NARKIEWICZ OLGIERD, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Narkiewicz Olgierd.JPG|thumb|Olgierd Narkiewicz]] | [[File:Narkiewicz Olgierd.JPG|thumb|Olgierd Narkiewicz]] | ||
| − | '''OLGIERD NARKIEWICZ''' (12 X 1925 Wilno – 9 X 2010 Gdańsk), lekarz, naukowiec. Ojciec q Krzysztofa Narkiewicza. Maturę uzyskał w Wilnie na tajnych kompletach podczas II wojny światowej, od 1945 roku w Łodzi, następnie w Lublinie podjął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu im. Marii Curie-Skłodowskiej. Po ukończeniu I roku studiów przeniósł się w roku 1946 na Wydział Lekarski gdańskiej Akademii Lekarskiej (q Gdański Uniwersytet Medyczny (GUMed)), którą ukończył w 1950 roku. W trakcie studiów podjął pracę w Zakładzie Anatomii Prawidłowej (u prof. q Michała Reichera), od 1954 doktor, od 1960 doktor habilitowany, od 1962 na stanowisku docenta, od 1971 profesora tytularnego, 1979 profesora zwyczajnego. W latach 1964–1996 kierownik Katedry Anatomii i Neurobiologii (nazwę uzyskała za czasów jego kierownictwa), 1967–1970 prodziekan Wydziału Lekarskiego, 1970–1972 dziekan. Odbył szkolenia w ośrodkach naukowych w USA, Wielkiej Brytanii, Norwegii, RFN, w okresie 1962–1963 jako stypendysta Fundacji Rockefellera przebywał na Uniwersytecie Madison w Wisconsin, jako ''visiting professor'' prowadził wykłady na wielu uniwersytetach europejskich i amerykańskich. W latach 1974–1976 był | + | '''OLGIERD NARKIEWICZ''' (12 X 1925 Wilno – 9 X 2010 Gdańsk), lekarz, naukowiec. Ojciec q Krzysztofa Narkiewicza. Maturę uzyskał w Wilnie na tajnych kompletach podczas II wojny światowej, od 1945 roku w Łodzi, następnie w Lublinie podjął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu im. Marii Curie-Skłodowskiej. Po ukończeniu I roku studiów przeniósł się w roku 1946 na Wydział Lekarski gdańskiej Akademii Lekarskiej (q Gdański Uniwersytet Medyczny (GUMed)), którą ukończył w 1950 roku. W trakcie studiów podjął pracę w Zakładzie Anatomii Prawidłowej (u prof. q Michała Reichera), od 1954 doktor, od 1960 doktor habilitowany, od 1962 na stanowisku docenta, od 1971 profesora tytularnego, 1979 profesora zwyczajnego. W latach 1964–1996 kierownik Katedry Anatomii i Neurobiologii (nazwę uzyskała za czasów jego kierownictwa), 1967–1970 prodziekan Wydziału Lekarskiego, 1970–1972 dziekan. Odbył szkolenia w ośrodkach naukowych w USA, Wielkiej Brytanii, Norwegii, RFN, w okresie 1962–1963 jako stypendysta Fundacji Rockefellera przebywał na Uniwersytecie Madison w Wisconsin, jako ''visiting professor'' prowadził wykłady na wielu uniwersytetach europejskich i amerykańskich. W latach 1974–1976 był członkiem Rady Naukowej przy Ministrze Zdrowia, od roku 1991 członek korespondent Polskiej Akademii Nauk (PAN), w 2007 członek rzeczywisty PAN. Był specjalistą z zakresu neuroanatomii, twórcą szkoły naukowej i autorem podręcznika z tej dziedziny. Badał szczególnie organizację połączeń ośrodków podkomorowych z korą mózgową, był odkrywcą przedmurzowo-korowej pętli neuronalnej. W 1996–1998 członek Komitetu Narodowego do spraw Współpracy z Międzynarodową Organizacją Badań Mózgu (IBRO). Od 1994 roku członek Komisji Kontaktów Międzynarodowych Anatomische Gesellschaft, a od 1995 przedstawiciel Polskiego Towarzystwa Anatomicznego w International Federation of Associations of Anatomists (IFAA). W 2001 roku doktor honoris causa Akademii Medycznej w Gdańsku. Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, w roku 1995 otrzymał Nagrodę Naukową Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza (q nagrody miasta Gdańska). Pochowany na q cmentarzu Srebrzysko. Jego imię nosi aula w GUMed (w Atheneum Gedanense Novum, al. Zwycięstwa 41/42). {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 20:35, 12 cze 2014
OLGIERD NARKIEWICZ (12 X 1925 Wilno – 9 X 2010 Gdańsk), lekarz, naukowiec. Ojciec q Krzysztofa Narkiewicza. Maturę uzyskał w Wilnie na tajnych kompletach podczas II wojny światowej, od 1945 roku w Łodzi, następnie w Lublinie podjął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu im. Marii Curie-Skłodowskiej. Po ukończeniu I roku studiów przeniósł się w roku 1946 na Wydział Lekarski gdańskiej Akademii Lekarskiej (q Gdański Uniwersytet Medyczny (GUMed)), którą ukończył w 1950 roku. W trakcie studiów podjął pracę w Zakładzie Anatomii Prawidłowej (u prof. q Michała Reichera), od 1954 doktor, od 1960 doktor habilitowany, od 1962 na stanowisku docenta, od 1971 profesora tytularnego, 1979 profesora zwyczajnego. W latach 1964–1996 kierownik Katedry Anatomii i Neurobiologii (nazwę uzyskała za czasów jego kierownictwa), 1967–1970 prodziekan Wydziału Lekarskiego, 1970–1972 dziekan. Odbył szkolenia w ośrodkach naukowych w USA, Wielkiej Brytanii, Norwegii, RFN, w okresie 1962–1963 jako stypendysta Fundacji Rockefellera przebywał na Uniwersytecie Madison w Wisconsin, jako visiting professor prowadził wykłady na wielu uniwersytetach europejskich i amerykańskich. W latach 1974–1976 był członkiem Rady Naukowej przy Ministrze Zdrowia, od roku 1991 członek korespondent Polskiej Akademii Nauk (PAN), w 2007 członek rzeczywisty PAN. Był specjalistą z zakresu neuroanatomii, twórcą szkoły naukowej i autorem podręcznika z tej dziedziny. Badał szczególnie organizację połączeń ośrodków podkomorowych z korą mózgową, był odkrywcą przedmurzowo-korowej pętli neuronalnej. W 1996–1998 członek Komitetu Narodowego do spraw Współpracy z Międzynarodową Organizacją Badań Mózgu (IBRO). Od 1994 roku członek Komisji Kontaktów Międzynarodowych Anatomische Gesellschaft, a od 1995 przedstawiciel Polskiego Towarzystwa Anatomicznego w International Federation of Associations of Anatomists (IFAA). W 2001 roku doktor honoris causa Akademii Medycznej w Gdańsku. Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, w roku 1995 otrzymał Nagrodę Naukową Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza (q nagrody miasta Gdańska). Pochowany na q cmentarzu Srebrzysko. Jego imię nosi aula w GUMed (w Atheneum Gedanense Novum, al. Zwycięstwa 41/42).
