KOŚCIÓŁ ŚW. ANDRZEJA BOBOLI

{{paper}}

{{paper}}

[[File:Kościół św. Andrzeja Boboli, widok od strony al. Hallera, lata 30. XX wieku.JPG|thumb|Kościół św. Andrzeja Boboli, widok od strony al. Hallera, lata 30. XX wieku]]

[[File:Kościół św. Andrzeja Boboli, widok od strony al. Hallera, lata 30. XX wieku.JPG|thumb|Kościół św. Andrzeja Boboli, widok od strony al. Hallera, lata 30. XX wieku]]

'''KOŚCIÓŁ ŚW. ANDRZEJA BOBOLI''' (pierwotnie: Christuskirche), Wrzeszcz, ul. Mickiewicza (do 1945 Bärenweg). Wzniesiony w latach 1913–1916 według projektu [[PHLEPS HERMANN | Hermanna Phlepsa]]. Przeznaczony był dla ewangelików. Budowla salowa z połączonymi ze sobą kaplicami wpisanymi między skarpy. Korpus oszkarpowany zamknięty półkolistą absydą z wysoką wieżą zwieńczoną cebulastym hełmem. Wewnętrzne dekoracje malarskie wykonane zostały przez berlińskich malarzy Walldorfa i Asbacha, prace rzeźbiarskie przy ołtarzu wykonał Heinrich Splieth z Charlottenburga. Witraże w prezbiterium i kaplicy chrzcielnej są dziełem firmy Vereinigte Werkstätten für Mosaik und Glasmalerei Puhl &amp; Wagner, Gottfried Heinersdorf z Berlina, a w nawie – firmy Ferdinanda Müllera z Quedlinburga. Prace sztukatorskie wykonał Franz Lehmann-Sigmundsburg z Gdańska. Organy zbudował Paul Völkner z Bydgoszczy. Projekty wyposażenia kościoła są autorstwa H. Phlepsa. Budowla wzniesiona została w formach barokowych. Kościół przetrwał okres działań wojennych w 1945 roku. {{author: WS}}<br /><br />W roku 1945 przejęty przez [[JEZUICI | jezuitów]]. Ośrodkiem parafii był [[KOŚCIÓŁ ŚW. KRZYŻA | kościół (kaplica) św. Krzyża]], od którego w 1971 przejął funkcje świątyni parafialnej. Przystosowując go do potrzeb katolików, wystrój wnętrza gruntownie zmieniono; w 1946 przyozdobiono tymczasowo ołtarz główny i wyremontowano organy. W roku 1948 poświęcono obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej, dokumentujący osiedlenie się na terenie parafii wielu repatriantów z Wileńszczyzny. W latach 1966–1974 dokonano całkowitej modernizacji wnętrza według projektu Leopolda Taraszkiewicza, w duchu posoborowym: wykonano wystrój prezbiterium z nowoczesnym ołtarzem głównym, przyozdobionym mozaiką z przedstawieniem ''Ostatniej Wieczerzy'', nad mensą ołtarza umieszczono wielki, podwieszony u sklepienia krzyż z drewnianą figurą Chrystusa, nieprzybitą do ramienia krzyża prawą dłonią błogosławiącego lud i wskazującego niebo; tabernakulum z prawej strony ołtarza głównego, w ołtarzu bocznym; do tego w nawach liczne obrazy przedstawiające świętych zakonu jezuitów, w tym patrona kościoła oraz św. Ignacego Loyolę i św. Stanisława Kostkę. Wnętrze doświetlają witraże w oknach, prezentujące pełne ruchu i symboliki impresje. W 1980 roku do kościoła trafił krzyż strajkowy portowców jako wotum za pomyślnie zakończony strajk. Przy parafii powstało w 1945 przedszkole prowadzone przez [[SIOSTRY SŁUŻEBNICZKI NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY NIEPOKALANIE POCZĘTEJ | siostry służebniczki]]; istniało do 1950. Na terenie parafii działa wiele organizacji katolickich, w tym Apostolstwo Modlitwy, Duszpasterstwo Akademickie (od 1958). Wydawane jest pismo „Przy Krzyżu”. {{author: SK}} <br /><br />

'''KOŚCIÓŁ ŚW. ANDRZEJA BOBOLI''' (pierwotnie: Christuskirche), Wrzeszcz, ul. Mickiewicza (do 1945 Bärenweg). Wzniesiony w latach 1913–1916 według projektu [[PHLEPS HERMANN | Hermanna Phlepsa]]. Przeznaczony był dla ewangelików. Budowla salowa z połączonymi ze sobą kaplicami wpisanymi między skarpy. Korpus oszkarpowany zamknięty półkolistą absydą z wysoką wieżą zwieńczoną cebulastym hełmem. Wewnętrzne dekoracje malarskie wykonane zostały przez berlińskich malarzy Walldorfa i Asbacha, prace rzeźbiarskie przy ołtarzu wykonał Heinrich Splieth z Charlottenburga. Witraże w prezbiterium i kaplicy chrzcielnej są dziełem firmy Vereinigte Werkstätten für Mosaik und Glasmalerei Puhl &amp; Wagner, Gottfried Heinersdorf z Berlina, a w nawie – firmy Ferdinanda Müllera z Quedlinburga. Prace sztukatorskie wykonał Franz Lehmann-Sigmundsburg z Gdańska. Organy zbudował Paul Völkner z Bydgoszczy. Projekty wyposażenia kościoła są autorstwa H. Phlepsa. Budowla wzniesiona została w formach barokowych. Kościół przetrwał okres działań wojennych w 1945 roku. {{author: WS}}<br /><br />W roku 1945 przejęty przez [[JEZUICI | jezuitów]]. Ośrodkiem parafii był [[KOŚCIÓŁ ŚW. KRZYŻA | kościół (kaplica) św. Krzyża]], od którego w 1971 przejął funkcje świątyni parafialnej. Przystosowując go do potrzeb katolików, wystrój wnętrza gruntownie zmieniono; w 1946 przyozdobiono tymczasowo ołtarz główny i wyremontowano organy. W roku 1948 poświęcono obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej, dokumentujący osiedlenie się na terenie parafii wielu repatriantów z Wileńszczyzny. W latach 1966–1974 dokonano całkowitej modernizacji wnętrza według projektu Leopolda Taraszkiewicza, w duchu posoborowym: wykonano wystrój prezbiterium z nowoczesnym ołtarzem głównym, przyozdobionym mozaiką z przedstawieniem ''Ostatniej Wieczerzy'', nad mensą ołtarza umieszczono wielki, podwieszony u sklepienia krzyż z drewnianą figurą Chrystusa, nieprzybitą do ramienia krzyża prawą dłonią błogosławiącego lud i wskazującego niebo; tabernakulum z prawej strony ołtarza głównego, w ołtarzu bocznym; do tego w nawach liczne obrazy przedstawiające świętych zakonu jezuitów, w tym patrona kościoła oraz św. Ignacego Loyolę i św. Stanisława Kostkę. Wnętrze doświetlają witraże w oknach, prezentujące pełne ruchu i symboliki impresje. W 1980 roku do kościoła trafił krzyż strajkowy portowców jako wotum za pomyślnie zakończony strajk. Przy parafii powstało w 1945 przedszkole prowadzone przez [[SIOSTRY SŁUŻEBNICZKI NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY NIEPOKALANIE POCZĘTEJ | siostry służebniczki]]; istniało do 1950. Na terenie parafii działa wiele organizacji katolickich, w tym Apostolstwo Modlitwy, Duszpasterstwo Akademickie (od 1958). Wydawane jest pismo „Przy Krzyżu”. {{author: SK}} <br /><br />

{| class="tableGda"

{| class="tableGda"