MATHESIUS JOHANN, profesor Gimnazjum Akademickiego
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''JOHANN MATHESIUS''' (29 VIII 1544 Joachimsthal (Joachimów), Czechy – przed 14 I 1607 Gdańsk), lekarz. Syn pastora luterańskiego. Od 1552 roku studiował na uniwersytecie w Wittenberdze, od roku 1564 magister filozofii, następnie studiował medycynę we Włoszech i we Francji. W roku 1577 uzyskał doktorat z medycyny na uniwersytecie w Wittenberdze, gdzie następnie pracował jako profesor anatomii, dziekan Collegium Medicum. Zyskał rozgłos dzięki sporządzonemu przez siebie szkieletowi człowieka. W 1582 roku zmuszony do opuszczenia Wittenbergi (zapewne z uwagi na sprzyjanie kalwinizmowi), został lekarzem ks. pomor. Barnima w Darłowie. W roku 1584 został powołany przez rektora [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]] [[FABRICIUS (SCHMIDT) JAKOB | Jacoba Fabriciusa]] do kierowania katedrą anatomii i medycyny ([[KATEDRA ANATOMII GIMNAZJUM AKADEMICKIEGO | Katedra Anatomii Gimnazjum Akademickiego]]). Po przybyciu do Gdańska objął funkcję także [[FIZYCY MIEJSCY | fizyka (lekarza) miejskiego]]. Uważany za jednego z twórców tzw. gdańskiej szkoły anatomicznej. Publikował również prace o zapobieganiu i zwalczaniu epidemii duru plamistego i czarnej ospy. Był uznanym lekarzem, za zgodą władz Gdańska leczył m.in. księcia pruskiego Alberta Fryderyka, starostę sztumskiego Fabiana Czemę, późniejszego wojewodę malborskiego i chełmińskiego Jana Wejhera. W roku 1603, po wylewie krwi do mózgu i paraliżu, zrezygnował z pracy. Pochowany w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]]. Jego syn Johannes (1582–1652), uczeń Gimnazjum Akademickiego, był lekarzem miejskim w Toruniu i nadwornym lekarzem króla polskiego Zygmunta III Wazy. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] | + | '''JOHANN MATHESIUS''' (29 VIII 1544 Joachimsthal (Joachimów), Czechy – przed 14 I 1607 Gdańsk), lekarz. Syn pastora luterańskiego. Od 1552 roku studiował na uniwersytecie w Wittenberdze, od roku 1564 magister filozofii, następnie studiował medycynę we Włoszech i we Francji. W roku 1577 uzyskał doktorat z medycyny na uniwersytecie w Wittenberdze, gdzie następnie pracował jako profesor anatomii, dziekan Collegium Medicum. Zyskał rozgłos dzięki sporządzonemu przez siebie szkieletowi człowieka. W 1582 roku zmuszony do opuszczenia Wittenbergi (zapewne z uwagi na sprzyjanie kalwinizmowi), został lekarzem ks. pomor. Barnima w Darłowie. W roku 1584 został powołany przez rektora [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]] [[FABRICIUS (SCHMIDT) JAKOB | Jacoba Fabriciusa]] do kierowania katedrą anatomii i medycyny ([[KATEDRA ANATOMII GIMNAZJUM AKADEMICKIEGO | Katedra Anatomii Gimnazjum Akademickiego]]). Po przybyciu do Gdańska objął funkcję także [[FIZYCY MIEJSCY | fizyka (lekarza) miejskiego]]. Uważany za jednego z twórców tzw. gdańskiej szkoły anatomicznej. Publikował również prace o zapobieganiu i zwalczaniu epidemii duru plamistego i czarnej ospy. Był uznanym lekarzem, za zgodą władz Gdańska leczył m.in. księcia pruskiego Alberta Fryderyka, starostę sztumskiego Fabiana Czemę, późniejszego wojewodę malborskiego i chełmińskiego Jana Wejhera. W roku 1603, po wylewie krwi do mózgu i paraliżu, zrezygnował z pracy. Pochowany w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]]. Jego syn Johannes (1582–1652), uczeń Gimnazjum Akademickiego, był lekarzem miejskim w Toruniu i nadwornym lekarzem króla polskiego Zygmunta III Wazy. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 15:39, 6 lip 2014
JOHANN MATHESIUS (29 VIII 1544 Joachimsthal (Joachimów), Czechy – przed 14 I 1607 Gdańsk), lekarz. Syn pastora luterańskiego. Od 1552 roku studiował na uniwersytecie w Wittenberdze, od roku 1564 magister filozofii, następnie studiował medycynę we Włoszech i we Francji. W roku 1577 uzyskał doktorat z medycyny na uniwersytecie w Wittenberdze, gdzie następnie pracował jako profesor anatomii, dziekan Collegium Medicum. Zyskał rozgłos dzięki sporządzonemu przez siebie szkieletowi człowieka. W 1582 roku zmuszony do opuszczenia Wittenbergi (zapewne z uwagi na sprzyjanie kalwinizmowi), został lekarzem ks. pomor. Barnima w Darłowie. W roku 1584 został powołany przez rektora Gimnazjum Akademickiego Jacoba Fabriciusa do kierowania katedrą anatomii i medycyny ( Katedra Anatomii Gimnazjum Akademickiego). Po przybyciu do Gdańska objął funkcję także fizyka (lekarza) miejskiego. Uważany za jednego z twórców tzw. gdańskiej szkoły anatomicznej. Publikował również prace o zapobieganiu i zwalczaniu epidemii duru plamistego i czarnej ospy. Był uznanym lekarzem, za zgodą władz Gdańska leczył m.in. księcia pruskiego Alberta Fryderyka, starostę sztumskiego Fabiana Czemę, późniejszego wojewodę malborskiego i chełmińskiego Jana Wejhera. W roku 1603, po wylewie krwi do mózgu i paraliżu, zrezygnował z pracy. Pochowany w kościele św. Trójcy. Jego syn Johannes (1582–1652), uczeń Gimnazjum Akademickiego, był lekarzem miejskim w Toruniu i nadwornym lekarzem króla polskiego Zygmunta III Wazy.
