SPLETT CARL MARIA, biskup gdański
(Utworzył nową stronę „{{paper}} SPLETT CARL MARIA (17 i 1898 Sopot – 5 III 1964 Düsseldorf), biskup gd. Ukończył seminarium duchowne w Pelplinie, gdzie 10 VII 1921 otrzymał święce...”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | SPLETT CARL MARIA (17 i 1898 Sopot – 5 III 1964 Düsseldorf), biskup gd. Ukończył seminarium duchowne w Pelplinie, gdzie 10 VII 1921 otrzymał święcenia kapłańskie. Po odbyciu studiów w Rzymie otrzymał doktorat z prawa kanonicznego. Od 1924 wikariusz w kilku gd. parafiach. Od 1935 administrator parafii | + | SPLETT CARL MARIA (17 i 1898 Sopot – 5 III 1964 Düsseldorf), biskup gd. Ukończył seminarium duchowne w Pelplinie, gdzie 10 VII 1921 otrzymał święcenia kapłańskie. Po odbyciu studiów w Rzymie otrzymał doktorat z prawa kanonicznego. Od 1924 wikariusz w kilku gd. parafiach. Od 1935 administrator parafii katedralnej w Oliwie. 13 VI 1938 mianowany bp. gd., co wiązało się z utworzeniem w II WMG także pol. parafii personalnych. Pozytywnie odniósł się do przyłączenia II WMG do III Rzeszy. 6 IX 1939 zawiesił w diecezji pol. nabożeństwa. 29 XI 1939 mianowany przez papieża Piusa XII tymczasowym administratorem diecezji chełmińskiej. Pod naciskiem władz hitl. wydał w kwietniu i maju 1940 zakaz posługiwania się jęz. pol. w kośc., w tym podczas spowiedzi. Aresztowany 1945; w pokazowym czterodniowym procesie Sąd Karny w Gd. 1 II 1946 skazał go na 8 lat więzienia, pozbawienie praw publicznych na 5 lat i konfiskatę mienia. Osadzony pocz. w więzieniu we Wronkach, 9 VIII 1953 internowany w klasztorze w Borku Starym pod Rzeszowem, od grudnia – w klasztorze benedyktynów w Dukli. Zwolniony 17 XII 1956, 26 tego miesiąca wyjechał do RFN. Działał tam jako duszpasterz w środowisku b. gdańszczan; jego współpracownikiem był ich kapelan, prałat q Richard Stachnik (1894–1982). Zachował do śmierci tytuł bp. gd. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 21:13, 2 mar 2013
SPLETT CARL MARIA (17 i 1898 Sopot – 5 III 1964 Düsseldorf), biskup gd. Ukończył seminarium duchowne w Pelplinie, gdzie 10 VII 1921 otrzymał święcenia kapłańskie. Po odbyciu studiów w Rzymie otrzymał doktorat z prawa kanonicznego. Od 1924 wikariusz w kilku gd. parafiach. Od 1935 administrator parafii katedralnej w Oliwie. 13 VI 1938 mianowany bp. gd., co wiązało się z utworzeniem w II WMG także pol. parafii personalnych. Pozytywnie odniósł się do przyłączenia II WMG do III Rzeszy. 6 IX 1939 zawiesił w diecezji pol. nabożeństwa. 29 XI 1939 mianowany przez papieża Piusa XII tymczasowym administratorem diecezji chełmińskiej. Pod naciskiem władz hitl. wydał w kwietniu i maju 1940 zakaz posługiwania się jęz. pol. w kośc., w tym podczas spowiedzi. Aresztowany 1945; w pokazowym czterodniowym procesie Sąd Karny w Gd. 1 II 1946 skazał go na 8 lat więzienia, pozbawienie praw publicznych na 5 lat i konfiskatę mienia. Osadzony pocz. w więzieniu we Wronkach, 9 VIII 1953 internowany w klasztorze w Borku Starym pod Rzeszowem, od grudnia – w klasztorze benedyktynów w Dukli. Zwolniony 17 XII 1956, 26 tego miesiąca wyjechał do RFN. Działał tam jako duszpasterz w środowisku b. gdańszczan; jego współpracownikiem był ich kapelan, prałat q Richard Stachnik (1894–1982). Zachował do śmierci tytuł bp. gd.
