OSIEDLE WOJSKA POLSKIEGO
(uzupełnienie redakcji na podstawie informacje przekazanych przez czytelniczkę (e-mail z 24.10.2014)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''OSIEDLE WOJSKA POLSKIEGO''' (zwane osiedlem przy al. Wojska Polskiego), osiedle robotnicze w [[STRZYŻA | Strzyży]], powstałe w latach 1952–1955 w ramach [[GRUNWALDZKA DZIELNICA MIESZKANIOWA | Grunwaldzkiej Dzielnicy Mieszkaniowej]], równolegle m.in. z [[OSIEDLE ROOSEVELTA | osiedlem Roosevelta]], na niezabudowanym obszarze o powierzchni 10,8 ha między al. Wojska Polskiego (stąd nazwa) i ul. Chrzanowskiego oraz ul. Żeglarską i ul. Sychty (nowe ulice: Glinki i Fitelberga). Zaplanowane jako zwarta urbanistycznie całość, wraz ze szkołą podstawową, przedszkolem, żłobkiem, świetlicą i klubem robotniczym; obiekty handlowo-usługowe skupione wokół wytyczonego jako swoisty rynek prostokątnego placu (pl. Wojska Polskiego, obecnie pl. Generała Maczka). Osiedle składało się z rozmieszczonych symetrycznie bloków mieszkalnych o trzech–czterech kondygnacjach, z mieszkaniami dwu- lub trzyizbowymi, wyposażonymi w centralne ogrzewanie zasilane z osiedlowej kotłowni. Osiedle powstało zgodnie z socjalistyczną organizacją pracy (maksymalna mechanizacja produkcji gotowych elementów i samej pracy, potokowe metody pracy, socjalistyczna rywalizacja pracy – robotnicy składali ślubowania i przyjmowali oficjalne zobowiązania do wytężonej pracy). Pierwsze budynki oddano wiosną 1953 roku; latem otwarto pierwsze sklepy; w 1954 oddano piętnastoizbową szkołę podstawową (Szkoła Podstawowa nr 44). Pierwotnych planów nie zrealizowano w pełni, m.in. nie powstał gmach domu społecznego, nie urządzono wszystkich zieleńców. Kształt i charakter urbanistyczny osiedla dobrze zachowany. {{author: JWas}} | + | '''OSIEDLE WOJSKA POLSKIEGO''' (zwane osiedlem przy al. Wojska Polskiego), osiedle robotnicze w [[STRZYŻA | Strzyży]], powstałe w latach 1952–1955 w ramach [[GRUNWALDZKA DZIELNICA MIESZKANIOWA | Grunwaldzkiej Dzielnicy Mieszkaniowej]], równolegle m.in. z [[OSIEDLE ROOSEVELTA | osiedlem Roosevelta]], na niezabudowanym obszarze o powierzchni 10,8 ha między al. Wojska Polskiego (stąd nazwa) i ul. Chrzanowskiego oraz ul. Żeglarską i ul. Sychty (nowe ulice: Glinki i Fitelberga). Zaplanowane jako zwarta urbanistycznie całość, wraz ze szkołą podstawową, przedszkolem, żłobkiem, świetlicą i klubem robotniczym; obiekty handlowo-usługowe skupione wokół wytyczonego jako swoisty rynek prostokątnego placu (pl. Wojska Polskiego, obecnie pl. Generała Maczka). Osiedle składało się z rozmieszczonych symetrycznie bloków mieszkalnych o trzech–czterech kondygnacjach, z mieszkaniami dwu- lub trzyizbowymi, wyposażonymi w centralne ogrzewanie zasilane z osiedlowej kotłowni. Osiedle powstało zgodnie z socjalistyczną organizacją pracy (maksymalna mechanizacja produkcji gotowych elementów i samej pracy, potokowe metody pracy, socjalistyczna rywalizacja pracy – robotnicy składali ślubowania i przyjmowali oficjalne zobowiązania do wytężonej pracy). Pierwsze budynki oddano wiosną 1953 roku; latem otwarto pierwsze sklepy; w 1954 oddano piętnastoizbową szkołę podstawową (Szkoła Podstawowa nr 44). Pierwotnych planów nie zrealizowano w pełni, m.in. nie powstał gmach domu społecznego, nie urządzono wszystkich zieleńców. Kształt i charakter urbanistyczny osiedla dobrze zachowany. {{author: JWas}} <br /><br /> |
| − | + | ||
Powołana w 1954 roku Szkoła Podstawowa nr 44 mieściła się w lewym skrzydle budynku przy ul. Nowotki 8 (obecnie ul. Wilka Krzyżanowskiego). Prawe skrzydło, po przeniesieniu w 1955 z ul. Sobieskiego 18, zajmowało [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, IX | IX Liceum Ogólnokształcące]]. W 1962 roku liceum przeprowadzono na ul. Bażyńskiego, gdzie funkcjonowało do 1970, kiedy to budynek przejął powstający [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytet Gdański]]. LO powróciło wówczas na ul. Nowotki, ale do lewego skrzydła budynku, SP nr 44 znalazła zaś siedzibę na ul. Lumumby (obecnie ul. Jagiellońska). Od 1962 roku w prawym skrzydle działała Szkoła Podstawowa nr 66 (obecnie, od 1 IX 1999 roku, Gimnazjum nr 1). {{author: RED}} | Powołana w 1954 roku Szkoła Podstawowa nr 44 mieściła się w lewym skrzydle budynku przy ul. Nowotki 8 (obecnie ul. Wilka Krzyżanowskiego). Prawe skrzydło, po przeniesieniu w 1955 z ul. Sobieskiego 18, zajmowało [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, IX | IX Liceum Ogólnokształcące]]. W 1962 roku liceum przeprowadzono na ul. Bażyńskiego, gdzie funkcjonowało do 1970, kiedy to budynek przejął powstający [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytet Gdański]]. LO powróciło wówczas na ul. Nowotki, ale do lewego skrzydła budynku, SP nr 44 znalazła zaś siedzibę na ul. Lumumby (obecnie ul. Jagiellońska). Od 1962 roku w prawym skrzydle działała Szkoła Podstawowa nr 66 (obecnie, od 1 IX 1999 roku, Gimnazjum nr 1). {{author: RED}} | ||
[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | ||
Wersja z 11:21, 10 gru 2014
OSIEDLE WOJSKA POLSKIEGO (zwane osiedlem przy al. Wojska Polskiego), osiedle robotnicze w Strzyży, powstałe w latach 1952–1955 w ramach Grunwaldzkiej Dzielnicy Mieszkaniowej, równolegle m.in. z osiedlem Roosevelta, na niezabudowanym obszarze o powierzchni 10,8 ha między al. Wojska Polskiego (stąd nazwa) i ul. Chrzanowskiego oraz ul. Żeglarską i ul. Sychty (nowe ulice: Glinki i Fitelberga). Zaplanowane jako zwarta urbanistycznie całość, wraz ze szkołą podstawową, przedszkolem, żłobkiem, świetlicą i klubem robotniczym; obiekty handlowo-usługowe skupione wokół wytyczonego jako swoisty rynek prostokątnego placu (pl. Wojska Polskiego, obecnie pl. Generała Maczka). Osiedle składało się z rozmieszczonych symetrycznie bloków mieszkalnych o trzech–czterech kondygnacjach, z mieszkaniami dwu- lub trzyizbowymi, wyposażonymi w centralne ogrzewanie zasilane z osiedlowej kotłowni. Osiedle powstało zgodnie z socjalistyczną organizacją pracy (maksymalna mechanizacja produkcji gotowych elementów i samej pracy, potokowe metody pracy, socjalistyczna rywalizacja pracy – robotnicy składali ślubowania i przyjmowali oficjalne zobowiązania do wytężonej pracy). Pierwsze budynki oddano wiosną 1953 roku; latem otwarto pierwsze sklepy; w 1954 oddano piętnastoizbową szkołę podstawową (Szkoła Podstawowa nr 44). Pierwotnych planów nie zrealizowano w pełni, m.in. nie powstał gmach domu społecznego, nie urządzono wszystkich zieleńców. Kształt i charakter urbanistyczny osiedla dobrze zachowany.
Powołana w 1954 roku Szkoła Podstawowa nr 44 mieściła się w lewym skrzydle budynku przy ul. Nowotki 8 (obecnie ul. Wilka Krzyżanowskiego). Prawe skrzydło, po przeniesieniu w 1955 z ul. Sobieskiego 18, zajmowało IX Liceum Ogólnokształcące. W 1962 roku liceum przeprowadzono na ul. Bażyńskiego, gdzie funkcjonowało do 1970, kiedy to budynek przejął powstający Uniwersytet Gdański. LO powróciło wówczas na ul. Nowotki, ale do lewego skrzydła budynku, SP nr 44 znalazła zaś siedzibę na ul. Lumumby (obecnie ul. Jagiellońska). Od 1962 roku w prawym skrzydle działała Szkoła Podstawowa nr 66 (obecnie, od 1 IX 1999 roku, Gimnazjum nr 1).
