MELZACKI WŁODZIMIERZ, I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PPR
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Hasła w przygotowaniu {{author: PB}}”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[ | + | '''WŁODZIMIERZ MELZACKI''' (23 I 1910 Nikolsk, obecnie Federacja Rosyjska – 18 IX 1980 miejsce śmierci nieznane), komunistyczny działacz polityczny, syn carskiego pułkownika polskiego pochodzenia Lucjana Melzackiego i Rosjanki Ireny z domu Kaczniewej. Po rewolucji bolszewickiej jego ojciec zatrudnił się w administracji (brak bliższych informacji, w swoich życiorysach i ankietach personalnych Melzacki pisał na ten temat bardzo ogólnikowo). Ukończył pięć klas szkoły powszechnej, nie zdobył zawodu. Od 1923 roku w Polsce, zamieszkał z rodzicami w Brześciu Kujawskim. Początkowo pracował w miejscowej cukrowni, w 1934 roku zatrudnił się w Fabryce Celulozy we Włocławku. W latach 30. XX wieku wstąpił do Komunistycznej Partii Polski; był kilkakrotnie aresztowany za nielegalną działalność komunistyczną. W 1939 roku służył jako strzelec w 144. Pułku Piechoty, brał udział w walkach z Niemcami w okolicach Łowicza. Po rozbiciu pułku prawdopodobnie zdezerterował i wrócił do Włocławka. W 1944 został aresztowany i wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec. Po powrocie do kraju w 1945 roku wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej (PPR) i skończył dwumiesięczny kurs w Centralnej Szkole Partyjnej w Łodzi. Od 30 VI do 23 VIII 1945 roku pełnił funkcję I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego (KW) PPR w Gdańsku (zob. też [[POLSKA ZJEDNOCZONA PARTIA ROBOTNICZA. KOMITET WOJEWÓDZKI | Polska Zjednoczona Partia Robotnicza. Komitet Wojewódzki]]). W okresie jego urzędowania uformował się skład egzekutywy KW, a cała wojewódzka organizacja partyjna zyskała ponad dwa tysiące członków. Był najkrócej urzędującym z gdańskich sekretarzy KW PPR (później PZPR). Po opuszczeniu Wybrzeża pełnił między innymi funkcje I sekretarza Komitetu Powiatowego PPR w Łomży (1945–1947), starosty powiatowego w Sokółce (1949–1950) i kierownika Wydziału Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku (1951–1954). W 1954 roku został odwołany ze stanowiska i skazany na sześć lat więzienia za malwersacje finansowe i łapownictwo. Dalsze losy nie są znane. <br/><br/> |
| − | {{author: PB}} | + | Był żonaty z Czesławą z domu Złoch, doczekał się trójki dzieci (imiona nieznane). {{author: PB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 10:50, 27 lip 2016
WŁODZIMIERZ MELZACKI (23 I 1910 Nikolsk, obecnie Federacja Rosyjska – 18 IX 1980 miejsce śmierci nieznane), komunistyczny działacz polityczny, syn carskiego pułkownika polskiego pochodzenia Lucjana Melzackiego i Rosjanki Ireny z domu Kaczniewej. Po rewolucji bolszewickiej jego ojciec zatrudnił się w administracji (brak bliższych informacji, w swoich życiorysach i ankietach personalnych Melzacki pisał na ten temat bardzo ogólnikowo). Ukończył pięć klas szkoły powszechnej, nie zdobył zawodu. Od 1923 roku w Polsce, zamieszkał z rodzicami w Brześciu Kujawskim. Początkowo pracował w miejscowej cukrowni, w 1934 roku zatrudnił się w Fabryce Celulozy we Włocławku. W latach 30. XX wieku wstąpił do Komunistycznej Partii Polski; był kilkakrotnie aresztowany za nielegalną działalność komunistyczną. W 1939 roku służył jako strzelec w 144. Pułku Piechoty, brał udział w walkach z Niemcami w okolicach Łowicza. Po rozbiciu pułku prawdopodobnie zdezerterował i wrócił do Włocławka. W 1944 został aresztowany i wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec. Po powrocie do kraju w 1945 roku wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej (PPR) i skończył dwumiesięczny kurs w Centralnej Szkole Partyjnej w Łodzi. Od 30 VI do 23 VIII 1945 roku pełnił funkcję I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego (KW) PPR w Gdańsku (zob. też Polska Zjednoczona Partia Robotnicza. Komitet Wojewódzki). W okresie jego urzędowania uformował się skład egzekutywy KW, a cała wojewódzka organizacja partyjna zyskała ponad dwa tysiące członków. Był najkrócej urzędującym z gdańskich sekretarzy KW PPR (później PZPR). Po opuszczeniu Wybrzeża pełnił między innymi funkcje I sekretarza Komitetu Powiatowego PPR w Łomży (1945–1947), starosty powiatowego w Sokółce (1949–1950) i kierownika Wydziału Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku (1951–1954). W 1954 roku został odwołany ze stanowiska i skazany na sześć lat więzienia za malwersacje finansowe i łapownictwo. Dalsze losy nie są znane.
Był żonaty z Czesławą z domu Złoch, doczekał się trójki dzieci (imiona nieznane).
