GOŁĘBSKA NATALIA, reżyser
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''NATALIA GOŁĘBSKA''' (18 II 1911 – 16 V 2001 Gdynia), reżyserka, adaptatorka, autorka sztuk i scenariuszy przedstawień teatrów lalkowych. Uczyła się w Studiu Dramatycznym [[GALL IWO | Iwo Galla]] w Krakowie, które ukończyła już w Gdyni, gdzie pracowała u niego w [[TEATR WYBRZEŻE | Teatrze Wybrzeże]]. Tutaj razem z Haliną Gallową reżyserowała poranki poetyckie i sztuki dla dzieci. Była propagatorką polskiej literatury dla najmłodszych. Debiutowała w Teatrze Wybrzeże (jeszcze w Gdyni), reżyserując ''Jesienne bajeczki'' (6 X 1946); w sumie zrealizowała tu trzy przedstawienia. Współpracowała z kilkoma scenami teatrów dla najmłodszych (m.in. w Poznaniu, Warszawie, Bielsku-Białej, Toruniu, Olsztynie), ale na stałe związała się z Trójmiastem. Zaangażowała się do [[MIEJSKI TEATR „MINIATURA” | Państwowego Teatru Lalki i Aktora „Miniatura”]] w Gdańsku. Debiutowała spektaklem ''Trzy niedźwiadki'' Miloslava Dismana (26 XII 1953). Sięgała po literaturę regionalną, np. ''Dumną legendę'' [[FENIKOWSKI FRANCISZEK | Franciszka Fenikowskiego]] (1954), opowiadającą marynistyczną legendę o Janie z Kolna. Zrealizowała tutaj m.in. ''Szewczyka Dratewkę'' Marii Kownackiej (9 V 1955), ''Pastorałkę'' we własnej inscenizacji i reżyserii, ''Flisaka i Przydróżkę'' Hanny Januszewskiej. ''Baśń o pięknej Parysadzie'' Bolesława Leśmiana w jej adaptacji doczekała się kilkunastu realizacji w całej Polsce. Rekordy popularności bił spektakl ''Bo w Mazurze taka dusza'' (jej opracowanie tekstu i reżyseria, 1962), który utrzymał się w repertuarze Teatru Miniatura przez ponad 20 lat. Spektakl ten zdobywał entuzjastyczne recenzje oraz uznanie na całym świecie i był nagradzany na międzynarodowych festiwalach. Gołębska otrzymała m.in. Nagrodę Miasta Gdańska w 1958 roku, na III Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Lalkowych w Opolu zdobyła nagrodę za twórczość dramaturgiczną za tekst ''Od Krakowa jadę'' (1967), a 10 lat później za autorskie przedstawienie ''Leć głosie po rosie''. {{author: HD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | '''NATALIA GOŁĘBSKA''' (18 II 1911 – 16 V 2001 Gdynia), reżyserka, adaptatorka, autorka sztuk i scenariuszy przedstawień teatrów lalkowych. Uczyła się w Studiu Dramatycznym [[GALL IWO | Iwo Galla]] w Krakowie, które ukończyła już w Gdyni, gdzie pracowała u niego w [[TEATR WYBRZEŻE | Teatrze Wybrzeże]]. Tutaj razem z Haliną Gallową reżyserowała poranki poetyckie i sztuki dla dzieci. Była propagatorką polskiej literatury dla najmłodszych. Debiutowała w Teatrze Wybrzeże (jeszcze w Gdyni), reżyserując ''Jesienne bajeczki'' (6 X 1946); w sumie zrealizowała tu trzy przedstawienia. Współpracowała z kilkoma scenami teatrów dla najmłodszych (m.in. w Poznaniu, Warszawie, Bielsku-Białej, Toruniu, Olsztynie), ale na stałe związała się z Trójmiastem. Zaangażowała się do [[MIEJSKI TEATR „MINIATURA” | Państwowego Teatru Lalki i Aktora „Miniatura”]] w Gdańsku. Debiutowała spektaklem ''Trzy niedźwiadki'' Miloslava Dismana (26 XII 1953). Sięgała po literaturę regionalną, np. ''Dumną legendę'' [[FENIKOWSKI FRANCISZEK | Franciszka Fenikowskiego]] (1954), opowiadającą marynistyczną legendę o Janie z Kolna. Zrealizowała tutaj m.in. ''Szewczyka Dratewkę'' Marii Kownackiej (9 V 1955), ''Pastorałkę'' we własnej inscenizacji i reżyserii, ''Flisaka i Przydróżkę'' Hanny Januszewskiej. ''Baśń o pięknej Parysadzie'' Bolesława Leśmiana w jej adaptacji doczekała się kilkunastu realizacji w całej Polsce. Rekordy popularności bił spektakl ''Bo w Mazurze taka dusza'' (jej opracowanie tekstu i reżyseria, 1962), który utrzymał się w repertuarze Teatru Miniatura przez ponad 20 lat. Spektakl ten zdobywał entuzjastyczne recenzje oraz uznanie na całym świecie i był nagradzany na międzynarodowych festiwalach. Gołębska otrzymała m.in. Nagrodę Miasta Gdańska w 1958 roku, na III Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Lalkowych w Opolu zdobyła nagrodę za twórczość dramaturgiczną za tekst ''Od Krakowa jadę'' (1967), a 10 lat później za autorskie przedstawienie ''Leć głosie po rosie''. Odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP (1972). {{author: HD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 19:46, 29 cze 2019
NATALIA GOŁĘBSKA (18 II 1911 – 16 V 2001 Gdynia), reżyserka, adaptatorka, autorka sztuk i scenariuszy przedstawień teatrów lalkowych. Uczyła się w Studiu Dramatycznym Iwo Galla w Krakowie, które ukończyła już w Gdyni, gdzie pracowała u niego w Teatrze Wybrzeże. Tutaj razem z Haliną Gallową reżyserowała poranki poetyckie i sztuki dla dzieci. Była propagatorką polskiej literatury dla najmłodszych. Debiutowała w Teatrze Wybrzeże (jeszcze w Gdyni), reżyserując Jesienne bajeczki (6 X 1946); w sumie zrealizowała tu trzy przedstawienia. Współpracowała z kilkoma scenami teatrów dla najmłodszych (m.in. w Poznaniu, Warszawie, Bielsku-Białej, Toruniu, Olsztynie), ale na stałe związała się z Trójmiastem. Zaangażowała się do Państwowego Teatru Lalki i Aktora „Miniatura” w Gdańsku. Debiutowała spektaklem Trzy niedźwiadki Miloslava Dismana (26 XII 1953). Sięgała po literaturę regionalną, np. Dumną legendę Franciszka Fenikowskiego (1954), opowiadającą marynistyczną legendę o Janie z Kolna. Zrealizowała tutaj m.in. Szewczyka Dratewkę Marii Kownackiej (9 V 1955), Pastorałkę we własnej inscenizacji i reżyserii, Flisaka i Przydróżkę Hanny Januszewskiej. Baśń o pięknej Parysadzie Bolesława Leśmiana w jej adaptacji doczekała się kilkunastu realizacji w całej Polsce. Rekordy popularności bił spektakl Bo w Mazurze taka dusza (jej opracowanie tekstu i reżyseria, 1962), który utrzymał się w repertuarze Teatru Miniatura przez ponad 20 lat. Spektakl ten zdobywał entuzjastyczne recenzje oraz uznanie na całym świecie i był nagradzany na międzynarodowych festiwalach. Gołębska otrzymała m.in. Nagrodę Miasta Gdańska w 1958 roku, na III Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Lalkowych w Opolu zdobyła nagrodę za twórczość dramaturgiczną za tekst Od Krakowa jadę (1967), a 10 lat później za autorskie przedstawienie Leć głosie po rosie. Odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP (1972).
