SUCHECKI ROMAN, rektor Wyższej Szkoły Muzycznej
(Utworzył nową stronę „{{paper}} SUCHECKI ROMAN (11 III 1933 Lipsk, Niemcy – 10 i 2003 Gdańsk), artysta muzyk, wiolonczelista, pedagog. W 1952 absolwent Państwowej Średniej Szkoły Mu...”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | + | '''ROMAN SUCHECKI''' (11 III 1933 Lipsk, Niemcy – 10 I 2003 Gdańsk), artysta muzyk, wiolonczelista, pedagog. W 1952 absolwent Państwowej Średniej Szkoły Muzycznej w Bydgoszczy, 1952–56 studiował w PWSM w Gd. (q Akademia Muzyczna; klasa wiolonczeli q Kazimierza Wiłkomirskiego). Studia uzupełniające odbył 1960 i 1964 u Mścisława Rostropowicza i Sergiusza Szyryńskiego w Konserwatorium im. P. Czajkowskiego w Moskwie. W 1983 prof. nadzw., 1991 prof. zw.; 1972–75 prorektor PWSM, 1987–93 rektor. Pracował też w PWSM w Poznaniu (1964–74) i w PWSM w Bydgoszczy (1980–2003), m.in. pierwszy rektor tej uczelni (1980–87). Od 1947 muzyk w orkiestrach symfonicznych, 1955–65 kolejno koncertmistrz wiolonczel w Operze im. S. Moniuszki w Poznaniu, q Operze i Filharmonii Bałtyckiej, w Filharmonii Poznańskiej. Jako solista współpracował z większością pol. dyrygentów, koncertował za granicą. Uprawiał muzykę kameralną (Kwartet Polski, Trio SPAM), przede wszystkim w duecie z żoną, pianistką Krystyną, z którą dokonał ok. 120 prawykonań utworów pol. oraz wykonał po raz pierwszy w Polsce utwory m.in. S. Prokofiewa, B. Brittena, E. Cartera. W 1968–78 prowadził Gd. Zespół Wiolonczel (nagrania dla TVP, telewizji NRD i RFN). Autor almanachu Wiolonczela od A do Z (1982). {{author: AZ}} [[Category: Encyklopedia]] | |
Wersja z 13:14, 4 mar 2013
ROMAN SUCHECKI (11 III 1933 Lipsk, Niemcy – 10 I 2003 Gdańsk), artysta muzyk, wiolonczelista, pedagog. W 1952 absolwent Państwowej Średniej Szkoły Muzycznej w Bydgoszczy, 1952–56 studiował w PWSM w Gd. (q Akademia Muzyczna; klasa wiolonczeli q Kazimierza Wiłkomirskiego). Studia uzupełniające odbył 1960 i 1964 u Mścisława Rostropowicza i Sergiusza Szyryńskiego w Konserwatorium im. P. Czajkowskiego w Moskwie. W 1983 prof. nadzw., 1991 prof. zw.; 1972–75 prorektor PWSM, 1987–93 rektor. Pracował też w PWSM w Poznaniu (1964–74) i w PWSM w Bydgoszczy (1980–2003), m.in. pierwszy rektor tej uczelni (1980–87). Od 1947 muzyk w orkiestrach symfonicznych, 1955–65 kolejno koncertmistrz wiolonczel w Operze im. S. Moniuszki w Poznaniu, q Operze i Filharmonii Bałtyckiej, w Filharmonii Poznańskiej. Jako solista współpracował z większością pol. dyrygentów, koncertował za granicą. Uprawiał muzykę kameralną (Kwartet Polski, Trio SPAM), przede wszystkim w duecie z żoną, pianistką Krystyną, z którą dokonał ok. 120 prawykonań utworów pol. oraz wykonał po raz pierwszy w Polsce utwory m.in. S. Prokofiewa, B. Brittena, E. Cartera. W 1968–78 prowadził Gd. Zespół Wiolonczel (nagrania dla TVP, telewizji NRD i RFN). Autor almanachu Wiolonczela od A do Z (1982).
