SCHONAW ANDREAS, kanonik
(poprawka JMM (e-mail z 23.05.2016)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''ANDREAS SCHONAW''' (zm. 26 VII 1444 Rzym), kanonik warmiński i wrocławski, pleban kościołów parafialnych w diecezjach pruskich. Miał brata Ambrosiusa, również duchownego. Ich nieznana z imienia matka zmarła przed wrześniem 1434 roku – informował wówczas [[RADA MIEJSKA | Radę Miejską]] Gdańska o zgodzie na dopisanie bratu czynszów, które otrzymali w spadku. Był duchownym diecezji włocławskiej. Tytułował się magistrem sztuk wyzwolonych, jednak nie wiadomo, gdzie ów stopień uzyskał. W 1410 roku podjął studia na uniwersytecie w Lipsku, podając, że pochodzi z Gdańska. Razem z nim zapisał się na uniwersytet jego bliski krewny Nikolaus Schonaw. W latach 1417–1423 był pisarzem wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego. W 1419 roku starał się o kanonię w Pradze. W 1422, najpewniej w nagrodę za pracę na rzecz wielkiego mistrza, otrzymał urząd proboszcza w kościele parafialnym w Steblewie. W latach 1423–1424 był jednocześnie proboszczem w | + | '''ANDREAS SCHONAW''' (zm. 26 VII 1444 Rzym), kanonik warmiński i wrocławski, pleban kościołów parafialnych w diecezjach pruskich. Miał brata Ambrosiusa, również duchownego. Ich nieznana z imienia matka zmarła przed wrześniem 1434 roku – informował wówczas [[RADA MIEJSKA | Radę Miejską]] Gdańska o zgodzie na dopisanie bratu czynszów, które otrzymali w spadku. Był duchownym diecezji włocławskiej. Tytułował się magistrem sztuk wyzwolonych, jednak nie wiadomo, gdzie ów stopień uzyskał. W 1410 roku podjął studia na uniwersytecie w Lipsku, podając, że pochodzi z Gdańska. Razem z nim zapisał się na uniwersytet jego bliski krewny Nikolaus Schonaw. W latach 1417–1423 był pisarzem wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego. W 1419 roku starał się o kanonię w Pradze. W 1422, najpewniej w nagrodę za pracę na rzecz wielkiego mistrza, otrzymał urząd proboszcza w kościele parafialnym w Steblewie. W latach 1423–1424 był jednocześnie proboszczem w Świętej Siekierce (Heiligenbeil, także Świętomiejsce, obecnie Mamonowo, obwód kaliningradzki) w diecezji warmińskiej. W 1424 roku jako proboszcz w Steblewie studiował na uniwersytecie w Wiedniu, w 1426 (dalej jako proboszcz w Steblewie) wpisał się do metryki uniwersytetu w Bolonii. Od 1427 związany był z kurią rzymską, gdzie pracował jako notariusz apostolski i pisarz listów papieskich. W Rzymie wstąpił do bractwa Santa Maria dell’ Anima, na którego rzecz zapisał 36 dukatów. W 1429, podczas pobytu w Rzymie, otrzymał kanonię wrocławską, przy tamtejszej katedrze posiadał również altarię św. Michała. We Wrocławiu nie rezydował. W 1431 roku otrzymał prowizję na archidiakonat w Zatec (archidiecezja praska) i wieczną wikarię ''in eccl. Verdensi'' (francuskie Verdun?). W 1434 zrezygnował z probostwa w Steblewie, które przejął jego brat Ambrosius. W tym roku był już kanonikiem warmińskim. W 1437, jako kanonik warmiński, został też proboszczem w Lidzbarku Warmińskim. Objęcie parafii lidzbarskiej wiązało się z faktem, że znał język pruski. W Prusach był jeszcze w 1441 roku, przed śmiercią powrócił do Rzymu. Pochowany w rzymskim kościele Santa Maria del Popolo. {{author: RK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 18:29, 6 paź 2016
ANDREAS SCHONAW (zm. 26 VII 1444 Rzym), kanonik warmiński i wrocławski, pleban kościołów parafialnych w diecezjach pruskich. Miał brata Ambrosiusa, również duchownego. Ich nieznana z imienia matka zmarła przed wrześniem 1434 roku – informował wówczas Radę Miejską Gdańska o zgodzie na dopisanie bratu czynszów, które otrzymali w spadku. Był duchownym diecezji włocławskiej. Tytułował się magistrem sztuk wyzwolonych, jednak nie wiadomo, gdzie ów stopień uzyskał. W 1410 roku podjął studia na uniwersytecie w Lipsku, podając, że pochodzi z Gdańska. Razem z nim zapisał się na uniwersytet jego bliski krewny Nikolaus Schonaw. W latach 1417–1423 był pisarzem wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego. W 1419 roku starał się o kanonię w Pradze. W 1422, najpewniej w nagrodę za pracę na rzecz wielkiego mistrza, otrzymał urząd proboszcza w kościele parafialnym w Steblewie. W latach 1423–1424 był jednocześnie proboszczem w Świętej Siekierce (Heiligenbeil, także Świętomiejsce, obecnie Mamonowo, obwód kaliningradzki) w diecezji warmińskiej. W 1424 roku jako proboszcz w Steblewie studiował na uniwersytecie w Wiedniu, w 1426 (dalej jako proboszcz w Steblewie) wpisał się do metryki uniwersytetu w Bolonii. Od 1427 związany był z kurią rzymską, gdzie pracował jako notariusz apostolski i pisarz listów papieskich. W Rzymie wstąpił do bractwa Santa Maria dell’ Anima, na którego rzecz zapisał 36 dukatów. W 1429, podczas pobytu w Rzymie, otrzymał kanonię wrocławską, przy tamtejszej katedrze posiadał również altarię św. Michała. We Wrocławiu nie rezydował. W 1431 roku otrzymał prowizję na archidiakonat w Zatec (archidiecezja praska) i wieczną wikarię in eccl. Verdensi (francuskie Verdun?). W 1434 zrezygnował z probostwa w Steblewie, które przejął jego brat Ambrosius. W tym roku był już kanonikiem warmińskim. W 1437, jako kanonik warmiński, został też proboszczem w Lidzbarku Warmińskim. Objęcie parafii lidzbarskiej wiązało się z faktem, że znał język pruski. W Prusach był jeszcze w 1441 roku, przed śmiercią powrócił do Rzymu. Pochowany w rzymskim kościele Santa Maria del Popolo.
