KONSULATY NIEMIECKIE W GDAŃSKU
Linia 3: | Linia 3: | ||
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
|- | |- | ||
− | |+ Konsulowie Konsulatu Generalnego w okresie II Wolnego Miasta Gdańska | + | |+ Konsulowie Konsulatu Generalnego w okresie <br /> II Wolnego Miasta Gdańska |
|- | |- | ||
− | | 1922–1923 | + | | style="width: 60px" | 1922–1923 |
| [[FOERSTER LOTHAR | Kurt Adalbert Lothar Foerster]] | | [[FOERSTER LOTHAR | Kurt Adalbert Lothar Foerster]] | ||
|- | |- | ||
Linia 12: | Linia 12: | ||
|- | |- | ||
| 1925–1933 | | 1925–1933 | ||
− | | [[THERMANN EDMUND FREIHERR von | Wilhelm Emil Edmund von Thermann]] | + | | style="width: 220px" | [[THERMANN EDMUND FREIHERR von | Wilhelm Emil Edmund von Thermann]] |
|- | |- | ||
| 1933–1936 | | 1933–1936 |
Wersja z 16:15, 13 sie 2014
KONSULATY NIEMIECKIE W GDAŃSKU. Przedstawicielstwa konsularne niektórych niemieckich krajów związkowych pojawiły się w Gdańsku już w XIX wieku. Pierwszym i najdłużej działającym w tym okresie (1813–1831) był Konsulat Generalny Królestwa Hanoweru przy Hundegasse 63 (ul. Ogarna). W latach 1897–1903 działał Konsulat Księstwa Mecklemburg-Schwerin przy Jopengasse 18 (ul. Piwna). Tylko w latach 1902–1903 działał Konsulat Wielkiego Księstwa Oldenburg przy Jäschkenthaler Weg 19B (ul. Jaśkowa Dolina), konsulem był Salomon Marx, jednocześnie (1896–1906) dyrektor północnoniemieckiego przedsiębiorstwa elektryfikacji i stali (Norddeutsche Elektrizitäts- und Stahlwerke) w Gdańsku.
Okres II Wolnego Miasta Gdańska (WMG). Po zakończeniu I wojny światowej i zmianie statusu prawnego miasta pojawiła się kwestia powołania placówki konsularnej Niemiec w Gdańsku. Pod koniec 1919 roku Prezydium Rejencji Gdańskiej, której przewodniczył Kurt Adalbert Lothar Foerster, przekształciło się w Komisariat Rzeszy i Państwa Pruskiego, z zadaniem uregulowania sprawy odłączenia Gdańska od Rzeszy Niemieckiej. Siedziba znajdowała się przy Neugarten 30–34 (ul. Nowe Ogrody). Pod naciskiem Ligi Narodów w 1922 roku Komisariat został przekształcony w Niemiecki Konsulat, który przejął personel urzędniczy byłej Rejencji i przeniósł się do nowej siedziby przy Krebsmarkt 7/8 (Targ Rakowy). W 1925 roku podwyższono mu rangę do Generalnego, nadając nazwę Deutsches Generalkonsulat in Danzig (Niemiecki Konsulat Generalny w Gdańsku). W tym samym roku znalazł główną siedzibę przy Dominikswall 3 (ul. Wały Jagielońskie), gdzie funkcjonował do wybuchu II wojny światowej.
Pierwszy konsul (do 1923 roku), Lothar Foerster, dążył do zachowania w jak największym stopniu niemieckich wpływów w mieście. Kontynuatorem tej polityki (w latach 1923–1925) był jego następca Herbert von Dirksen. Trzeci konsul, Edmund Freiherr von Thermann, pierwszy w randze konsula generalnego, wywierał znaczący wpływ na posunięcia gdańskich władz. Był przeciwny podejmowanym przez Senat próbom normalizacji stosunków polsko-gdańskich. Postulował przełożonym w Berlinie podjęcie energicznych działań zapobiegających próbom bliskiej współpracy gospodarczej z Polską. Wspierał w uzyskaniu dofinansowania z Berlina wiele gdańskich stowarzyszeń, wydawnictw i wydarzeń kulturalnych. Jeszcze podczas pobytu w Gdańsku, 1 IV 1933 roku, został członkiem NSDAP i jako jeden z pierwszych dyplomatów wstąpił do SS. W okresie urzędowania Ottona von Radowitza (1933–1936) rola niemieckiego Konsulatu w II WMG stopniowo malała na rzecz powiązań niemieckiej i gdańskiej NSDAP. W konflikcie Alberta Forstera z Hermannem Rauschningiem konsul popierał tego ostatniego.
W okresie II WMG Konsulat Generalny odgrywał głównie rolę kontrolną nad poczynaniami gdańskich władz. Pośredniczył w tajnej wymianie informacji pomiędzy niemieckimi rządami a władzami Senatu II WMG. Zajmował się przygotowywaniem i przesyłaniem do Berlina raportów o sytuacji wewnętrznej II WMG i aktualnych stosunkach gdańsko-polskich. W Konsulacie działała m.in. komórka śledząca treści wychodzących w II WMG gazet, w wypadku artykułów kontrowersyjnych przedstawiciele Konsulatu interweniowali w Senacie lub bezpośrednio w redakcjach w celu „niepodważania autorytetu Berlina”. Konsulat zajmował się także opieką nad urzędnikami niemieckimi, którzy zdecydowali się osiedlić na terenie II WMG.
Po II wojnie światowej. Od 1962 roku działał w Gdańsku, przy al. Zwycięstwa 23, Konsulat Generalny Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Od 1990 roku zastąpił go Konsulat Republiki Federalnej Niemiec w randze generalnej. Obszar działania Konsulatu obejmuje obecnie województwo pomorskie, warmińsko-mazurskie, zachodniopomorskie, kujawsko-pomorskie, nadto kilka powiatów z województwa wielkopolskiego (złotowski, chodzieski, czarnkowsko-trzcianecki, pilski i wągrowiecki). Obecnie podstawowymi zadaniami Konsulatu są: informowanie o aktualnej sytuacji społecznej, gospodarczej i kulturalnej w Niemczech, współpraca z mniejszością niemiecką na obszarze jego działania, a także wspieranie niemieckich obywateli podróżujących do Polski i po Polsce. Konsulat służy pomocą delegacjom biznesowym, wspiera również polsko-niemiecką współpracę kulturalną w formie wykładów, prelekcji, organizowania i uczestnictwa w dniach kultury. Organizacyjnie Konsulat składa się z 5 referatów: politycznego, gospodarczego, konsularnego, kulturalnego i prasowego.
1922–1923 | Kurt Adalbert Lothar Foerster |
1923–1925 | Eduard Willy Kurt Herbert Dirksen |
1925–1933 | Wilhelm Emil Edmund von Thermann |
1933–1936 | Otto von Radowitz |
1936–1938 | Erich von Luckwald |
1938–1939 | Martin von Janson |
1964–1965 | Werner Staake |
1966–1972 | Hermann Ackermann |
1976 | Paul Kern |
1982–1983 | Wolfgang Heberstreit |
1984–1989 | Gerhard Kaiser |
1990–1992 | Nelly Marianne Wannow |
1992–1999 | Dorothee Boden |
1999–2001 | Roland Fournes |
2002–2005 | Detlof von Berg |
2005–2008 | Ute Minke-Koenig |
2008–2011 | Joachim Bleicker |
od 2011 | Annette Klein |