KOSSEL WALTHER, profesor Technische Hochschule Danzig
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
'''KOSSEL WALTHER''' (4 I 1888 Berlin – 22 V 1956 Kassel) uczony, fizyk; syn noblisty Albrechta Kossela. Studiował w Berlinie i Heidelbergu, gdzie się w 1911 roku doktoryzował. W latach 1911–1920 pracownik uniwersytetu w Monachium, 1921–1931 profesor fizyki teoretycznej na uniwersytecie w Kilonii, 1932–1945 profesor [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]]. Wyjaśnił mechanizm powstawania charakterystycznego promieniowania rentgenowskiego. Współtwórca elektronowej teorii wiązań chemicznych. W 1916 roku opracował teorię wiązań heteropolarnych, w 1927 sformułował kinematyczną teorię krystalizacji. W Gdańsku zajmował się badaniem interferencji promieni Roentgena i szybkich elektronów rozpraszanych na monokryształach. W 1935 roku odkrył tzw. zjawisko Kossela. W 1944 roku wyróżniony medalem Maxa Plancka. Od 1947 roku profesor uniwersytetu w Tybindze. | '''KOSSEL WALTHER''' (4 I 1888 Berlin – 22 V 1956 Kassel) uczony, fizyk; syn noblisty Albrechta Kossela. Studiował w Berlinie i Heidelbergu, gdzie się w 1911 roku doktoryzował. W latach 1911–1920 pracownik uniwersytetu w Monachium, 1921–1931 profesor fizyki teoretycznej na uniwersytecie w Kilonii, 1932–1945 profesor [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]]. Wyjaśnił mechanizm powstawania charakterystycznego promieniowania rentgenowskiego. Współtwórca elektronowej teorii wiązań chemicznych. W 1916 roku opracował teorię wiązań heteropolarnych, w 1927 sformułował kinematyczną teorię krystalizacji. W Gdańsku zajmował się badaniem interferencji promieni Roentgena i szybkich elektronów rozpraszanych na monokryształach. W 1935 roku odkrył tzw. zjawisko Kossela. W 1944 roku wyróżniony medalem Maxa Plancka. Od 1947 roku profesor uniwersytetu w Tybindze. | ||
| − | {{author: AJ}} [[Category: Encyklopedia]] | + | {{author: AJ}} [[Category: Encyklopedia]][[Category: Ludzie]] |
Wersja z 12:24, 14 sie 2014
KOSSEL WALTHER (4 I 1888 Berlin – 22 V 1956 Kassel) uczony, fizyk; syn noblisty Albrechta Kossela. Studiował w Berlinie i Heidelbergu, gdzie się w 1911 roku doktoryzował. W latach 1911–1920 pracownik uniwersytetu w Monachium, 1921–1931 profesor fizyki teoretycznej na uniwersytecie w Kilonii, 1932–1945 profesor Technische Hochschule Danzig. Wyjaśnił mechanizm powstawania charakterystycznego promieniowania rentgenowskiego. Współtwórca elektronowej teorii wiązań chemicznych. W 1916 roku opracował teorię wiązań heteropolarnych, w 1927 sformułował kinematyczną teorię krystalizacji. W Gdańsku zajmował się badaniem interferencji promieni Roentgena i szybkich elektronów rozpraszanych na monokryształach. W 1935 roku odkrył tzw. zjawisko Kossela. W 1944 roku wyróżniony medalem Maxa Plancka. Od 1947 roku profesor uniwersytetu w Tybindze.
