SMĘGORZYNO
(Utworzył nową stronę „{{paper}} SMĘGORZYNO (Smangorschin, 1648 Smęgorzyno, 1710 Smogorzyno), ob. osiedle w jednost- ce pomocniczej Gd. (q administracyjny podział) q Kokoszki, między u...”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | SMĘGORZYNO (Smangorschin, 1648 Smęgorzyno, 1710 Smogorzyno), ob. osiedle w | + | SMĘGORZYNO (Smangorschin, 1648 Smęgorzyno, 1710 Smogorzyno), ob. osiedle w jednostce pomocniczej Gd. (q administracyjny podział) q Kokoszki, między ul. Kartuską (od płn.) a Gostyńską (od płd.), z dawnym centrum w okolicy ob. ul. Swarzewskiej. Wzmiankowane w latach 80. XIV w. jako wieś rycerska na prawie pol. (co sugeruje jej istnienie przed zajęciem Pomorza Wsch. przez Krzyżaków 1308). Przed 1570 podzielona między miejscowych dziedziców i właścicieli q Borkowa. Właścicielami była m.in. rodzina Pastoriusów. W 1885 było 10 gospodarstw, 109 mieszkańców i mleczarnia. Pod koniec XIX w. własność Maxa Hartmanna (1861–1919), właściciela cegielni w Suchaninie (na końcu ob. ul. Śniadeckich). W 1901 sprzedał on wieś Królewsko-Pruskiej Komisji Osiedleńczej, która dokonała tu parcelacji gruntów z przeznaczeniem ich dla nowych osadników (w większości przybyli uchodźcy niem. z Rosji). Włączone w granice administracyjne Gd. 1 i 1973, zach. granica osiedla jest jednocześnie granicą adm. miasta Gd. Obszar aktualnej zabudowy mieszkaniowej (przeważnie domków jednorodzinnych). [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 20:02, 2 mar 2013
SMĘGORZYNO (Smangorschin, 1648 Smęgorzyno, 1710 Smogorzyno), ob. osiedle w jednostce pomocniczej Gd. (q administracyjny podział) q Kokoszki, między ul. Kartuską (od płn.) a Gostyńską (od płd.), z dawnym centrum w okolicy ob. ul. Swarzewskiej. Wzmiankowane w latach 80. XIV w. jako wieś rycerska na prawie pol. (co sugeruje jej istnienie przed zajęciem Pomorza Wsch. przez Krzyżaków 1308). Przed 1570 podzielona między miejscowych dziedziców i właścicieli q Borkowa. Właścicielami była m.in. rodzina Pastoriusów. W 1885 było 10 gospodarstw, 109 mieszkańców i mleczarnia. Pod koniec XIX w. własność Maxa Hartmanna (1861–1919), właściciela cegielni w Suchaninie (na końcu ob. ul. Śniadeckich). W 1901 sprzedał on wieś Królewsko-Pruskiej Komisji Osiedleńczej, która dokonała tu parcelacji gruntów z przeznaczeniem ich dla nowych osadników (w większości przybyli uchodźcy niem. z Rosji). Włączone w granice administracyjne Gd. 1 i 1973, zach. granica osiedla jest jednocześnie granicą adm. miasta Gd. Obszar aktualnej zabudowy mieszkaniowej (przeważnie domków jednorodzinnych).
