CYGAN MIECZYSŁAW, wojewoda gdański
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''MIECZYSŁAW CYGAN''' (2 VIII 1921 Koniuszki, obecnie Ukraina – 7 IV 2006 Warszawa), zawodowy wojskowy. Urodził się w rodzinie chłopskiej. Kształcił się we Lwowie, w roku 1940 przy próbie przejścia na Węgry aresztowany przez Rosjan, zesłany na Syberię, pracował przy wyrębie tajgi. W roku 1943 zgłosił się do 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Został oficerem politycznym w 2. Pułku Artylerii Lekkiej w 2. Dywizji Piechoty. W roku 1944 ukończył Oficerską Szkołę Artylerii, po 1945 Akademię Sztabu Generalnego w Rembertowie i Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie; doktor nauk wojskowych, od roku 1964 generał brygady. Członek Polskiej Partii Robotniczej od 1946, następnie w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). Od roku 1957 pełnił funkcję wiceprezesa klubu CWKS Legia Warszawa do spraw administracyjno-finansowych, w latach 1967–1969 dyrektor departamentu wojskowego w Ministerstwie Przemysłu Lekkiego, 1969–1978 szef katedry w Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie, 1978–1982 szef Zespołu Naukowego Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] wszedł w skład egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku (styczeń 1982 – luty 1989). Od 3 II 1982 do 22 XI 1988 wojewoda gdański ([[WOJEWÓDZTWO GDAŃSKIE | województwo gdańskie]]). W latach 1985–1990 członek Rady Naczelnej Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, w 1989–1990 sekretarz generalny Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, przewodniczący Rady Przyjaciół Związku Harcerstwa Polskiego. W roku 1990 przeniesiony w stan spoczynku. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (OOP), Krzyżem Oficerskim OOP, Krzyżem Komandorskim OOP. Autor książki autobiograficznej ''Poczta polowa 19-358'' (1968). {{author: PB}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''MIECZYSŁAW CYGAN''' (2 VIII 1921 Koniuszki, obecnie Ukraina – 7 IV 2006 Warszawa), zawodowy wojskowy. Urodził się w rodzinie chłopskiej. Kształcił się we Lwowie, w roku 1940 przy próbie przejścia na Węgry aresztowany przez Rosjan, zesłany na Syberię, pracował przy wyrębie tajgi. W roku 1943 zgłosił się do 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Został oficerem politycznym w 2. Pułku Artylerii Lekkiej w 2. Dywizji Piechoty. W roku 1944 ukończył Oficerską Szkołę Artylerii, po 1945 Akademię Sztabu Generalnego w Rembertowie i Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie; doktor nauk wojskowych, od roku 1964 generał brygady. Członek Polskiej Partii Robotniczej od 1946, następnie w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). Od roku 1957 pełnił funkcję wiceprezesa klubu CWKS Legia Warszawa do spraw administracyjno-finansowych, w latach 1967–1969 dyrektor departamentu wojskowego w Ministerstwie Przemysłu Lekkiego, 1969–1978 szef katedry w Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie, 1978–1982 szef Zespołu Naukowego Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] wszedł w skład egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku (styczeń 1982 – luty 1989). Od 3 II 1982 do 22 XI 1988 wojewoda gdański ([[WOJEWÓDZTWO GDAŃSKIE | województwo gdańskie]]). W latach 1985–1990 członek Rady Naczelnej Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, w 1989–1990 sekretarz generalny Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, przewodniczący Rady Przyjaciół Związku Harcerstwa Polskiego. W roku 1990 przeniesiony w stan spoczynku. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (OOP), Krzyżem Oficerskim OOP, Krzyżem Komandorskim OOP. Autor książki autobiograficznej ''Poczta polowa 19-358'' (1968). {{author: PB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 17:40, 2 lip 2014
MIECZYSŁAW CYGAN (2 VIII 1921 Koniuszki, obecnie Ukraina – 7 IV 2006 Warszawa), zawodowy wojskowy. Urodził się w rodzinie chłopskiej. Kształcił się we Lwowie, w roku 1940 przy próbie przejścia na Węgry aresztowany przez Rosjan, zesłany na Syberię, pracował przy wyrębie tajgi. W roku 1943 zgłosił się do 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Został oficerem politycznym w 2. Pułku Artylerii Lekkiej w 2. Dywizji Piechoty. W roku 1944 ukończył Oficerską Szkołę Artylerii, po 1945 Akademię Sztabu Generalnego w Rembertowie i Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie; doktor nauk wojskowych, od roku 1964 generał brygady. Członek Polskiej Partii Robotniczej od 1946, następnie w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). Od roku 1957 pełnił funkcję wiceprezesa klubu CWKS Legia Warszawa do spraw administracyjno-finansowych, w latach 1967–1969 dyrektor departamentu wojskowego w Ministerstwie Przemysłu Lekkiego, 1969–1978 szef katedry w Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie, 1978–1982 szef Zespołu Naukowego Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Po wprowadzeniu stanu wojennego wszedł w skład egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku (styczeń 1982 – luty 1989). Od 3 II 1982 do 22 XI 1988 wojewoda gdański ( województwo gdańskie). W latach 1985–1990 członek Rady Naczelnej Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, w 1989–1990 sekretarz generalny Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, przewodniczący Rady Przyjaciół Związku Harcerstwa Polskiego. W roku 1990 przeniesiony w stan spoczynku. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (OOP), Krzyżem Oficerskim OOP, Krzyżem Komandorskim OOP. Autor książki autobiograficznej Poczta polowa 19-358 (1968).
