SOŁTYSIK KAZIMIERZ, nauczyciel w Gimnazjum Polskim
(Utworzył nową stronę „{{paper}} SOŁTYSIK KAZIMIERZ (2 III 1893 Przemyśl – 11 XI 1939 Lasy Piaśnickie), nauczyciel. Syn Antoniego. W 1913 ukończył gim. i konserwatorium muz. we Lw.,...”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | SOŁTYSIK KAZIMIERZ (2 III 1893 Przemyśl – 11 XI 1939 Lasy Piaśnickie), nauczyciel. Syn Antoniego. W 1913 ukończył gim. i konserwatorium muz. we Lw., studiował polonistykę na tamtejszym uniwersytecie. Podczas i w. świat. powołany do armii austr., do służby pozafrontowej, nast. internowany przez Ukraińców w Stryju. Od czerwca 1919 do grudnia 1920 w Wojsku Polskim. Po demobilizacji powrócił do Lw., pracował jako dziennikarz, od 1923 do końca 1928 jako nauczyciel w gim. w Złoczowie i w Seminarium Nauczycielskim. Jednocześnie kontynuował przerwane przez wojnę studia polonist. W styczniu 1929 został powołany na stanowisko nauczyciela jęz. pol. w gd. q Gimnazjum Polskim, gdzie pracował do sierpnia 1934. Prowadził koło miłośników jęz. pol. oraz 1930–33 kierował uczniowską bibl. Aktywnie działał w akcji polonijnych organizacji zajmujących się szerzeniem oświaty i kultury pol., prowadził wykłady m.in. dla pol. załogi na Westerplatte. W 1933 q Gdańska Macierz Szkolna powierzyła mu zadanie zorganizowania dla pol. młodzieży szkoły średniej. Od 31 III 1934 był dyr. Szkoły Średniej Macierzy Szkolnej w Gd., mieszczącej się w budynku dawnej q Dyrekcji Kolei. Był rzeczoznawcą q Komisariatu Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej. w Gd. jako specjalista zagadnień szkolnictwa pol. w II WMG, którego wiedzę wykorzystywano przy podpisywaniu umów pol.-gd. dotyczących oświaty. Pełnił funkcję przew. Zarządu Koła Przyjaciół Harcerstwa i czł. Komisji Rewizyjnej Okręgu ZHP w Gd. Aresztowany w Gdyni 16 IX 1939, w październiku przewieziony do więzienia w Gd. (q Areszt Śledczy), 10 listopada przewieziony do więzienia w | + | SOŁTYSIK KAZIMIERZ (2 III 1893 Przemyśl – 11 XI 1939 Lasy Piaśnickie), nauczyciel. Syn Antoniego. W 1913 ukończył gim. i konserwatorium muz. we Lw., studiował polonistykę na tamtejszym uniwersytecie. Podczas i w. świat. powołany do armii austr., do służby pozafrontowej, nast. internowany przez Ukraińców w Stryju. Od czerwca 1919 do grudnia 1920 w Wojsku Polskim. Po demobilizacji powrócił do Lw., pracował jako dziennikarz, od 1923 do końca 1928 jako nauczyciel w gim. w Złoczowie i w Seminarium Nauczycielskim. Jednocześnie kontynuował przerwane przez wojnę studia polonist. W styczniu 1929 został powołany na stanowisko nauczyciela jęz. pol. w gd. q Gimnazjum Polskim, gdzie pracował do sierpnia 1934. Prowadził koło miłośników jęz. pol. oraz 1930–33 kierował uczniowską bibl. Aktywnie działał w akcji polonijnych organizacji zajmujących się szerzeniem oświaty i kultury pol., prowadził wykłady m.in. dla pol. załogi na Westerplatte. W 1933 q Gdańska Macierz Szkolna powierzyła mu zadanie zorganizowania dla pol. młodzieży szkoły średniej. Od 31 III 1934 był dyr. Szkoły Średniej Macierzy Szkolnej w Gd., mieszczącej się w budynku dawnej q Dyrekcji Kolei. Był rzeczoznawcą q Komisariatu Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej. w Gd. jako specjalista zagadnień szkolnictwa pol. w II WMG, którego wiedzę wykorzystywano przy podpisywaniu umów pol.-gd. dotyczących oświaty. Pełnił funkcję przew. Zarządu Koła Przyjaciół Harcerstwa i czł. Komisji Rewizyjnej Okręgu ZHP w Gd. Aresztowany w Gdyni 16 IX 1939, w październiku przewieziony do więzienia w Gd. (q Areszt Śledczy), 10 listopada przewieziony do więzienia w Wejherowie, 11 listopada rozstrzelany w masowej egzekucji. Jego imię od 20 III 1965 nosi SP nr 58 przy ul. Skarpowej na Siedlcach. {{author: EG}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 20:09, 2 mar 2013
SOŁTYSIK KAZIMIERZ (2 III 1893 Przemyśl – 11 XI 1939 Lasy Piaśnickie), nauczyciel. Syn Antoniego. W 1913 ukończył gim. i konserwatorium muz. we Lw., studiował polonistykę na tamtejszym uniwersytecie. Podczas i w. świat. powołany do armii austr., do służby pozafrontowej, nast. internowany przez Ukraińców w Stryju. Od czerwca 1919 do grudnia 1920 w Wojsku Polskim. Po demobilizacji powrócił do Lw., pracował jako dziennikarz, od 1923 do końca 1928 jako nauczyciel w gim. w Złoczowie i w Seminarium Nauczycielskim. Jednocześnie kontynuował przerwane przez wojnę studia polonist. W styczniu 1929 został powołany na stanowisko nauczyciela jęz. pol. w gd. q Gimnazjum Polskim, gdzie pracował do sierpnia 1934. Prowadził koło miłośników jęz. pol. oraz 1930–33 kierował uczniowską bibl. Aktywnie działał w akcji polonijnych organizacji zajmujących się szerzeniem oświaty i kultury pol., prowadził wykłady m.in. dla pol. załogi na Westerplatte. W 1933 q Gdańska Macierz Szkolna powierzyła mu zadanie zorganizowania dla pol. młodzieży szkoły średniej. Od 31 III 1934 był dyr. Szkoły Średniej Macierzy Szkolnej w Gd., mieszczącej się w budynku dawnej q Dyrekcji Kolei. Był rzeczoznawcą q Komisariatu Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej. w Gd. jako specjalista zagadnień szkolnictwa pol. w II WMG, którego wiedzę wykorzystywano przy podpisywaniu umów pol.-gd. dotyczących oświaty. Pełnił funkcję przew. Zarządu Koła Przyjaciół Harcerstwa i czł. Komisji Rewizyjnej Okręgu ZHP w Gd. Aresztowany w Gdyni 16 IX 1939, w październiku przewieziony do więzienia w Gd. (q Areszt Śledczy), 10 listopada przewieziony do więzienia w Wejherowie, 11 listopada rozstrzelany w masowej egzekucji. Jego imię od 20 III 1965 nosi SP nr 58 przy ul. Skarpowej na Siedlcach.
