PISTORIUS WILHELM, kupiec, były patron ulicy
(Utworzył nową stronę „{{paper}} PISTORIUS WILHELM (1791 Gdańsk-Nowy Port – 22 VIII 1865 Gdańsk-Brzeźno), kupiec, szynkarz. W grudniu 1829 właściciel gospody w rejonie ob. ul. Wiśl...”) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
− | + | '''WILHELM PISTORIUS''' (1791 Gdańsk-Nowy Port – 22 VIII 1865 Gdańsk-Brzeźno), kupiec, szynkarz. W grudniu 1829 właściciel gospody w rejonie ob. ul. Wiślnej (Legan). Organizował dla gdańszczan przejażdżki saniami i zabawy w swoim lokalu. Właściciel posesji w Gd. przy Schwarzes Meer 369 (ul. Stawki 3). W 1832 kupił w q Brzeźnie od murarza Friedricha Bladaua dom i 8 morgów ziemi. 1 VI 1833 otworzył w nabytych obiektach restaurację oraz zakład kąpielowy z łazienkami z podgrzaną wodą morską, uruchomił do niego komunikację powozami z Gd. W 1838 wybudował pawilon wypoczynkowy dla gości, tzw. Belveder, a 1840–42 dom zdrojowy z werandami i 40 pokojami dla gości oraz nowe łazienki. Pochowany na cment. Bożego Ciała w Gd. (q cmentarze na terenie Śródmieścia. Zespół u podnóża Grodziska) Spadkobiercy prowadzili kąpielisko do 1889, nast. sprzedali je q Hermannowi Kullingowi. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 23:38, 1 mar 2013
WILHELM PISTORIUS (1791 Gdańsk-Nowy Port – 22 VIII 1865 Gdańsk-Brzeźno), kupiec, szynkarz. W grudniu 1829 właściciel gospody w rejonie ob. ul. Wiślnej (Legan). Organizował dla gdańszczan przejażdżki saniami i zabawy w swoim lokalu. Właściciel posesji w Gd. przy Schwarzes Meer 369 (ul. Stawki 3). W 1832 kupił w q Brzeźnie od murarza Friedricha Bladaua dom i 8 morgów ziemi. 1 VI 1833 otworzył w nabytych obiektach restaurację oraz zakład kąpielowy z łazienkami z podgrzaną wodą morską, uruchomił do niego komunikację powozami z Gd. W 1838 wybudował pawilon wypoczynkowy dla gości, tzw. Belveder, a 1840–42 dom zdrojowy z werandami i 40 pokojami dla gości oraz nowe łazienki. Pochowany na cment. Bożego Ciała w Gd. (q cmentarze na terenie Śródmieścia. Zespół u podnóża Grodziska) Spadkobiercy prowadzili kąpielisko do 1889, nast. sprzedali je q Hermannowi Kullingowi.