadzono k.g. dla jatek Starego Miasta, od 1744 Starych Szkotów. {{author: MG}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 19:01, 23 lut 2013
