ANKER SIMON, kupiec
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | ANKER SIMON (2 VIII 1845 Orneta – 3 XII 1935 Gdańsk), kupiec. Do Gd. przybył z rodziną ok. 1880. Założył firmę S. Anker Mehl-Kleie und Kraftfutermittel Großhandlung, zajmującą się handlem zbożem i jego przetworami oraz jego eksportem i importem. Do 1900 posiadał 2 duże spichrze przy Hopfengasse 55 i 56 (ul. Chmielna), do 1915 nabył 3 dalsze. Dla ułatwienia eksportu zboża w 1909 wybudował w porcie elewator zbożowy (przy ob. Nabrzeżu Oliwskim), eksploatowany do dzisiaj. W 1904 wraz z Erichem Karkutschem wybudował dużą piekarnię przy Kolkowgasse 15 (ul. Królikarnia), którą 1916 przeniósł na Rittergasse 7–8 (ul. Rycerska; ob. na fasadzie budynku należącego do Muzeum Archeologicznego widoczne są zachowane inicjały „A.S. B”: Anker Simon Brotfabrik). Był wówczas największym kupcem tej branży w Gd. Po 1920 część jego obowiązków przejęli synowie: Artur (1877–1951), Leo (1878–1960) i Paul (1883–1957), w mniejszym stopniu Heinrich (1880–1948) i Georg (zm. 1956). Około 1900 A. włączył się w działalność społ., został czł. Zgromadzenia Reprezentantów gminy synagogalnej, 1909 wszedł do zarządu Korporacji Kupców. Od 1902 mieszkał w willi przy Silberhütte (ul. Hucisko). Synowie mieszkali w willach w Sopocie, działali także w zarządach wielu miejscowych banków i firm. W 1938 władze nazistowskie zmusiły ich do sprzedaży majątku za symboliczną kwotę i do emigracji do USA i Wielkiej Brytanii. {{author:MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''ANKER SIMON''' (2 VIII 1845 Orneta – 3 XII 1935 Gdańsk), kupiec. Do Gd. przybył z rodziną ok. 1880. Założył firmę S. Anker Mehl-Kleie und Kraftfutermittel Großhandlung, zajmującą się handlem zbożem i jego przetworami oraz jego eksportem i importem. Do 1900 posiadał 2 duże spichrze przy Hopfengasse 55 i 56 (ul. Chmielna), do 1915 nabył 3 dalsze. Dla ułatwienia eksportu zboża w 1909 wybudował w porcie elewator zbożowy (przy ob. Nabrzeżu Oliwskim), eksploatowany do dzisiaj. W 1904 wraz z Erichem Karkutschem wybudował dużą piekarnię przy Kolkowgasse 15 (ul. Królikarnia), którą 1916 przeniósł na Rittergasse 7–8 (ul. Rycerska; ob. na fasadzie budynku należącego do Muzeum Archeologicznego widoczne są zachowane inicjały „A.S. B”: Anker Simon Brotfabrik). Był wówczas największym kupcem tej branży w Gd. Po 1920 część jego obowiązków przejęli synowie: Artur (1877–1951), Leo (1878–1960) i Paul (1883–1957), w mniejszym stopniu Heinrich (1880–1948) i Georg (zm. 1956). Około 1900 A. włączył się w działalność społ., został czł. Zgromadzenia Reprezentantów gminy synagogalnej, 1909 wszedł do zarządu Korporacji Kupców. Od 1902 mieszkał w willi przy Silberhütte (ul. Hucisko). Synowie mieszkali w willach w Sopocie, działali także w zarządach wielu miejscowych banków i firm. W 1938 władze nazistowskie zmusiły ich do sprzedaży majątku za symboliczną kwotę i do emigracji do USA i Wielkiej Brytanii. {{author:MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 18:27, 2 lut 2013
ANKER SIMON (2 VIII 1845 Orneta – 3 XII 1935 Gdańsk), kupiec. Do Gd. przybył z rodziną ok. 1880. Założył firmę S. Anker Mehl-Kleie und Kraftfutermittel Großhandlung, zajmującą się handlem zbożem i jego przetworami oraz jego eksportem i importem. Do 1900 posiadał 2 duże spichrze przy Hopfengasse 55 i 56 (ul. Chmielna), do 1915 nabył 3 dalsze. Dla ułatwienia eksportu zboża w 1909 wybudował w porcie elewator zbożowy (przy ob. Nabrzeżu Oliwskim), eksploatowany do dzisiaj. W 1904 wraz z Erichem Karkutschem wybudował dużą piekarnię przy Kolkowgasse 15 (ul. Królikarnia), którą 1916 przeniósł na Rittergasse 7–8 (ul. Rycerska; ob. na fasadzie budynku należącego do Muzeum Archeologicznego widoczne są zachowane inicjały „A.S. B”: Anker Simon Brotfabrik). Był wówczas największym kupcem tej branży w Gd. Po 1920 część jego obowiązków przejęli synowie: Artur (1877–1951), Leo (1878–1960) i Paul (1883–1957), w mniejszym stopniu Heinrich (1880–1948) i Georg (zm. 1956). Około 1900 A. włączył się w działalność społ., został czł. Zgromadzenia Reprezentantów gminy synagogalnej, 1909 wszedł do zarządu Korporacji Kupców. Od 1902 mieszkał w willi przy Silberhütte (ul. Hucisko). Synowie mieszkali w willach w Sopocie, działali także w zarządach wielu miejscowych banków i firm. W 1938 władze nazistowskie zmusiły ich do sprzedaży majątku za symboliczną kwotę i do emigracji do USA i Wielkiej Brytanii.
