PTASIŃSKI JAN, I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
(uzupełnienia BŚ (e-mail z 1.11.2015)) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | + | '''JAN PTASIŃSKI''' (21 IV 1921 Dłutowo, Mazowsze – 2 IX 2015 Warszawa), pochodzący z rodziny robotniczej działacz polityczny, z zawodu murarz (od 1938 roku pracował w prywatnej firmie w Warszawie jako pomocnik murarza i murarz); pułkownik UB, dyplomata, literat. Podczas II wojny światowej członek organizacji Sierp i Młot (od 1940), Związku Walki Wyzwoleńczej, GL i AL; z rąk Niemców zginęli jego ojciec Stanisław i młodszy brat Marian. Od 1942 roku w PPR, następnie w PZPR. Po wojnie zdobył wykształcenie średnie (maturę zdał w 1960 roku, w wieku 39 lat). <br/><br/> W 1945 roku I sekretarz Komitetu Powiatowego PPR w Płońsku, w 1946 kierownik wydziałowego Komitetu Warszawskiego PPR, w 1947 II sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PPR w Rzeszowie, w latach 1948–1951 I sekretarz KW PZPR w Rzeszowie, w 1952 I sekretarz KW PZPR w Łodzi, od 5 XII 1952 do 9 XII 1954 wiceminister w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego, od 14 XII 1954 do 11 XII 1956 zastępca przewodniczącego Komitetu do spraw Bezpieczeństwa Publicznego, w 1956 (od października do listopada) I sekretarz KW PZPR w Bydgoszczy, od 12 XII 1956 zastępca komendanta głównego MO, od 4 II 1960 do 21 XII 1967 I sekretarz KW PZPR w Gdańsku (najdłużej ze wszystkich gdańskich I sekretarzy). Od stycznia 1968 do lipca 1971 roku ambasador PRL w ZSRR. Od 1973 do emerytury w 1983 wiceprezes Centralnego Związku Spółdzielczości Pracy. W latach 1954–1964 zastępca członka, a 1964–1971 członek KC PZPR. Poseł na Sejm PRL (1952–1957 i 1961–1965, w tym drugim wypadku z okręgu gdańskiego). Członek Rady Naczelnej i Zarządu Głównego ZBOWiD, od 2001 członek Zarządu Krajowego Stowarzyszenia Kawalerów Orderu Wojennego Krzyża Grunwaldu. Bliski współpracownik Władysława Gomułki, związany z frakcją partyjną Mieczysława Moczara. Autor pamiętników oraz książek o tematyce historycznej, w tym niepublikowanej ''Grudzień 1970 i jego następstwa. Zaduma i refleksja'' (1987). <br/><br/> W okresie jego kadencji na stanowisku I sekretarza KW PZPR w Gdańsku oddano do użytku wyremontowany budynek [[DWORZEC GDAŃSK GŁÓWNY | dworca PKP Gdańsk Główny]] (1964); rozbudowano dzielnicę mieszkaniową na [[PRZYMORZE | Przymorzu]]; przystąpiono do budowy wieżowca [[ZIELENIAK | Zieleniak]] (1966); otwarto nową siedzibę [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]] (1967); [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]] uroczyście nadano imię Włodzimierza Lenina (15 IV 1967). <br/><br/> Pochowany na warszawskim Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. {{author: PB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | |
| − | + | ||
| − | '''JAN PTASIŃSKI''' ( | + | |
Wersja z 19:32, 1 lis 2015
JAN PTASIŃSKI (21 IV 1921 Dłutowo, Mazowsze – 2 IX 2015 Warszawa), pochodzący z rodziny robotniczej działacz polityczny, z zawodu murarz (od 1938 roku pracował w prywatnej firmie w Warszawie jako pomocnik murarza i murarz); pułkownik UB, dyplomata, literat. Podczas II wojny światowej członek organizacji Sierp i Młot (od 1940), Związku Walki Wyzwoleńczej, GL i AL; z rąk Niemców zginęli jego ojciec Stanisław i młodszy brat Marian. Od 1942 roku w PPR, następnie w PZPR. Po wojnie zdobył wykształcenie średnie (maturę zdał w 1960 roku, w wieku 39 lat).
W 1945 roku I sekretarz Komitetu Powiatowego PPR w Płońsku, w 1946 kierownik wydziałowego Komitetu Warszawskiego PPR, w 1947 II sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PPR w Rzeszowie, w latach 1948–1951 I sekretarz KW PZPR w Rzeszowie, w 1952 I sekretarz KW PZPR w Łodzi, od 5 XII 1952 do 9 XII 1954 wiceminister w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego, od 14 XII 1954 do 11 XII 1956 zastępca przewodniczącego Komitetu do spraw Bezpieczeństwa Publicznego, w 1956 (od października do listopada) I sekretarz KW PZPR w Bydgoszczy, od 12 XII 1956 zastępca komendanta głównego MO, od 4 II 1960 do 21 XII 1967 I sekretarz KW PZPR w Gdańsku (najdłużej ze wszystkich gdańskich I sekretarzy). Od stycznia 1968 do lipca 1971 roku ambasador PRL w ZSRR. Od 1973 do emerytury w 1983 wiceprezes Centralnego Związku Spółdzielczości Pracy. W latach 1954–1964 zastępca członka, a 1964–1971 członek KC PZPR. Poseł na Sejm PRL (1952–1957 i 1961–1965, w tym drugim wypadku z okręgu gdańskiego). Członek Rady Naczelnej i Zarządu Głównego ZBOWiD, od 2001 członek Zarządu Krajowego Stowarzyszenia Kawalerów Orderu Wojennego Krzyża Grunwaldu. Bliski współpracownik Władysława Gomułki, związany z frakcją partyjną Mieczysława Moczara. Autor pamiętników oraz książek o tematyce historycznej, w tym niepublikowanej Grudzień 1970 i jego następstwa. Zaduma i refleksja (1987).
W okresie jego kadencji na stanowisku I sekretarza KW PZPR w Gdańsku oddano do użytku wyremontowany budynek dworca PKP Gdańsk Główny (1964); rozbudowano dzielnicę mieszkaniową na Przymorzu; przystąpiono do budowy wieżowca Zieleniak (1966); otwarto nową siedzibę Teatru Wybrzeże (1967); Stoczni Gdańskiej uroczyście nadano imię Włodzimierza Lenina (15 IV 1967).
Pochowany na warszawskim Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
